وضعیت حال به هم زن!
اگر این پست‌های دولتی تنها مدیریت یک بخش یا نهاد اداری و اقتصادی در ازای دریافت ماهیانه‌ای مشخص است، پس این همه جنگ و دعوا بر سر تقسیم آنها برای چیست؟
به طور قطع اگر فردی توانایی و لیاقت مدیریت یک دستگاه دولتی را داشته باشد، در خارج از دستگاه دولت و نهادهای خصوصی هم می‌تواند گلیم خود را از آب بکشد و درآمد مکفی برای خانواده‌اش به دست آورد. بنابراین، باز هم این پرسش پیش می‌آید که این همه تنازع زشت و زننده بر سر انتصاب‌های دولتی به چه منظوری است؟
پاسخ به این پرسش، فقط دو جواب دارد. اول، آدم‌هایی که برای تصاحب مدیریت‌های دولتی دست و پا می‌شکنند، از هیچ نوع مهارت و صلاحیت ذاتی به طوری که قادر باشند خارج از حوزۀ قدرت دولتی، کار مفید و مؤثری به انجام رسانند، برخودار نیستند و از همین رو می‌کوشند مثل انگل به ماشین دولت بچسبند و زندگی انگلی خود را به قیمت ناکارآمدی و نابودی دستگاه تحت مدیریت خود ادامه دهند.
دوم هم اینکه، درآمد مدیران به دریافتی ماهیانه و تعریف شدۀ آنان محدود نمی‌شود. هر بنگاه و دستگاه دولتی دارای میلیاردها رانت پنهان و آشکار است که از طریق تسلط بر آن می‌توان آنها را بین اقوام و دوستان و آشنایان تقسیم کرد و به قیمت فلاکت مردم و کشور آنان را به نان و نوایی نامشروع و زهرآلود رساند!
بعد از گذشت بیش از 45 سال از انقلاب، خب این چه دستگاه اداری و وضعیت اقتصادی است که توزیع رانت و سفله‌جویی اساس آن است؟
بعید می‌دانم در هیچ کشوری بر سر تصاحب مشاغل دولتی توسط دایره‌ای از افراد خاص این همه دعوا و مرافعه صورت گیرد. در تاریخ خود ما در دوران خلافت عباسیان، شخصیت‌های با صلاحیت را برای پذیرش پست حکومتی به تازیانه می‌بستند اما آنها نمی‌پذیرفتند. ابوحنیفه فقیه نامدار عصر خود، حاضر به خوردن شلاق شد اما زیر بار پذیرش شغل قضاوت نرفت! حالا این چه وضع حقارت‌آمیز و نکبت‌باری است که حال هر آدم معمولی را به هم می‌زند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
اگر این پست‌های دولتی تنها مدیریت یک بخش یا نهاد اداری و اقتصادی در ازای دریافت ماهیانه‌ای مشخص است، پس این همه جنگ و دعوا بر سر تقسیم آنها برای چیست؟
به طور قطع اگر فردی توانایی و لیاقت مدیریت یک دستگاه دولتی را داشته باشد، در خارج از دستگاه دولت و نهادهای خصوصی هم می‌تواند گلیم خود را از آب بکشد و درآمد مکفی برای خانواده‌اش به دست آورد. بنابراین، باز هم این پرسش پیش می‌آید که این همه تنازع زشت و زننده بر سر انتصاب‌های دولتی به چه منظوری است؟
پاسخ به این پرسش، فقط دو جواب دارد. اول، آدم‌هایی که برای تصاحب مدیریت‌های دولتی دست و پا می‌شکنند، از هیچ نوع مهارت و صلاحیت ذاتی به طوری که قادر باشند خارج از حوزۀ قدرت دولتی، کار مفید و مؤثری به انجام رسانند، برخودار نیستند و از همین رو می‌کوشند مثل انگل به ماشین دولت بچسبند و زندگی انگلی خود را به قیمت ناکارآمدی و نابودی دستگاه تحت مدیریت خود ادامه دهند.
دوم هم اینکه، درآمد مدیران به دریافتی ماهیانه و تعریف شدۀ آنان محدود نمی‌شود. هر بنگاه و دستگاه دولتی دارای میلیاردها رانت پنهان و آشکار است که از طریق تسلط بر آن می‌توان آنها را بین اقوام و دوستان و آشنایان تقسیم کرد و به قیمت فلاکت مردم و کشور آنان را به نان و نوایی نامشروع و زهرآلود رساند!
بعد از گذشت بیش از 45 سال از انقلاب، خب این چه دستگاه اداری و وضعیت اقتصادی است که توزیع رانت و سفله‌جویی اساس آن است؟
بعید می‌دانم در هیچ کشوری بر سر تصاحب مشاغل دولتی توسط دایره‌ای از افراد خاص این همه دعوا و مرافعه صورت گیرد. در تاریخ خود ما در دوران خلافت عباسیان، شخصیت‌های با صلاحیت را برای پذیرش پست حکومتی به تازیانه می‌بستند اما آنها نمی‌پذیرفتند. ابوحنیفه فقیه نامدار عصر خود، حاضر به خوردن شلاق شد اما زیر بار پذیرش شغل قضاوت نرفت! حالا این چه وضع حقارت‌آمیز و نکبت‌باری است که حال هر آدم معمولی را به هم می‌زند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad