گفت: می‌دانی من لجم از چی می‌گیرد؟ از این‌که ما خودمان را پیرِ ساختنِ زندگی و اطرافمان می‌کنیم و تا آخر عمر دستمان و حتی دست آدمِ کناری‌مان توی جیب‌های خودمان است، ولی در نهایت مردها دلشان برای زنی می‌لرزد که برای کوچکترین خرج و برجش، دست سمت آنان دراز کند و خودشان تامینش کنند.
گفتم: ولی همه را به یک چوب نزن! آدم‌ها فرق می‌کنند، همه‌ی مردها که شبیه به هم نیستند!
گفت: اشتباه می‌کنی، همه‌شان عین همند. همه‌شان شاید به ظاهر نه، ولی در باطن، بی‌آنکه حتی متوجه باشند چرا؛ کناره می‌گیرند از زنان خودساخته و دلشان پیش همانی‌ست که بیشتر خرجش کرده‌اند. تو انگار کن زنان خودساخته کاکتوسند و زنان معمولی شمعدانی! حواس تو بیشتر پیش کدامشان است که خراب نشود؟ همان...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan