من به لحظه وداع زیاد فکر میکنم.
اون لحظه ای که صدای چرخای چمدون سکوت پر از غصمون رو میشکنه.
به آغوش آخر،اینکه چطور میتونم عطر تن عزیزامو تو ذهنم حک کنم.
هزار بار تاحالا تمرین کردم که چطور جلوی گریمو بگیرم تا آخرین دیدار چشمام پر از اشک نباشه.
چرا نمیتونم همه ی این آدمارو تو چمدون بذارم ببرم؟
من چطور دل بکنم از اینجا؟
چطور این حجم از دلتنگی رو باید با خودم حمل کنم ببرم اون سر دنیا.
اون روز من چقدر چشمم باید منتظر دیدن کسایی باشه که بدون خداحافظی از زندگیم رفتن؟
این حق من نیست که بعد از ساختن اون همه روزای قشنگ،برای آخرین بار ببینمشون؟
اگه تا ابد دلتگشون موندم چی؟
اگه فاصله و رفتن و هجرت دلمو آروم نکرد چی؟
هرجایی برم خودمو میبرم دیگه...
چقدر سخته اون روز.
چقدر سخته خداحافظی کردن.
من چطور از پس اینا بر بیام...؟
#ترانه_حنيفى
@Aghoshe_To_Channel