✅ سرنوشت مبهم ۳ ایده اقتصادیِ دولت
👈 ایده اجرایی سازی جراحی اقتصادی، حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی و تخصیص کالابرگ الکترونیک و در نهایت، کشف مناطق جدید و تازه در حوزه تجارت خارجی ایران، ۳ ایده اساسی و محوری بوده که با گذشت زمان و وقوع تحولات جدید به ویژه در عرصه نظام بین الملل و مسائل منطقه‌ای، سرنوشتی مبهم به خود گرفته اند.
🔸 ۱. جراحی اقتصادی
یکی از مهمترین ایده‌هایی که ابراهیم رئیسی و تیم اقتصادی وی به نحوی فعال دنبال کردند، پیاده سازی ایده "جراحی اقتصادی" بوده است. اگرچه هیچگاه توضیح روشنی در مورد منظور از این ایده، نشنیدیم و صرفا توضیحات پراکنده‌ای ارائه شده است.
با این حال، این‌طور به نظر می‌رسد که تمرکز اصلی ایده مذکور بر "اصلاح ساختار بودجه" بوده است. ایده‌ای که البته قدمتش به سال‌ها قبل از دولت رئیسی بر می‌گردد و در دوران دولت «هاشمی رفسنجانی» نیز شاهد ظهور نخستین رگه‌ها از ظهور این دستورکار بوده‌ایم.
ایده مذکور تا حد زیادی با حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی و اختصاص یارانه نقدی و بعد‌ها صحبت از تخصیص کالابرگ و امثالهم شناخته شده است. با این حال، یکی از نکات مهم در مورد کلیت طرح این ایده، این بود که آیا اساسا اقتصاد ایران در دولت ابراهیم رئیسی از ظرفیت‌ها و امکانات لازم جهت اجرایی کردن یک جراحی اقتصادی برخوردار بوده است؟
🔸 2. حذف ارز ترجیحی و ایجاد کالابرگ الکترونیک
یکی از اصلی‌ترین انتقادات تیم اقتصادی دولت از ابتدای حضور در پاستور، متوجهِ اقدام دولت قبل در تخصیص ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی بود. این طیف بر این باور بودند که تخصیص این ارز در نوع خود توام با فساد و رانت بوده و حجم قابل توجهی از منابع ارزی ایران را نیز به باد داده است. در واقع، افزایش قابل توجه فاصله میان ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی که مخصوصا تامین نیاز‌های اصلی کشور بود و رسیدن قیمت دلار در بازار آزاد به محدوده ۳۰ هزار تومان در آن زمان، شکافی قابل توجه را ایجاد کرده بود و فضایی مساعد برای سوءاستفاده‌های اقتصادی فراهم ساخته بود.
🔸 ۳. کشف حوزه‌های جدید در توسعه تجارت خارجی
دولت ابراهیم رئیسی از همان روز‌های نخست حضور در قدرت، همواره بر ضرورت کشف مناطق و نقاط جدید توسعه روابط و تجارت خارجی و کاستن از اهمیت روابط تجاری ایران با جهان غرب و یا متحدان نزدیک آن سخن گفته است. به طور خاص کشور‌های همسایه ایران و البته قدرت‌هایی نظیر چین و روسیه و کشور‌های آسیای میانه، جهت توسعه مراودات خارجی مورد اشاره قرار می‌گرفتند.
در ابتدا اگرچه عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای و یا برخی اخبار توسعه همکاری‌های ایران با اتحادیه اقتصادی اوراسیایی، جلوه‌هایی امیدوار کننده از خود نشان داد؛ اما به تدریج چالش‌ها و محدودیت‌ها خود را به نمایش گذاشتند.
منبع: فرارو
👈با مدرسه اقتصاد نهادگرا همراه شوید.
👈 ایده اجرایی سازی جراحی اقتصادی، حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی و تخصیص کالابرگ الکترونیک و در نهایت، کشف مناطق جدید و تازه در حوزه تجارت خارجی ایران، ۳ ایده اساسی و محوری بوده که با گذشت زمان و وقوع تحولات جدید به ویژه در عرصه نظام بین الملل و مسائل منطقه‌ای، سرنوشتی مبهم به خود گرفته اند.
🔸 ۱. جراحی اقتصادی
یکی از مهمترین ایده‌هایی که ابراهیم رئیسی و تیم اقتصادی وی به نحوی فعال دنبال کردند، پیاده سازی ایده "جراحی اقتصادی" بوده است. اگرچه هیچگاه توضیح روشنی در مورد منظور از این ایده، نشنیدیم و صرفا توضیحات پراکنده‌ای ارائه شده است.
با این حال، این‌طور به نظر می‌رسد که تمرکز اصلی ایده مذکور بر "اصلاح ساختار بودجه" بوده است. ایده‌ای که البته قدمتش به سال‌ها قبل از دولت رئیسی بر می‌گردد و در دوران دولت «هاشمی رفسنجانی» نیز شاهد ظهور نخستین رگه‌ها از ظهور این دستورکار بوده‌ایم.
ایده مذکور تا حد زیادی با حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی و اختصاص یارانه نقدی و بعد‌ها صحبت از تخصیص کالابرگ و امثالهم شناخته شده است. با این حال، یکی از نکات مهم در مورد کلیت طرح این ایده، این بود که آیا اساسا اقتصاد ایران در دولت ابراهیم رئیسی از ظرفیت‌ها و امکانات لازم جهت اجرایی کردن یک جراحی اقتصادی برخوردار بوده است؟
🔸 2. حذف ارز ترجیحی و ایجاد کالابرگ الکترونیک
یکی از اصلی‌ترین انتقادات تیم اقتصادی دولت از ابتدای حضور در پاستور، متوجهِ اقدام دولت قبل در تخصیص ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی بود. این طیف بر این باور بودند که تخصیص این ارز در نوع خود توام با فساد و رانت بوده و حجم قابل توجهی از منابع ارزی ایران را نیز به باد داده است. در واقع، افزایش قابل توجه فاصله میان ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی که مخصوصا تامین نیاز‌های اصلی کشور بود و رسیدن قیمت دلار در بازار آزاد به محدوده ۳۰ هزار تومان در آن زمان، شکافی قابل توجه را ایجاد کرده بود و فضایی مساعد برای سوءاستفاده‌های اقتصادی فراهم ساخته بود.
🔸 ۳. کشف حوزه‌های جدید در توسعه تجارت خارجی
دولت ابراهیم رئیسی از همان روز‌های نخست حضور در قدرت، همواره بر ضرورت کشف مناطق و نقاط جدید توسعه روابط و تجارت خارجی و کاستن از اهمیت روابط تجاری ایران با جهان غرب و یا متحدان نزدیک آن سخن گفته است. به طور خاص کشور‌های همسایه ایران و البته قدرت‌هایی نظیر چین و روسیه و کشور‌های آسیای میانه، جهت توسعه مراودات خارجی مورد اشاره قرار می‌گرفتند.
در ابتدا اگرچه عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای و یا برخی اخبار توسعه همکاری‌های ایران با اتحادیه اقتصادی اوراسیایی، جلوه‌هایی امیدوار کننده از خود نشان داد؛ اما به تدریج چالش‌ها و محدودیت‌ها خود را به نمایش گذاشتند.
منبع: فرارو
👈با مدرسه اقتصاد نهادگرا همراه شوید.