📍 سینما و انتظار منجی؛ نگاهی به جایگاه مهدویت در سینمای ایران
📝 میلاد جلیل‌زاده: مساله منجی یکی از اصلی‌ترین درونمایه‌های سینمای جهان است و از نخستین روزهای تاریخ سینما به آن پرداخته شده. فیلم‌هایی مانند «پایان دنیا» (۱۹۱۳)، «مرگ خورشید» (۱۹۲۰)، و «جبرئیل بر فراز کاخ سفید» (۱۹۳۳) به موضوع پایان دنیا و منجی پرداخته‌اند. سریال‌هایی مانند «فلاش گوردون»، «صاعقه»، «شزم» و «باک راجرز» نیز تهدیدهای جهانی و نقش منجی را نمایش داده‌اند. امروزه، فیلم‌های علمی-تخیلی هالیوود اغلب منجی را به‌صورت یک سفیدپوست آمریکایی یا دولت ایالات متحده نشان می‌دهند، که با نگاه شیعه و ابراهیمی به منجی تفاوت دارد. فیلم «تلماسه» نمونه‌ای از این رویکرد است.
سینمای ایران در پرداختن به موضوع منجی و انتظار ضعیف عمل کرده است. آثار ایرانی اغلب دو رویکرد دارند: تبشیری (در آثار تاریخی/مذهبی) و انتظار در قالب‌های نمادین. از جمله فیلم‌های مرتبط با این موضوع می‌توان به «بوی پیراهن یوسف» (ابراهیم حاتمی‌کیا)، «اینجا چراغی روشن است» (سیدرضا میرکریمی)، و «مارمولک» (کمال تبریزی) اشاره کرد. این فیلم‌ها به‌طور غیرمستقیم به مفهوم انتظار و مهدویت پرداخته‌اند.
برخی آثار دیگر مانند «خدا می‌آید» (مجید مجیدی)، «قدمگاه» (محمدمهدی عسکرپور)، و «شاهزاده روم» (انیمیشن) نیز به موضوع منجی و انتظار پرداخته‌اند. «شاهزاده روم» تنها اثری است که مستقیماً به زندگی امام دوازدهم شیعیان اشاره کرده و موفقیت جهانی نیز داشته است. در نهایت، فیلم «موسی کلیم‌الله» (ابراهیم حاتمی‌کیا) با الهام از داستان حضرت موسی، به موضوع منجی و انتظار پرداخته و باورهای شیعی را در قالب نمادین بیان کرده است.
🔗 http://vatanemrooz.ir/newspaper/page/4254/8/298815/0
✉️ @vatanemrooz
📝 میلاد جلیل‌زاده: مساله منجی یکی از اصلی‌ترین درونمایه‌های سینمای جهان است و از نخستین روزهای تاریخ سینما به آن پرداخته شده. فیلم‌هایی مانند «پایان دنیا» (۱۹۱۳)، «مرگ خورشید» (۱۹۲۰)، و «جبرئیل بر فراز کاخ سفید» (۱۹۳۳) به موضوع پایان دنیا و منجی پرداخته‌اند. سریال‌هایی مانند «فلاش گوردون»، «صاعقه»، «شزم» و «باک راجرز» نیز تهدیدهای جهانی و نقش منجی را نمایش داده‌اند. امروزه، فیلم‌های علمی-تخیلی هالیوود اغلب منجی را به‌صورت یک سفیدپوست آمریکایی یا دولت ایالات متحده نشان می‌دهند، که با نگاه شیعه و ابراهیمی به منجی تفاوت دارد. فیلم «تلماسه» نمونه‌ای از این رویکرد است.
سینمای ایران در پرداختن به موضوع منجی و انتظار ضعیف عمل کرده است. آثار ایرانی اغلب دو رویکرد دارند: تبشیری (در آثار تاریخی/مذهبی) و انتظار در قالب‌های نمادین. از جمله فیلم‌های مرتبط با این موضوع می‌توان به «بوی پیراهن یوسف» (ابراهیم حاتمی‌کیا)، «اینجا چراغی روشن است» (سیدرضا میرکریمی)، و «مارمولک» (کمال تبریزی) اشاره کرد. این فیلم‌ها به‌طور غیرمستقیم به مفهوم انتظار و مهدویت پرداخته‌اند.
برخی آثار دیگر مانند «خدا می‌آید» (مجید مجیدی)، «قدمگاه» (محمدمهدی عسکرپور)، و «شاهزاده روم» (انیمیشن) نیز به موضوع منجی و انتظار پرداخته‌اند. «شاهزاده روم» تنها اثری است که مستقیماً به زندگی امام دوازدهم شیعیان اشاره کرده و موفقیت جهانی نیز داشته است. در نهایت، فیلم «موسی کلیم‌الله» (ابراهیم حاتمی‌کیا) با الهام از داستان حضرت موسی، به موضوع منجی و انتظار پرداخته و باورهای شیعی را در قالب نمادین بیان کرده است.
🔗 http://vatanemrooz.ir/newspaper/page/4254/8/298815/0
✉️ @vatanemrooz