کافه مانگ

طرفداران پیام ناشناس بدانید و آگاه باشید من برا چی اهلش نیستم
چه خودم بخوام بگم چه شماها ترجیح میدم بدونیم کی میگه
من هروقتم آیدی نباشه مجبور شم ناشناس بدم میگم مانگ هستم

منم دقیقا طرفدار کارت اهدا هستم که دیگه ترید تو اون موقعیت رو کم کنه! اونجا که خانواده حیرونن چه کنن بدونن که اون که رو تخت خوابه خودش دلش میخواسته قلبش، کبدش، کلیه‌ش و ... نرن زیر خاک و بعد مرگشم زنده بمونن

شکل ایده‌آلش برای من همیشه اینه که بگم اگه وارد روابط اشتباه شدم، مقصر بودم چون انتخاب درستی نکردم و رفتار مناسبی نکردم. اگه درس نخوندم، اگه مطالعه نکردم، اگه تلاش نکردم، خودم نکردم. اگه با تغذیه بد و شب نخوابیدن مسبب دردای جسمی و روحی زیادی در خودم شدم خودم رعایت نکردم و گردن کسی نیست.
اگه درس خوندم رفتم تیزهوشان، اگه درس خوندم رفتم شهید بهشتی بدون کلاس خصوصی و هزینه کردن و حمایت بوده و تلاش خودم بوده. اگه نوشتم اگه رفتم سمت موسیقی خودم محکم پاش واستادم. اگه کار کردم پول دراوردم، فکر خودم کار کرده که راهش چیه؟ اگه دوربین خریدم، گوشی خوب خریدم، گیتار خریدم، کیبورد خریدم، دست کردم تو جیب مبارک خودم! این کتابخونه و میزی که تو اتاق منه با تمام محتویاتش خودم این چند سال کم کم خریدم و جمع کردم و هیچکس یهو در نزده با یه کتابخونه گنده و صدها کتاب و دفتر و خودکار رنگی بیاد تو اتاقم!
و این افتخار زندگیمه که بگم هرچی که دارمو خودم ساختم. مسبب اعصاب خوردیا و ناکامیام خودمم! مسبب موفقیتا و کامیابیامم خودم و هرگز نذاشتم سرکوب یا حمایت دیگران مسیر زندگیمو مشخص کنه.
شاید تو رابطه‌م اگه قدرت بیشتری داشتم بهتر همه چیزو پیش می‌بردم اما من فقط ۵۰درصد قضیه‌ام و اگه الان اینجاییم بعد ۸ سال و کلی درد کشیدیم نصفش گردن منه نصفش یار!
من از اینکه با صدای بلند بگم نقش محوریِ زندگی خودم، خودم بودم حتی اونجاها که گند زدم، خوشم میاد!!!
شایدم غد و مغرورم🤷🏻‍♀️ اما دوست ندارم تو زندگیم منفعل باشم. من حتی از مرگ منفعلانه بدم میاد و باشکوه‌ترین مرگ رو خودکشی می‌دونم و همیشه شیفته‌ی اونایی‌ هستم که تهش خودشون مرگ رو برای خودشون برگزیدن😌
دیگه هرکس تو زندگی خودشم فاعل نباشه و خودشو بسپره دست بدی و خوبی دیگران و هی بگه دیگران بهم ضربه زدن یا هرچی دارمو بابام یا همسرم برام فراهم کرده که دیگه خیلی بی‌مزه میشه زندگی که!
عروسکیم یا آدم؟

دلم میخواد درمورد نقش قربانی بازی کردن بازم بخونم و بدونم. چون بهرحال خیلی چیز مرسومیه و ما مدام میبینیم که آدما برای اشتباهات و ناکامیاشون زمین و زمان و تمام آدما رو مقصر کنن و مدام از جور و جفایی که درحقشون شده حرف بزنن!
درحالیکه قدرت و غرور و جذابیت تو اینه که آدم مسوولین خوب و بد زندگیشو به عهده بگیره و محکم واسته بگه هرچی بوده و هست به انتخاب و تصمیم خودم بوده. حالا یه جاهایی درست یه جاهایی اشتباه!

https://t.me/businessbyshab

این کانال شبنم حسینی عزیزه
اگر دنبالش کنید مث من خیلی ازش یاد میگیرید
لیسانس روانشناسی داره و ارشد بیزینسشو از اسپانیا گرفته و هرروز با مطالعه مقاله و رفرنس مطالبشو می‌نویسه
میشه مث شبنم با لیسانس روانشناسی و مطالعه بالا و قدرت تحلیل خوب اینقدر مطالب خوبی مث استوریاش درمورد نقش قربانی نوشت
میشه هم با هر مدرکی و ادعای روانشناس بودن خدای فرافکنی و نقش قربانی رو بازی کردن و غیره بود!
بهرحال بعضیا از آگاهی در جهت رشد شخصی استفاده می‌کنن و بعضیا ازش درجهت منافعشون سواستفاده می‌کنن.
صبح که نوشتم کارم شده سریال دیدن یاد حرف شبنم بودم که میگفت یک برهه‌ای هیچ کار تو زندگیش نمیکرده و معتاد سریال دیدن شده. من یهو ترسیدم اون مدلی شم!
درحالیکه خیلیا رو میشناسم پز زندگیشون سریال دیدنه و کاملا بخاطر سریالایی که دیدن حس میکنن از بقیه جلوتر و برتر و بالاترن! در درجه اول که فیلم و سریال و کتاب و داستان و رمان بستگی داره چی باشه که واقعا پز دادنی باشه یا نه؟!
دوما من هیچ قبول ندارم فیلم و کتاب آدمو الزاما تبدیل به آدم بهتری میکنه و رشد میده و باید پزشو داد! خود اینکه فیلم و کتابو بکنیم ابزار پز دادن، میتونه معنیش این باشه یه جای کارمون میلنگه که فقط دنبال گرفتن تایید دیگرانیم.

من برای این احساسات لطیف و زیبا و عمیق و پاک، مُردم.
کپشن‌ها رو خوندید؟