اِنسانَم آرِزوست۱🌹

جوان که بودم
شیفته‌ی دلبری بودم
نوعی میل غیر‌قابل مهار در وجودم فوران می‌کرد
”خودنمایی ”
تشنه‌ی این بودم که کانون توجهات باشم
مقابل معلم‌ها در‌ مدرسه
بعد در زندگی دانشجویی و کلاس‌های دانشگاه
و‌ بعدتر در دورهمی‌ها ، مجالس
مشاغل و ...
اما هرچه بیشتر سعی می‌کردم
سرخورده‌تر می‌شدم
همیشه کسانی بودند که بنا به دلایل مختلف گوی سبقت را از من بربایند
گاهی با ادب
گاه با سیمای خوش 
وقتی با مکنت
زمانی با تحصیلات
و خلاصه به هر نحوی از انحاء
مدت‌ها تصویری ثابت از خودم در آینه می‌دیدم
بی‌هیچ‌گونه تغییر 
صورتی مصمم اما همواره مغلوب
چهره‌ای بی‌غم با دلی ناشاد ... 

گویا وسط این نوار پر تکرار زندگیم
سیلی آمده باشد یا نمی‌دانم زلزله‌ای !
یا شاید صبحی از خواب برخاسته باشم و به‌شکل نامحسوس
همه‌چیز جور دیگر شده باشد
اکثر علائق قدیمی رنگ باخته
نه درگیری وجود دارد
نه دلگیری
نه بطالت 
نه حتی تلاش مضاعف ! 
موضوعی که حتی زمانش را هم نمی‌دانم
حالا مدتی‌است
که نه اصراری‌است بر انجام کاری
نه احوالی به تغییر اوضاع
تقویم کم اهمیت شده
و تقدیر بر باور نشسته  
عموماً بر سیاق
"هرچه پیش آید خوش آید" سیر می‌کنم
ولی هم‌چنان خودم را وسط تمام وقایع دور و بر حس می‌کنم
هر چه کوششم برای انزوا بیشتر می شود
پدیده‌های بیشتری اطرافم را فرا می‌گیرد   
گمان می‌کنم قرار است
هیچ وقت هیچ چیز تناسب نداشته باشد !
گویا انتظار زلزله یا سیلی دیگر هم بی‌مورد باشد ...

‏اگر قرار است برای چیزی زندگی خود را خرج کنیم بهتر است آن را خرج لطافت یک لبخند یا نوازشی عاشقانه کنیم.

ویلیام شکسپیر

چند صباحی بیشتر دوام آوردن! اسمش را زندگی خواهم گذاشت، و خواهم گفت: این منم! خواهم ایستاد، دیگر نخواهم اندیشید، سرم بسیار شلوغ خواهد بود به ایستادن، ایستاده ماندن، این سو و آن سو رفتن، دوام آوردن، رسیدن به فردا، به هفته ی بعد از فردا ..
برای خود تنی خواهم خواست، برای خود سری خواهم خواست. کمی توان، کمی زمان، برای از دست دادن، برای ماندن.

ساموئل بکت

مهم نیست چقدر  عمر کنیم ..
یادت باشه که جز همین زندگی که داریم، زندگی دیگه‌ای در کار نیست.
همینی که الان داره می‌گذره، تنها چیزیه که داریم، و دیگه هم برنمی‌گرده.
چه عمرت زیاد باشه، چه کم، چه فرقی می‌کنه؟