از میان آهنگ‌ها و سرودهایی که برای ایران ساخته شده، هیچ‌کدام محبوبیت «ای ایران ای مرز پرگهر»را ندارند
در این شعر که سروده حسین گل گلاب است، هیچ نشانه‌ای از هیچ مذهب،ایدئولوژی و قومیت یاهر نوع گرایش فکری وسیاسی دیده نمی‌شود.این شعر، بیان احساسات یک ایرانی نسبت به ایران است.
ویژگی دوم که برآمده ازویژگی اول است،آن است که  شعر «ای ایران»ورای زمان است؛ یعنی در همه روزگاران تا زمانی که ایران باقی است،دارای ارزش واعتبار است. در حالی که وقتی درسرودهای مشابه، اشاره‌ای به نام یا آرمان‌های رژیم سیاسی خاصی می‌شود؛ آن سرودتاوقتی مصرف دارد که آن رژیم برقرار باشد.
ویژگی سوم شعر«ای ایران»این است که زبانی به غایت ساده و همه‌فهم دارد؛ به گونه‌ای که درک آن نیازمند هیچ آگاهی پیشینی نیست.برای مثال، اگردرشعری ایران را سرزمین آرش و پرچم آن را پرچم کاوه آهنگرخوانده باشند یا دشمنانش رابه ضحاک تشبیه کرده باشند،فهم این شعرنیازمندشناخت آرش، کاوه و ضحاک ودانستنِ داستان آن‌هاست؛ درحالی‌که در سرود«ای ایران»چنین تشبیهات و استعاراتی به چشم نمی‌خورد.

عکس: دکتر حسین گل گلاب، زاده ۱۲۷۶ و درگذشته به سال ۱۳۶۳ خورشیدی در تهران

@IranAncient