حافظ محسن احسان

سرونه

افـــتخـار کړي زمــانې په دې سرونو
هــــاوســیــږي پرګنې په دې سرونو

په جـــګړو انــقلابــو او طـــوفانو کي
لا به هسکي وي شملې په دې سرونو

چـــاته ټیټ نه شول الحـمــدلله شکر
شــــولې ډکــي هدیرې په دې سرونو

اُجرتي قاتله ښــه غوږونه خلاص کړه
سختي شوي دي حملې په دې سرونو

څوک دې نه جنګوي مونږ سره سرونه
موږ ګټلي دي جـګړې په دې ســـرونو

چــــي د دین وطــن په مینه قربانیږي
محسن  ليکـي تـــرانې په دې سرونو

مُناجات

اول شـکر دی پیـدا دې چـې انسان يم
او بـیا شـکر دی چـې خدایه مسلمان يم

اِنس و جِــن دې پیـــداکړي دې خالقه
ســتا و دې عظـیم قدرت لره حیران یم

مغــفرت غــواړم لـــه تـــانه ذوالجـــلاله
ای غفوره ســـتا بنـــده ډک له عُصیان یم

د ستا څـومره لوی احسان دی پر ماباندي
اُمتـــي چـــې د نبـــي اخیــر زمان یم

لتا ډیر په دې راضي یم او خوشحال یم
چـــي روان پـــه پـــاکه لاره د نُعمان یم

په رضا که دې کامل او تام سِنګــار سم
بیا به څومره ګران پر حورو او غِلمان یم

له لحده تر محشر چې سپین مخ درشم
په ځـــانګړي حیث په دغسي ارمان یم

ما معاف کړه ما عاصي ته بخښه وکړه
ستا بنده ستا ګُنهکار محسن احسان یم

د تور لحد غاړي ته راشه
حق مي راخپل کړه بیابه نه وي دیدنونه

خدایه وریځ د امن ساته
چي باران شنه کړي د وطن دښتي باغونه

د استقلال باد پري لګیږي
د وطن ونې به ضرور سپړي ګلونه

ښایستې سترګي خدای درکړې
په ماشاءالله سره دیاره دیدن کومه

وروره نیستي د خپه نشې
چي حالت ښه شي بیا به وکړو مجلسونه

د اسیا زړه افغانستانه
په تاریخونو دي ښایسته زرین بابونه

سترګي دي یاره مسیحا دي
د مرګ په خوب ویده خلګ راویښوینه

څه نامردي دي وکړه خوار شې
اوس دي پیغور د خلګو زه وړمه مینه

فکري جکړه د اشغال شروع د
فکر ازاد کړی کنې کړئ به ارمانونه

زړه به مي څنګه ورغیږې
د جانان سترګو دي پرې کړي ګُزارونه

د ترنم په ټال کي ځانږم
که نه زنګیږم ستا هجران مي زنکوینه

یخه هوا د خوږ باران د
څاڅکو ته ګورم یاره تا رایادومه

د وره تر شا ورته نارې کړم
نارې مي اوري په زړه سخت غږ نه راکوینه

زړه به مې ولي پرهر نه وي
چې مي پرې ناز کړ اوس یې راکړ جوابونه

وعده دي وکړه خو رانغلې
زه به مدام ستا د راتلو لاري څارمه

څنګه وختونه تیر شو یاره
نه مي هیریږي ټول په زړه کي ګرزومه

ستا د دیدن په طمعه ناست یم
کله به وکړم ستا د سپین مخ دېدنونه

د محبتنو باران اوري
که خدای کوله نور به ورک کړي نفرتونه

توره ګټل د استقلال کړي
ساتنه هم کړي له هیواد څه قلمونه

ته د ننګیالیو زلمو کور یې
محسن احسان درته کومه سلامونه

لالیه ستا د حسن زور دی
زړه مې د غم پر نیلی سپور دی
کاروان د هیلو مې نسکور دی
پر تا مې باندي د زړه پور دی
کله پریږدم دي تا مې زړه وړی مئینه

که مسافر که مهاجر دی
ربه خوشحال که مرور دی
دی د کوز کلي که د بر دی
مودو مودو نه در په در دی
نور یې راستون کړه زه دعا درته کومه

ژیړکی لمر د مازدیګر دی
لمر دی ولاړ د غره پر سر دی
ربه راستون کړه مهاجر دی
پردي وطن کې در په در دی
هر مسافر ته کړه نصیب خپل وطنونه

مسافري د بل وطن ده
خواره خواري د بل وطن ده
سخته ګرمي د بل وطن ده
څه فردیسي د بل وطن ده
کله به اخلمه له خپل کلي خوندونه

سترګي راپور ته کړه لالیه
دیدن دي غواړمه زړګیه
د ښایستونو سکنیه
د وخت اتله مېړنیه
پاک الله کړي دي پر تا ډیر احسانونه

وه زېړی لمره ته ګواه شه
ورک مهاجر بیرته را شه
یاره راځه نور را پخلا شه
لاسونه پورته په دعا شه
محسن احسان دي یاره زه ډېر یادومه

نعت شریف12ربیع الاول

د تاندي میني باب مي پیل له مِمه بیا تر دال دی
چي زړه مي په ښکلا کي د ټول حسن سره سیال دی

اوښتــې مې د ژونـد پاڼه د خیر پر کارو ده
را خور پري د جانان د عِشْق نری نری شمال دی

یو څو کرښو کي نغښتې مې د میني معما ده
خوږ نوم د محمد څومره بې مثله بې مثال دی 

خوږه لار یې څارمه د طٰهٰ معنوي ژوند کې
سهار دی که ماښام دی دا مې حال دا مي مقال دی

چي زه یې شم غلام او د روضې خوا کې اووسم
د هغه چا چي حسن تې عاجز لمر او هِلال دی

شـیـندم ورتـه له زړه نـه درودونه سلامونه
تحفه مې ورته سر قربان او هم قربان مي مال دی

چي څومره دي ذرات د پاک الله د کایناتو
زمامحسن احسان سلام پري دومره سروکال د

محسن احسان

ضرورت

خبري دومره ښې نه دي اخلاس ته ضرورت دی
ملګرو پاک باطن او پاک لباس ته ضرورت دی

کلـــونه د ظلمـــونو بــــدرنګيـــو نړولی
د عدل او د ښکلي ژوند اساس ته ضرورت دی

د فسق او لوټمارانو جرړي وباسئ له بیخه 
ملت سره پاخه، قوي تماس ته ضرورت دی

غـــازیانو هـــــا د تللـــو شهیدانو د بچيانو
راتیر یې کړئ پر سر د میني لاس ته ضروت دی

احتیاط دروند مسئولیت لوی امانت شو در په غاړه
بیدار اوسئ سپېڅلي ښه احساس ته ضرورت دی

محسن احسانه هر زړګی د خپل تندي سه وایې
د امن او د میني خوږ ګیلاس  ته ضرورت دی

محسن احسان