ما اغلب برای از یاد بردنِ درد و رنجِ خویش
به آینده پناه می‌بریم..
در پهنه‌ی زمان ، خطی تصور می‌کنیم
که فراسوی آن خط درد و رنجِ ما پایان خواهد یافت...
اما این وعده ها ،حقه های ظریف ذهن هستند
که نقد و زمان حال را رها کنیم
و به نسیه و آینده بچسبیم
به این امر واقف باشید که همه چیز به هشیاری ،
حضور و آگاهی ما در لحظه حال بستگی دارد
و صرفا تنها گذشت زمان تضمینی برای
افزایش آگاهی و هوشمندی نیست.

.