◼️نخندید، مسئله جدی است! 📝منصوره حسینی یگانه
«کلینیک» به چه جایی می‌گویند؟ وقتی از کلینیک مراقبت، درمان، ترک، بازپروری و … حرف می‌زنیم از مرکزی می‌گوییم که قرار است یک اختلال یا بیماری را برطرف یا علاج کند.
حالا مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران «کلینیک ترک بی‌حجابی» راه انداخته است؛ یعنی انتخاب پوشش اختیاری از سوی زنان را به عنوان یک اختلال معرفی می‌کند که باید کاری روانی-درمانی روی آنها صورت بگیرد. پیش از این هم دختر دانشکده علوم و تحقیقات که در اعتراض به پوشش اجباری لباس‌هایش را درآورد با برچسب اختلال روانی راهی مرکز روان‌درمانی شد.
به نظر می‌رسد در هیاهوی «شرایط حساس کنونی» که جمهوری اسلامی با اسرائیل درگیر است، «اتاق فکر محدود کردن زنان» این‌بار به ادبیات و حربه‌ای جدید رو آورده است و آن هم تبدیل زنان معترض علیه پوشش اجباری به «بیماران روانی» است.
از آنجا که ایده این کلینیک از حوزه علمیه می‌آید و تجربه نشان داده نهاد روحانیت مساله‌ای را بدون چشمداشت به قدرت مطرح نمی‌کند خصوصا اگر پای زن و سلطه بر بدن زن در میان باشد؛ اگر ادبیات «بیمار روانی» یا «اختلال روانی» را جا بیندازند عوارض آن برای زنان بسیار گسترده‌تر از اختیار پوشش خواهد بود.
دادگاه‌هایی که می‌توانند تحت عنوان عدم سلامت روان، حضانت فرزندان را از مادران بگیرند از این پس خواهند توانست با استعلام از کلینیک‌های ترک بی‌حجابی، به بهانه‌ی عدم سلامت روان، نام‌های ثبت شده در کلینیک‌ها را از حقوق مادری، همسری و نیز انواع مشاغل محروم کنند.
صورت ماجرا از بس مضحک است در شبکه‌های اجتماعی به آن خندیده‌اند. اما نخندید! مسئله جدی است. اگر ادبیاتی که جمهوری اسلامی به کار گرفته است در نطفه خفه نشود شاهد محدودیت‌های بیشتری در حوزه حقوق زنان خواهیم بود.
@CafeNoun
