دارم پادکست “این نقطه” رو گوش میدم. تا همین جای کار خیلی دوستش داشتم و لذت بردم از شنیدنش، اینم در نظر بگیرید که من اصلا آدم پادکستی نیستم و خیلی بندرت پیش میاد از پادکستی خوشم بیاد.
خلاصه آقا توی اپیزود پنجم یه چیز خیلی جالبی گفت که دلم میخواد بهتون بگم.
یه تحقیقی کردن و بصورت علمی ثابت شده که مغز به احساسات منفی واکنش خیلی بیشتری نسبت به اتفاقات مثبت یا خنثی نشون میده.
ریشه اش از کجاست ؟ از اجداد غارنشینمون.
مثالش رو اینجوری میزنه که انسان های غارنشین اگر ادم های مثبت نگری بودن و مثلا یه صدایی تو محیط میشنیدن و میگفتن این صدای باده که شاخه رو تکون داده، ممکن بود صداعه مربوط به یه پلنگ گرسنه بوده باشه و میخوردتشون و میمردن ! واسه همین اونایی که منفی نگر بودن و با هر محرکی خودشون رو اماده نبرد میکردن بقا پیدا میکردن.
این ذهن منفی نگر به ما به ارث رسیده و اگر مغز رو ولش کنی، افکار منفی توش غالبه که یک پدیده طبیعی تو همه ادمهاست. سرعت پیشرفت تکنولوژی از زمان انسانهای اولیه تا الان خیلی بیشتر از سرعت تکامل مغز ما بوده، واسه همین با اینکه دنیای امروز خیلی امن تر از دنیای انسان غارنشینه، مغز ما هنوز منفی نگره چون مغز ما وظیفه زنده نگه داشتنمون رو داره نه وظیفه خوشحال نگه داشتنمون رو !

مثال جالب دیگری میزنه. میگه انسانهای اولیه قبیله ای زندگی میکردن و اگر کسی از قبیله طرد میشد مساوی بود با رها شدن در طبیعت و مرگ ! اونجا کنش و واکنش بین اعضای قبیله مساله مرگ و زندگی بود. ما همون مغز رو به ارث بردیم و مثلا اگر با دوستمون بحثمون بشه یا مشکلی برامون پیش بیاد، تو دنیای امروز هیچ اهمیتی نداره ولی مغز ما هنوز مثل مساله مرگ و زندگی بهش واکنش نشون میده !!!


اینم از اجداد ما :/ آدم و حوا که از بهشت پرتمون کردن بیرون، اینم از غار نشین ها که اینجور با ذهن منفی باف به خاک سیاه نشوندنمون 🚶🏻‍♀️🚬🚬🚬