همه‌ی رابطه‌ها چه زود چه دیر تمام می‌شوند. معمولا اینجوری‌ست که در پایان می‌توانی نفس عمیقی بکشی و خوشحال باشی که اگرچه تمام شده، ولی تو تجربه‌ی خوشایندی را پشت‌سر گذاشتی و خاطرات خوبی را به دفتر خاطراتت اضافه کرده‌ای. اما همیشه اینطور نیست! رابطه‌هایی هم هستند که بعد از پایانشان خودت را برای آغازشان لعنت می‌کنی. یعنی در پایان چهره‌ای از آدمِ مقابلت می‌بینی که نمی‌توانی اگر زیبایی‌ای هم حین رابطه وجود داشته، به آن فکر کنی! دقیقا مثل کیکی زیبا که درونش گندیده‌باشد؛ زیبایی‌های آن رابطه هم برای تو هیچ ارزشی ندارد و حتی فکر کردن به آن‌همه افراط، حالت را بهم می‌زند! یعنی تو می‌دانی که از همان آغاز زیر این روکش تزئین شده‌ی زیبا چه کثافتی پنهان بوده و بیزاری از تمام لحظاتی که در آن رابطه حضور داشتی و گفتگو می‌کردی و لبخند می‌زدی. بعضی روابط، تجربه‌ی خوشایند نیستند، درس‌اند! و بعضی آدم‌ها خوب نیستند، خوب نقاب می‌زنند. باید صبر کنی که خسته شوند و نقاب از دستانشان بیفتد و آن‌وقت درس‌ات را بگیری و در راه دادن آدم‌های تازه به حریم جهانت، تجدید نظر کنی!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan