یه چیزی از این تراپیسته شنیدم که واقعا مثل یه سیلی محکم بود، اگه شما هم حس میکنین همه روابطتون با ادمهاییه که از نظر عاطفی در دسترس نیستن و نمیتونن هیچوقت نیازهای شما رو بفهمن و جوابگو باشن، شاید بد نباشه این رو بخونین.

علت اینکه تو نمیتونی از رابطه با کسی که از نظر عاطفی دردسترس نیست راحت بیای بیرون همون دلیلیه که قماربازها از بازیهای شرطی نمیتونن بگذرن. میزان دوپامین که هورمون لذته و باعث میشه ما برای چیزی انگیزه داشته باشیم و روش تمرکز کنیم و دائم بخوایمش، وقتی که ما اون چیز رو به طور رندوم به دست میاریم خیلی سریعتر بالا میره.

قمار همینه، تو میبازی و میبازی بعد یهو به طور رندوم میبری که باعث میشه دوپامین بره بالا که باعث میشه باز بازی کنی تا دوباره اون حس رو تجربه کنی.

در رابطه هم همینطوره، وقتی در رابطه با ادمی هستی که یه روز گرمه یه روز سرد، یه روز تو رو میخواد یه روز نمیخواد، یه روز صدتا پیام میده و یه هفتهپیداش نمیشه، احتمال اینکه به این رابطه معتاد بشی خیلی بیشتره تا با کسی باشی که به طور ثابت بهت ابراز علاقه میکنه و دوست داره.

در حقیقت تو عاشق این کسی که از نظر عاطفی در دسترس نیست، نیستی حتی اگر خودت فکر کنی که هستی، تو معتادی به بازی رابطه.

تو اون قماربازی هستی که نشسته سر میز‏و با اینکه بارها و بارها باخته و میبازه، هنوز منتظر اون بردن و اون حس بعدش به خاطر بالا رفتن دوپامین هستی.

برای شکستن این چرخه دقیقا مثل یک معتاد، تنها راهش ترک کامل و تحمل خماریه.
دوست داشتن کسی که از نظر عاطفی در دسترس نیست به شدت دردناکه، باعث میشه مدام با خودت فکر کنی: من این همه در وجودم عشق و محبت و گرما دارم که همه رو حاضرم به پای اون بریزم، چرا این برای اینکه به اون یه حس خیلی خوب بده و باعث بشه اون هم من رو دوست داشته باشی کافی نیست؟

و بهترین راه شاید، برای اینکه حتی به چرخه اعتیاد نیفتیم اینه که از همون اول نشونه های خطر رو در این ادمببینیم و اصلا باهاش وارد رابطه نشیم.



@moshaverh_jensi