فراق.

جامعهٔ ما تحت تأثیر یک حکومت توتالیتر قرار داره و در یک محیط توتالیتر عفونی تنفس می‌کنه. چندتا گزینهٔ مهم رو به طور خلاصه میگم که برای رهایی از این فضای عفونی، و تفکر بهتر، نه تنها مهمه بلکه ضروریه.

1- فیلم، سریال‌، و برنامه‌های ایرانی رو باید کنار بذارید. در یک حکومت توتالیتر با ابزار سانسور و تولید پروپاگاندا، هرچیزی که از زیر این موارد عبور کنه، آلوده به همین موارد خواهد بود. ۹۰ درصد از این تولیدات چیزی جز گسترش ابتذال، مغزشویی، و سرگرمی‌سازی نیست. باید متوجه باشید که «نوع سرگرمی» اینجا تفاوت داره. یک فیلم و سریال خارجی هم میتونه نقش سرگرمی رو داشته باشه، اما جنس اون سرگرمی، فرق داره. بعد از مدتی که تماشای این تولیدات رو متوقف کردید، متوجه خواهید شد از چه سرطانی خلاص شده‌اید.

2- اگه آدمی هستی که ۱۰۰ تا کانال تلگرام داری، تو هر شبکه‌اجتماعی کُلی آدم رو دنبال می‌کنی و روزانه مطالب زیادی می‌بینی، هیچی یاد نخواهی گرفت. منظور از «یادگیری» این نیست که مثلا میخوای زبان یاد بگیری و نتونی. منظور فهم بهتر از شرایطه. درک بهتر از مسائله. باید نظم رو برقرار کنی. باید بهترین گزینه‌ها رو نگه داری و بقیه رو بریزی سطل زباله.

3- باید دست از «تنبلی» برداری. منظور از تنبلی اینجا، تنبلی در آگاهیه‌‌. تا زمانی که خودت «جستجو‌گر» نباشی، میتونی بازیچه بشی. میتونی پُر از اطلاعات غلط و پروپاگاندا بشی. نباید برات «تولید فکر» کنند. میتونی ایده بگیری و اطلاعات یک نفر کمکت کنه، اما باید «تفکر مستقل» داشته باشی.

4- «زمان» بهترین گزینه‌ست برای تشخیص درست و غلط بودنِ خیلی چیزها. از اونجا که تعداد افرادی که می‌دونند دارن چی میگن، خیلی کمه؛ باید در گذر زمان ببینی چیزی که گفته شده، نشونه‌هاش رو داری می‌بینی یا نه.

5- کتاب مساوی با آگاهی نیست. و فرد کتاب‌خوان مساوی با فرد آگاه نیست‌. مهم‌تر از کتاب، آدمیه که پشت اون کتابه. و مهم‌تر از اون آدم، ایدئولوژی اون آدمه. خیلی از کتاب‌ها رو سطحی‌ترین افراد و متعصب‌ترین آدم‌ها نوشته‌اند. مهم‌تر از کتاب‌خواندن، خود خواندنه. و مهم‌تر از خواندن، چه چیزی رو خواندنه.

6- خیلی از مطالبی که به عنوان تحلیل و کارشناسی می‌خونید، هیچی به شما اضافه نمی‌کنه، چون انشانویسی هستند. فقط بازی با کلماته، فقط واکنش احساسیه. و جامعهٔ ما انشانویسی رو دوست داره. انشانویس‌ها در مورد خیلی چیزها می‌نویسند و ذهن شما رو درگیر انواع چرندیات بی‌اهمیت می‌کنند.

کیرم تو اموات عزیزان از دست رفتش که به این کسشعر می‌خنده

بی مزه ترین و گوهرین چیزی که این چندروز روانمو داره خطو خش میندازه همین صل الی سترکه هستش

«همیشه به یادش خواهم بود و به‌خاطرش به‌شکلی متفاوت زندگی خواهم کرد.»


- صفحهٔ ۱۲۸ -

روی هر چیزی. هر چیزی.

تعصب = حماقت