.. 𝑰𝑵 𝑻𝑯𝑬 𝑬𝑵𝑫 ..

عیجب قدرتی است
توان حضور و مقابله.

فراتر از بودن *

در لایتناهی حیات_ انجام ک ساکنم _ همه چیز عالی و کامل و تمام عیار است .

بعضی وقتا لازمه ب خودت یاد اوری کنی.
زندگی کردن رو
نفس کشیدن رو
گم شدن
غرق شدن رو
همه ی حسای خوب و بد درونتو
لازمه ب خودت یاد اوری کنی ک
اونا تو نیستن
اونا ثابت نیستن
مطلق نیستن
قدرت ندارن
لازمه ب عنوان سوم شخص زندگیت
از دور ب همه چی نگاه کنی
اوضاع رو بسنجی
ببینی ک چقد غنی ای چقد قوی ای
چقد فارغی از همه ی هیاهوهای درونیت
چقد برشون برتری داری
و چقد خودت با خودت فرق داری
اره مث الان ک نمیدونم چجوری باید منظورمو بگم ..
باید بفهمی ک حس زیستن بر همه چیز برتری داره
حس کردن این همه حس .. میدونی چی‌میگم
جالبههه
این ک میتونم با تمام توان زندگی کنم
این ک میتونم به موقعیت هام شکل و معنی بدم
الویت بدم
ری اکشن نشون بدم..
زمین بخورم . شکست بخورم . غمیگن باشم
این ک میتونم حسامو بفهمم و با تموم وجودم زندگیشون کنم ...
میدونی هیچ قدرتی و موهبتی فرا تر از این نیس ک
میتونم تک تک لحظاتمو سپری کنم
میتونم هزار تا نقش بازی کنم
میتونم خودمو کنترل کنم
امیالمو افکارمو ..
و در نهایت نفهمم ک من اونام یا اونا منن
ی حسی ک قابل درکه ولی قابل فهم نیس
همینقدر مبهم . عجیب و شاید پوچ
شاید غنی
سرشار از پارودوکس ذهنی و در عین حال اروم .
غرق هیاهو و هم اغوشی با حیرت
سایه ی قدرت و شاید درخت تباهیی
نمیدونم
وقتی بر میگردم تو کالبد اول شخص خودم
مملو میشم از ندونستن
سقوط میکنم ب تاریکی
گم میشم تو جریان زندگی
در عین حال لذت بخشه
تلاطم میتونه بهترین دلیل برا زیستن باشه .
شاید خوب و بدی وجود نداره
شاید سکوت بهترین گزینس
میدونی حتی به این فکرمیکنم میخوام از همه ی فکرام فرار کنم
ولی سرزنش میشم
یکی دریچه ی پیشونیمو میگیره و میگه تو زاده شدی ک فکر کنی
تو باید فکر کنی
حتی ب پوچی
حتی ب فکر نکردن
و دوباره فکر
و خب جالبیش اینجاس ک راضیم
وقتی فکری ندارم
کلافه میشم
حس میکنم سنگینی دنیا از رو دوشم برداشته شده
زندگیم بی معنی میشه
من باید فکر کنم .
خدایا میشه بغلم کنی ؟:)
شاید بتونی منو ببخشی..
میشه؟
خستم از این ک با خودم غریبه باشم
نیاز دارم پرده بردارم از هرچی غباره
شفافیت رو فریاد کنم
نیاز دارم حس نبودن رو تجربه کنم
کاش میشد ب پیوندم ب منشا هستی ..
حسی ک ن پایانی باشه ن شروعی
ن منی برای درک این همه عظمت و پیچیدگی
بعضی وقتا نمیدونم چرا انقد حرف میزنم تو سکوت خودم ب تنهایی رو میگم ها
بعضی وقتا میترسم از وقتایی ک ساکتم
بعضی وقتا میخوام نفس بکشم
ی نفس عمیق
بعضی وقتا از بی حس شدن میترسم
بعضی وقتا از حس کردن این همه مسئله تنفر دارم
کاش کافی بودم
کاش میتونستم حسامو بروز بدم
کاش میتونستم قابل فهم باشم
کاش میتونستم فرار کنم
کاش یکم ثبات داشتم
کاش میشد ۱ ماه تنها باشم
کاش میشد خفه خون بگیرم
کاش میشد گم بشم تو تاریکی
کاش میشد بیام بغلت.
شاید از این ک نمیدونم چمه
از این ک خودمو ول کنم تنفر دارم
شاید دلیل این ک حالم بهتر نمیشه اینه ک
چن روزه خودمو ول کردم
دستو پا میزنم تو اتفاقات
و خودمو بغل نکردم
اره همینه
باید مواجه شم با این همه تردید
سرو سامون بدم ب خودم
باید با خدا اشتی کنم
ازش عذر بخوام
هنوزم هوامو داره :))
اره شاید

بی ارامش در جست جو بودن انتخاب عجیبیست 😂

مغز و جسم خسته ای دارم

مارا تمام لذت هستی ب جست و جوست .

ن بد حرف نزدیی گیگیلیی💙

درسته معذرت ک ناراحتت کردم و بد حرف زدم 💚

برا جفتمون
ن ینی برا همگان نیاز ب یاد اوری داره🥲

ممنون💋

جهت یاد اوری ")

‏هروقت تونستی موقع عصبانیت
هر حرفیو نزنی و دل کسیو نشکنی
اون‌موقع میتونی ادعا کنی طرفو از تهِ دلت
دوست داری وگرنه موقع خوشحالی و نرمال
بودن که عابر پیاده‌ی تو خیابونم مهربونه.

تمام

اره این اصل ماجراس الان:)

باید بدونی تا بتونی از خطرات احتمالی پیش گیری کنی 🥲

من فقط نازنین برام مهمه

والا من ک تویه همچین وضعی نمیام هی اینارو بپرسم
اصلا دوس ندارم بدونم راستش