درباره کتاب از سقراط تا سارتر
کتاب از سقراط تا سارتر نوشته‌ی ت.ز. لاوین است. این کتاب برای نخستین بار در سال 1984 در آمریکا منتشر شد. این کتاب با نگاهی جدید فلسفه‌ی غرب را مورد بررسی قرار می‌دهد. نقطه‌ی آغازین این کتاب فیلسوفان مشهور یونان باستان یعنی سقراط، افلاطون و ارسطو هستند. ت.ز. لاوین بعد از بررسی فلسفه‌ی آن‌ها به سراغ عصر روشنگری و دیوید هیوم می‌رود و آموزه‌های او را بررسی می‌کند و بعد از آن فلسفه‌ی هگل را شرح می‌دهد و بعد به سراغ مارکس و اِنگلس می‌رود. در ششمین بخش این کتاب، نویسنده آموزه‌های ژان پل سارتر و کتاب تهوع او را بررسی می‌کند و در آخرین بخش کتاب هم به سراغ فلسفه‌ی امروزی می‌رود.
مروری بر فصل‌های کتاب از سقراط تا سارتر
کتاب از سقراط تا سارتر از هفت بخش اصلی و 29 زیر فصل تشکیل‌شده است که عبارت‌اند از:
درآمد: پرسش‌های پایان‌ناپذیر
بخش نخست: افلاطون
بخش دوم: دکارت
بخش سوم: هیوم
بخش چهارم: هگل
بخش پنجم: مارکس
بخش ششم: سارتر
بخش هفتم: تحقیق در فلسفه‌ی امروز
در بخشی از کتاب از سقراط تا سارتر می‌خوانیم؛
بخشی که می‌خوانید برگرفته از سومین بخش کتاب یعنی بخش مرتبط با دیوید هیوم است. در این فصل زیر فصل عصر روشنگری را می‌خوانیم.
موقعیت تاریخی: عصر روشنگری
نخستین و مهم‌ترین اثر فلسفی هیوم رساله‌ای در طبیعت انسانی است. زمان ۱۷۴۰ است. دقیقاً یک‌صد سال پس‌ازآنکه دکارت در 1641 «تأملات» را نوشت و جهان را عمیقاً تغییر داد. در طی دوره یک‌صد و بیست‌وپنج سال از مرگ دکارت در ۱۶۵۰ تا مرگ هیوم در ۱۷۷۶، زندگی فلسفی اروپا در نقطه اوج قوت، اعتمادبه‌نفس، سرزندگی و خوش‌بینی بود که تا آن زمان سابقه نداشت. این دوره، از ۱۶۵۰ تا ۱۷۷۰ به عصر روشنگری مشهور است. جهان‌بینی فلسفی و مشرب عصر روشنگری سرتاسر اروپا و امریکا را فراگرفت. در آمریکا بنیانگذاران جمهوری- مثلا جفرسون، مدیسون، آدامز،هامیلتون، به فلسفه روشنگری متعهد بودند. عصر روشنگری خود را چنان دورانی ارزیابی می‌کرد که در آن خرد انسانی بر طبیعت و انسانیت نور می‌افشاند، تاریکی سده‌های میانه را با فلسفه‌ی مدرسی (اسکولاستیک)، جزمیت دینی و سلطه سیاسی آن برانداخته بود. منبع این اعتماد به نفس، سرزندگی و خوش‌بینی عظیم چه بود؟ خوش‌بینی عصر روشنگری چنان بزرگ و گسترده بود که تنها می‌توانست از منابع بس متفاوتی نشأت گیرد. برخی از اعتماد به نفس آن از عصر نوزایی (رنسانس) و تجلیل آن از خرد انسانی مایه گرفته بود. منابع دیگر احساس تغییر و بالندگی ناشی از رشد پرشتاب تجارت؛ روش‌های جدید استخراج معادن و بهره‌برداری کشاورزی، آغاز استفاده از زغال‌سنگ به‌جای چوب، توسعه تولید پولاد و صنایع نساجی، پیدايش مراکز شهری نوین بود. طبقه متوسط نوخاسته که پیشتاز تمامی این تحولات بود، به‌زودی از حیث ثروت و قدرت و موقعیت از اشرافیت زمین‌دار کهن سبقت می‌گرفت. برای مردمی که در این زمان می‌زیستند، تجربه اين تحولات گوناگون باید به این اعتقاد کمک کرده باشد که تغییر بزرگی در جهان روی‌داده، که خرد انسانی اکنون آزادشده است و دانش با گنجایشی برای خوشبختی انسان فراسوی آنچه تا آن هنگام در مخیله می‌گنجید در حال بالندگی است.
درباره نویسنده
تلما زِنو لاوین فیلسوف، نویسنده و استاد دانشگاه آمریکایی متولد سال 1915 بود. حوزه‌ی تخصصی این نویسنده فلسفه‌ی قرن نوزده و بیستم میلادی بود که کتاب‌های زیادی را دراین‌باره نوشت. او برای سال‌های طولانی در دانشگاه جورج منسون و جورج واشنگتن کار می‌کرد و دروسی مانندِ آشنایی با فلسفه، اقتصاد، علوم سیاسی و ارتباط فلسفه و فرهنگ را تدریس می‌کرد.
کتاب از سقراط تا سارتر نوشته‌ی ت.ز. لاوین است. این کتاب برای نخستین بار در سال 1984 در آمریکا منتشر شد. این کتاب با نگاهی جدید فلسفه‌ی غرب را مورد بررسی قرار می‌دهد. نقطه‌ی آغازین این کتاب فیلسوفان مشهور یونان باستان یعنی سقراط، افلاطون و ارسطو هستند. ت.ز. لاوین بعد از بررسی فلسفه‌ی آن‌ها به سراغ عصر روشنگری و دیوید هیوم می‌رود و آموزه‌های او را بررسی می‌کند و بعد از آن فلسفه‌ی هگل را شرح می‌دهد و بعد به سراغ مارکس و اِنگلس می‌رود. در ششمین بخش این کتاب، نویسنده آموزه‌های ژان پل سارتر و کتاب تهوع او را بررسی می‌کند و در آخرین بخش کتاب هم به سراغ فلسفه‌ی امروزی می‌رود.
مروری بر فصل‌های کتاب از سقراط تا سارتر
کتاب از سقراط تا سارتر از هفت بخش اصلی و 29 زیر فصل تشکیل‌شده است که عبارت‌اند از:
درآمد: پرسش‌های پایان‌ناپذیر
بخش نخست: افلاطون
بخش دوم: دکارت
بخش سوم: هیوم
بخش چهارم: هگل
بخش پنجم: مارکس
بخش ششم: سارتر
بخش هفتم: تحقیق در فلسفه‌ی امروز
در بخشی از کتاب از سقراط تا سارتر می‌خوانیم؛
بخشی که می‌خوانید برگرفته از سومین بخش کتاب یعنی بخش مرتبط با دیوید هیوم است. در این فصل زیر فصل عصر روشنگری را می‌خوانیم.
موقعیت تاریخی: عصر روشنگری
نخستین و مهم‌ترین اثر فلسفی هیوم رساله‌ای در طبیعت انسانی است. زمان ۱۷۴۰ است. دقیقاً یک‌صد سال پس‌ازآنکه دکارت در 1641 «تأملات» را نوشت و جهان را عمیقاً تغییر داد. در طی دوره یک‌صد و بیست‌وپنج سال از مرگ دکارت در ۱۶۵۰ تا مرگ هیوم در ۱۷۷۶، زندگی فلسفی اروپا در نقطه اوج قوت، اعتمادبه‌نفس، سرزندگی و خوش‌بینی بود که تا آن زمان سابقه نداشت. این دوره، از ۱۶۵۰ تا ۱۷۷۰ به عصر روشنگری مشهور است. جهان‌بینی فلسفی و مشرب عصر روشنگری سرتاسر اروپا و امریکا را فراگرفت. در آمریکا بنیانگذاران جمهوری- مثلا جفرسون، مدیسون، آدامز،هامیلتون، به فلسفه روشنگری متعهد بودند. عصر روشنگری خود را چنان دورانی ارزیابی می‌کرد که در آن خرد انسانی بر طبیعت و انسانیت نور می‌افشاند، تاریکی سده‌های میانه را با فلسفه‌ی مدرسی (اسکولاستیک)، جزمیت دینی و سلطه سیاسی آن برانداخته بود. منبع این اعتماد به نفس، سرزندگی و خوش‌بینی عظیم چه بود؟ خوش‌بینی عصر روشنگری چنان بزرگ و گسترده بود که تنها می‌توانست از منابع بس متفاوتی نشأت گیرد. برخی از اعتماد به نفس آن از عصر نوزایی (رنسانس) و تجلیل آن از خرد انسانی مایه گرفته بود. منابع دیگر احساس تغییر و بالندگی ناشی از رشد پرشتاب تجارت؛ روش‌های جدید استخراج معادن و بهره‌برداری کشاورزی، آغاز استفاده از زغال‌سنگ به‌جای چوب، توسعه تولید پولاد و صنایع نساجی، پیدايش مراکز شهری نوین بود. طبقه متوسط نوخاسته که پیشتاز تمامی این تحولات بود، به‌زودی از حیث ثروت و قدرت و موقعیت از اشرافیت زمین‌دار کهن سبقت می‌گرفت. برای مردمی که در این زمان می‌زیستند، تجربه اين تحولات گوناگون باید به این اعتقاد کمک کرده باشد که تغییر بزرگی در جهان روی‌داده، که خرد انسانی اکنون آزادشده است و دانش با گنجایشی برای خوشبختی انسان فراسوی آنچه تا آن هنگام در مخیله می‌گنجید در حال بالندگی است.
درباره نویسنده
تلما زِنو لاوین فیلسوف، نویسنده و استاد دانشگاه آمریکایی متولد سال 1915 بود. حوزه‌ی تخصصی این نویسنده فلسفه‌ی قرن نوزده و بیستم میلادی بود که کتاب‌های زیادی را دراین‌باره نوشت. او برای سال‌های طولانی در دانشگاه جورج منسون و جورج واشنگتن کار می‌کرد و دروسی مانندِ آشنایی با فلسفه، اقتصاد، علوم سیاسی و ارتباط فلسفه و فرهنگ را تدریس می‌کرد.