✨﷽✨
✍حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) رشوه را معجونی منفور كه گويا با زهر افعی آميخته شده مي بيند و می فرمايد:
«وأعجب من ذلك طارق طرقنا بملفوفة في وعائها ومعجونةٍ شَنِئْتُها كأنما عُجنت بريق حَيّةٍ أو قيئِها. فقلت: أصِلَة أم زكاة أم صدقة فذلك محرم علينا أهل البيت. فقال: لا ذا ولا ذاك ولكنّها هديّة. فقلت: هَبِلَتكَ الهَبُول أَعَن دين الله أتيتنى لتخدعنى أمُخْتَبِط أنت أم ذوجِنّة أم تهجر...» [۱]
شگفت آورتر از اين سرگذشتِ كسی است كه نيمه شب ظرفی سرپوشيده نزد ما آورد، ولی در آن ظرف معجونی بود كه من از آن متنفّر شدم؛ گويا با آب دهان يا قی مار خمير شده بود. به او گفتم: اين صله است يا زكات يا صدقه؟ كه اينها بر ما اهل بيت حرام است. گفت: نه اين است و نه آن، بلكه «هديه» است. به او گفتم: زنانِ فرزند مرده بر تو بگريند! آيا از راه آيين خدا وارد شده ای تا مرا بفريبی؟ آيا رشته عقل و ادراكت از هم گسيخته و مُخْتَبِطي يا ديوانه وار هذيان می گويي؟....
اين سخنان، تشبيهی شاعرانه و يا سخني از سر اِغراق و مبالغه نيست، بلكه تبيين حقيقتی است كه امروز مشهود اولياي خدا و فردا مشهود همگان خواهد بود.
حديث شريف معراج پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نيز بخش ديگری از اين حقايق را تبيين میکند.
حضرت رسول اكرم (صلی الله عليه و آله و سلم) در معراج گروهی را مشاهده كردند كه با داشتن غذايی نيكو، گوشت مُردار می خورند و در پاسخ سؤال آن حضرت، درباره آنان گفته شد: اينان كسانی هستند كه در دنيا با امكان دستيابی به طعامی حلال، به غذای حرام آلوده شدند.[۲]
[۱]نهج البلاغه خطبه ۲۲۴ بند۸
[۲]بحارالانوار ج۶ ص۲۳۹
📚تسنیم ج۱ ص۴۸۲،۴۸۳
↶【به ما بپیوندید 】↷
┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄
https://telegram.me/joinchat/PBT1azBkqtOPKyK5