‏هیاهو گر خیابانی بود و آخرش همرزمان خودش سلاخیش کردند.
بد نیست بپرسیم وقتی افسران ارتش شاهنشاهی رو سلاخی میکردند کجا بود؟! پای چوب دار بود و هورا میکشید.
انقلاب فرزندان خودش را میخورد دلیلی برای یادبود و این داستانها نیست.
جز ضرر به ایران و ایرانی ثمره‌ای نداشت.
کارنامه‌اش پر از سیاهی و رذالت جنایته. فروهر اسماعیل رایین نویسنده‌ی فراماسونری در ایران را لو داده و باعث دستگیریش شده‏.
پائیز ۷۷ مصادف است با قتل فجیع فروها.
ولی یادمان نرود که فروهر یکی از بنیان گذاران لمپنیسم درفضای سیاسی ایران بود.
چاقوکشی و زدوخورد خیابانی را ارج می‌نهاد.
درصف انقلاب بود وبدون اعتقاد به مذهب درمراسم تاسوعا و عاشورا شرکت می‌جست.
پس ازانقلاب وزیر کار شد که جز فضاحت چیزی به بارنیاورد!
از نظر خودش که بنیانگذار کاردآجین کردن مخالفان فکری بود، این قتل فجیع نبوده، اگر بود که خودش دیگران را با ضربات چاقو نمی‌کشت!
به همه‌ی اینها اضافه کنید «قاتل» بودن، داریوش فروهر» را.
طبق گفته‌ی «محمدحسن‌سالمی» نوه‌ی «آیت‌الله‌کاشانی» فروهر در سال ۳۲ در حمله به منزل کاشانی:
«محمد حدادزاده –تاجر معروف آهن- را با چاقو مجروح کرد؛ ضرباتی که نهایت به کشته‌شدن او انجامید»
فروهر به روشی مُرد که خود در سیاست ایران بنیانش گذاشت.
کاردآجین کردن مخالفان فکری!
او مصداق این بیت شد:
ای کشته که را کشتی، تا کشته شدی زار!.

پ.ن:
مدارک مربوط به جنایت و محاکمه‌ی داریوش فروهر پس از ۵۷ توسط هم‌پالکی‌هایش در دولت مهدی بازرگان نابودشد.

@PN_KFP