شکاف عمیقی وجود دارد بین آرزوهای انسان و تلاش‌هایی که برای رسیدن به آن آرزوها انجام می‌دهد. انسان دست خودش نیست؛ رویا می‌پرود و لزوماً هر چقدر خودش را با آب و آتیش بزند به تمامیت رویاهایش نمی‌رسد.
در آن شکاف... در آن شکاف که لزوماً با تلاش آدمی پر نمی‌شود، در آن شکاف که رویاهایی دست نخورده و نرسیده و کال باقی می‌مانند، به زعم من، تمامی دردها و ملال‌های یک انسان نهفته است.
شکافی که مملو از نرسیدن‌ها و شکست‌ها و خیرگی‌های انسان به آرزوهای ممتد و مدامش است. و روزی می‌رسد که انسان می‌پذیرد بعضی از آرزوها قرار است در شُکوهِ یک رویا باقی بماند نه برای آنکه انسان از تلاش دست کشیده، نه؛ بعضی از آرزوها باید آرزو بمانند و انسان تنها خودش می‌داند که چرا دست از خیرگی به آن‌ها بر نمی‌دارد.

افسانه سیزیف
#آلبر_کامو