چند وقت پیش داشتم به یکی گوش میدادم که درباره هدفگذاری حرف میزد. میگفت خیلیها هدف دارن، ولی انگار وسط راه گم میشن. یه چیزی گفت که به دلم نشست: هدف خوب مثل یه مسیر درست میمونه، باید بدونی کجا میری، چطور میرسی و کی باید به مقصدت نگاه کنی. این حرف منو یاد روش SMART انداخت. یه چارچوب ساده، ولی عمیق که میتونه نذاره تو مسیر زندگیت گیر کنی.
حالا SMART یعنی چی؟
- یعنی هدفت باید خاص (Specific) باشه، مثل یه نشونی دقیق، نه یه ایده گنگ تو سرت. مثلاً به جای اینکه بگی "میخوام موفق شم"، بگو "میخوام تا آخر سال یه مهارت جدید یاد بگیرم که درآمدمو ۱۵٪ بیشتر کنه".
- باید بتونی پیشرفتتو اندازه بگیری (Measurable)، مثل یه خطکش که بهت نشون بده چقدر نزدیک شدی. مثلاً اگه میخوای کتاب بخونی، نگو "بیشتر کتاب بخونم"، بگو "هر ماه دو تا کتاب تموم کنم".
- بعد، هدفت باید دستیافتنی (Achievable) باشه. نه اینکه خودتو گول بزنی و بگی "تا فردا دنیا رو عوض میکنم". باید ببینی با منابعی که داری، با وقتی که داری، چی واقعیه. ولی اینم یادت باشه: دستیافتنی یعنی یه کم خودتو به چالش بکشی، نه اینکه تو راحتی بمونی.
- هدفت باید به چیزی که تو زندگیت مهمه وصل (Relevent) باشه، به اون تصویر بزرگتری که داری. اگه قراره ساعتها وقت بذاری، باید ارزششو داشته باشه، نه اینکه تهش بگی "خب، حالا چی؟".
- آخرین نکته هم اینه که هدفت باید مهلت (Time-Bound) داشته باشه. بدون ددلاین، انگار داری تو یه جاده بیانتها رانندگی میکنی. یه تاریخ بذار، یه نقطه پایان. این باعث میشه تنبلی نکنی و هر روز یه قدم برداری.
زندگی پر از ایستگاههاییه که میتونن ما رو نگه دارن. یه هدف اشتباه، یه مسیر گنگ، یا حتی یه رویای بدون برنامه.
#SMART
@withfarshad