حرف جناب میلانی واقعا درست است. پس از جنگ جهانی دوم، که نظم جدید بین الملل در سازمان ملل شکل گرفت از آن پس تاکنون پنج کشور عضو شورای امنیت اجازه ابرقدرت شدن در جهان را به هیچ کشوری نمی دهند دو کشور بازنده جنگ جهانی دوم یعنی آلمان و ژاپن به اوج قدرت اقتصادی خویش رسیدند. اما هرگز نتوانستند کشوری تاثیر گذار و ابرقدرت در جهان معاصر شوند و اکنون رو به افول هستند.
کشور هند هم که در بعضی تحلیل ها از آن به عنوان ابرقدرت آینده جهان پس از چین (اگر چین بتواند ابرقدرت بشود) نام می برند. با همین چالش روبرو است.
شما ملاحظه می نمایید اردوغان که خود آرزوی بسط و توسعه قدرت ترکیه را دارد و در این راه توانسته بر خلاف نظام جمهوری اسلامی از دو بال مذهب و ملی گرایی تُرکی کمک بگیرد. و خوش خدمتی های بسیاری به غربی ها و صهیونیست ها کرده در همین میدان سوریه برای بسط توسعه سرزمینی خویش و تصرف کامل شمال سوریه توسط آمریکایی دچار چالش شده است. و مثل یک پادو به وی و کشورش نگاه می نمایند. و اکنون با خطر سرنگونی مواجه است. هر کشوری که بخواهد در مقابل نظم قدیم بین الملل بایستد و ابرقدرت شود باید با چالش های مختلفی روبرو شود.
اما مهمترین خطر برای تبدیل ایران به ابرقدرتی در درون نظام جمهوری اسلامی لانه کرده و حضور دارد. و از سالها پیش ریل گذاری هایی نموده است. خطر و تهدید این جریان می تواند باعث فروپاشی نظام از درون شود.
@soltannasir