من عادت داشتم تا بگوان را با همه جور پرسش معنوی اذیت کنم.
ایشان بعضی وقت‌ها صبورانه پاسخ می‌دادند، اما در وقت‌های دیگر پاسخ مرسوم خود را می‌دادند: " آن کسی را که پرسش را مطرح می‌کند کشف کنید."
...
وقتی یک‌بار از ایشان پرسیدم: " بگوان! ذهن من با همه جور شکی تکه‌پاره می‌شود".
ایشان پاسخ دادند: " آن کسی که بدون هیچگونه شکی است شمای واقعی است،
کشف کنید آن "شما" کیست، و بر آن تمرکز کنید."
من بندرت احساس می‌کردم پیشرفتی معنوی می‌کنم، بنابراین یکبار پرسیدم:
" بگوان ، چند بار دیگر باید زائیده شوم تا به شناخت بر حقیقت {Jnana} نائل شوم؟"
بگوان پاسخ دادند : " هیچگونه عاملی مثل زمان و فاصله وجود ندارد.
ما در یک ساعت احساس می‌کنیم که روزها و سال‌های زیادی گذشته‌اند.
نمی‌بینید که در یک فیلم سینمایی سایه‌های توخالی در دریاهای بزرگ، کوهها و ساختمان‌ها دگرگون می‌شوند. جهان در بیرون از شما نیست.
او مثل نمایشی سینمایی در درون شما اتفاق می‌افتد.
جهان کوچکی که در ذهن به نظر می‌رسد مثل جهان بیرونی بزرگ است."
چونکه این حس آزاردهنده را داشتم که پیشرفت زیادی در مسائل معنوی نمی‌کنم،
یکبار شکایت کردم: " بگوان ، رحمت شما شامل حال من نمی‌شود."
بگوان پاسخ دادند : " شما مثل کسی که تا شانه خود در جریان آب رودخانه گَنگ
ایستاده و شکایت می‌کند او تشنه است و بگوید آب از نوک قله کوه تانجاوور(Tanjavur)
را ‌بخواهد که آورده شود تا تشنگی او سیراب شود صحبت می‌کنید."

Rangan
در کتاب : The Power of the Presence
فصل اول