☘
همیشه دلم می‌خواست یکی داشته باشم که رفتن بلد نباشه...
شرایط یکم عوض میشه،
اوضاع یکم بد میشه،
سریع کم نیاره...
سریع جا نزنه....
نره دنبال یه جای بهتر،
نره دنبال یه آدم بهتر،
فقط بمونه... بمونه و بگه:
باشه باهم درستش می‌کنیم...
ولی.....
هیچ‌کس انگار نیست....
انگار آدما همیشه آماده‌ی رفتنند،
اتفاقا همونایی که میان بهت می‌گن
ببین: من با بقیه فرق میکنما ،
همونایی که محکم دستاتو می‌گیرند،
صاف تو چشمات زل می‌زنند و قول موندگار بودنشون بهت میدن...
میگه که تا آخرش باهات میمونند؛
اما آخرش؛ ...
آخرش تنها چیزی که میبینی باهاته،
فقط پاهاته....
میبینی دوباره تنها شدی ...
با اولین بهونه،
با اولین سختی،
با اولین تلخی...
انگار رفتن و نموندن از نفس کشیدن هم راحت‌تره شده...
یاد می‌گیری که هیچ‌کس برای همیشه نمی‌مونه، هیچ‌کس هیچ ضمانتی برای موندنش نیست،
حتی همونی که قسم خورده،
همونی که از همیشه کنارتم میمونم واست گفته...
اونوقت که کم‌کم می‌فهمی که باید آدما رو دوست داشته باشی،
ولی نه اون‌قدر که بعد از رفتنشون دیگه نتونی نفس بکشی....
اگه یه روز یه نفر موند،
تعجب کنی،
و اگه رفت،
فقط یه لبخند تلخ بزنی و بگی:
خب، انتظارش رو داشتم.....
اینه واقعیت...
تلخ،
ولی واقعی.
و با این همه حال،
یه چیزی ته دلت هنوز زنده‌ست...
بگم امیده؟ نه...
بهتره که اسمش بزاریم حماقت
همون حماقت قدیمی که هنوزم داره
بهت میگه که:
شاید یه نفر،
فقط یه نفر،
شاید پیداش بشه که پا به پات بمونه...
البته شاید....
فقط شاید....
عباس حیدری
@sheery_ah
🍂🍂🍃🍃🍂🍂🍃🍃🍂🍂🍃🍃
همیشه دلم می‌خواست یکی داشته باشم که رفتن بلد نباشه...
شرایط یکم عوض میشه،
اوضاع یکم بد میشه،
سریع کم نیاره...
سریع جا نزنه....
نره دنبال یه جای بهتر،
نره دنبال یه آدم بهتر،
فقط بمونه... بمونه و بگه:
باشه باهم درستش می‌کنیم...
ولی.....
هیچ‌کس انگار نیست....
انگار آدما همیشه آماده‌ی رفتنند،
اتفاقا همونایی که میان بهت می‌گن
ببین: من با بقیه فرق میکنما ،
همونایی که محکم دستاتو می‌گیرند،
صاف تو چشمات زل می‌زنند و قول موندگار بودنشون بهت میدن...
میگه که تا آخرش باهات میمونند؛
اما آخرش؛ ...
آخرش تنها چیزی که میبینی باهاته،
فقط پاهاته....
میبینی دوباره تنها شدی ...
با اولین بهونه،
با اولین سختی،
با اولین تلخی...
انگار رفتن و نموندن از نفس کشیدن هم راحت‌تره شده...
یاد می‌گیری که هیچ‌کس برای همیشه نمی‌مونه، هیچ‌کس هیچ ضمانتی برای موندنش نیست،
حتی همونی که قسم خورده،
همونی که از همیشه کنارتم میمونم واست گفته...
اونوقت که کم‌کم می‌فهمی که باید آدما رو دوست داشته باشی،
ولی نه اون‌قدر که بعد از رفتنشون دیگه نتونی نفس بکشی....
اگه یه روز یه نفر موند،
تعجب کنی،
و اگه رفت،
فقط یه لبخند تلخ بزنی و بگی:
خب، انتظارش رو داشتم.....
اینه واقعیت...
تلخ،
ولی واقعی.
و با این همه حال،
یه چیزی ته دلت هنوز زنده‌ست...
بگم امیده؟ نه...
بهتره که اسمش بزاریم حماقت
همون حماقت قدیمی که هنوزم داره
بهت میگه که:
شاید یه نفر،
فقط یه نفر،
شاید پیداش بشه که پا به پات بمونه...
البته شاید....
فقط شاید....
عباس حیدری
@sheery_ah
🍂🍂🍃🍃🍂🍂🍃🍃🍂🍂🍃🍃