GünAz TV (Güney Azərbaycan TV)

چنگیز آیتماتوف مانقورد را این گونه توصیف می‌کند:

مانقورد ازخود بی خبر بود. نمی‌دانست از کدام قبیله و از چه تباری است. نام پدر و مادر خود را نمی‌دانست. دوران کودکیش را بخاطر نمی اورد.

چیزی از گذشته نمی دانست و از شکنجه و بلایی که بر سرش آورده بودند خبر نداشت.

نمی‌دانست که از”من” خود دور شده است چنین برده‌ای برای ارباب خود امتیازات فراوان داشت، انسانی بود مطیع و بی‌آزار.

هرگز زبان به اعتراض نمی‌گشود، هرگز به فکر فرار نمی‌افتاد. برای برده‌داران خطری بالاتر از عصیان بردگان وجود نداشت.

روح هر برده از اندیشه عصیان لبریز است، حال انکه مانقورد موجودی استثنایی بود و خیال شورش و نافرمانی نداشت.

چنگیز آیتماتوف برای نشان دادن عمق تراژدی، مردی را به تصویر می‌کشد که قادر به شناختن مادرش نمی‌باشد حتی او را دشمن پنداشته و به قصد کشتن او تیری از کمانش رها می‌کند و او را می کشد.

در واقع مانقورد کسی است که از خویش بیگانه شده و هیچ وابستگی فرهنگی به قوم خود احساس نمی‌کند. او به راحتی #زبان_مادری و حتی مام میهن و مادر حقیقی خود را در جای جای گفتارش به تحقیر و تمسخر می گیرد و فرهنگ خودی را نفی و به فرهنگ بیگانه به دیده احترام فوق‌العاده می‌نگرد و در این کار آنقدر پیش می‌رود که حتی حاضر می‌شود طبق افسانه به دستور ارباب، قلب مادر خود را نیز نشانه‌ی تیر کند و او را از پای درآورد بدون اینکه خم به ابرو بیاورد یا متاثر گردد.

مانقورد یک بی اصل و نسب کامل است که بیشتر به کوبیدن مظاهر و منافع ملی خود می پردازد.

#پانفارسیسم
#هویت_تورکی
#من_تورکم #آذربایجان


@gunaztv2004

براساس این گزارش که روز پنجشنبه چهارم اردیبهشت منتشر شد، در سال ۲۰۲۴، در مجموع ۳۷۵ نویسنده در ۴۰ کشور در زندان بوده‌اند، درحالی‌که این عدد در سال قبل میلادی ۳۳۹ نویسنده در ۳۳ کشور بود.

در رتبه‌بندی جدید «شاخص آزادی نوشتن»، چین با ۱۱۸ نویسندۀ زندانی همچنان بزرگ‌ترین زندان نویسندگان در جهان است و ایران با ۴۳ نویسندۀ زندانی در رتبۀ دوم قرار دارد، با این حال از مجموع نویسندگان زندانی در ایران ۱۳ نفر زن هستند که این کشور را به بزرگ‌ترین زندان زنان نویسنده در جهان تبدیل کرده است.

در سال گذشتۀ میلادی نیز ایران در همین رتبه قرار داشت. همچنین، مانند سال‌های گذشته، اقلیت‌های قومی و مذهبی و نیز نویسندگان زن مدافع حقوق زنان بیشتر از دیگران در معرض خطر بازداشت قرار گرفتند.

این انجمن در گزارش «شاخص آزادی نوشتن» در سال ۲۰۲۴ به‌طور خاص به وضعیت برخی زنان نویسنده نیز پرداخته است، ازجمله نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل، که مرداد ۱۴۰۳ همراه با چند زن دیگر در زندان اوین مورد ضرب‌وشتم شدید نیروهای امنیتی قرار گرفت.


@gunaztv2004

پروژه‌ی ایرانشهری و پان‌فارسیسم، نه یک روایت تاریخی است، نه یک حرکت فرهنگی؛ بلکه کارخانه‌ی جعل است، دستگاه افسانه‌سازی و ابزاری برای سرکوب و یک‌دست‌سازی. این ایدئولوژی، همچون اختاپوسی خزنده، با دست‌های دروغین خود به جان سنگ‌ها، کتیبه‌ها، واژگان و حافظه‌ی ملت‌ها افتاده تا هر چیزی را به نفع خود مصادره و تحریف کند. نتیجه‌اش، تاریخی‌ست جعلی، پر از تناقض و متورم از خودبزرگ‌بینی.

نمونه‌اش را ببینید در ماجرای کتیبه‌های موسوم به داریوش و خشایارشا. متن‌هایی که حتی یک واژه‌اش برای فارسی‌زبان امروز قابل فهم نیست، اما گویشوران گجراتی در هند بدون واسطه آن‌ها را درک می‌کنند. با این‌حال، این کتیبه‌ها را در کتاب‌های فارسی، به عنوان «نخستین سند زبان فارسی» جا می‌زنند! این همان منطق استعمارگران است که تاریخ ملت‌ها را می‌ربایند، تحریف می‌کنند، به نام خود می‌نویسند و بر آن بناهای قدرت می‌سازند.

پان‌فارسیسم با زبانی مصنوعی و بی‌ریشه که آن را «معیار» می‌نامد، نه تنها زبان‌های ملی ملت‌های غیر فارس را سرکوب می‌کند، بلکه اکنون گذشته‌ی تاریخی را نیز هدف گرفته است. در این نگاه، هرآنچه تاریخی‌ست، باید فارسی باشد؛ و اگر فارسی نیست، باید یا نابود شود یا در قالبی جعلی به فارسی تحویل داده شود. هخامنشیانی که اگر واقعاً وجود تاریخی داشته‌اند، احتمالاً به زبانی از شاخه‌ی هندو سخن می‌گفته‌اند، در ذهنیت پان‌فارسیستی به شاهان «ایرانشهری» بدل می‌شوند. گویی زمان، جغرافیا، زبان و تمدن، همگی باید تابع محتوای کتاب‌های درسی رژیم ایران باشند!

این جماعت، با وقاحتی بی‌حد، گذشته را بازنویسی می‌کنند تا حال بی‌ریشه‌ی خود را مشروع جلوه دهند. همانند دیکتاتورهای جهان سومی که با فتوشاپ خود را در قاب‌های تاریخی جا می‌زنند، پان‌فارسیست‌ها نیز در حال ساختن کاریکاتوری از تاریخ‌اند. آن هم تاریخی که نه به درد شناخت می‌خورد، نه به درد هویت؛ فقط ابزاری‌ست برای تحقیر دیگران و توجیه سلطه.

تفکر ایرانشهری ذاتاً استعماری‌ست؛ نه تنها استعمار زبان و فرهنگ، بلکه استعمار حافظه‌ی تاریخی ملت‌ها. حافظه‌ای که باید تورک‌ها، بلوچ‌ها، عرب‌ها، گیلک‌ها و سایر ملت‌های غیر فارس را به فراموشی بسپارد؛ باید بپذیرد که گذشته، حال و آینده فقط از آنِ زبان فارسی‌ست. این یک برنامه‌ی نظام‌مند برای فراموشی و انکار دیگران است؛ یک نوع مهندسی حافظه‌ که از دیوارهای باستانی گرفته تا حروف الفبا، در خدمت حذف تنوع تاریخی این این سرزمین‌های اشغال شده است.

اما حقیقت را نمیتوان برای همیشه در زندان سانسور و جعل نگه داشت. کتیبه هایی که زبانشان امروز در گجرات هند زنده است آینه ای ست که چهره ی ناهماهنگ جعلی و مضحک پان فارسیسم را با تمام زشتی اش نشان میدهد آینه ای که ثابت میکند دروغ بله پان فارسیسم تاریخی هرگز نمیتواند جای واقعیت را بگیرد برای خود ساخته اما نه از جنس حقیقت بلکه از جنس کارتون از جنس نقشه هایی که با فوتوشاپ رنگ شده اند از زبانهایی که نه گوینده دارند و نه شنونده این تاریخ پوشالی در نخستین نسیم حقیقت فرو خواهد ریخت؛ همان گونه که همیشه دروغ فرو می ریزد

@gunaztv2004

در اسطوره‌پردازی‌های پان‌فارسیستی، اعداد و ارقام گاه به سیرکی شگفت بدل می‌شوند؛ جایی که عقل، منطق و واقعیت، مدت‌هاست جای خود را به طبل‌کوبی‌های توخالی و رویاهای کهنه داده‌اند. از جمله شاهکارهای این خیال‌پردازی تاریخی، افسانه‌ی لشکرکشی خشایارشا به یونان است: شاهنشاهی که گویا در ۲۵۰۰ سال پیش، پنج میلیون سرباز شمشیر به‌دست را با هزاران کشتی جنگی، از کوه و بیابان و دریا گذراند تا خاک یونان را به زانو درآورد.

پنج میلیون سرباز؟ در دورانی که جمعیت کل کره زمین از چند ده میلیون نفر فراتر نمی‌رفت، و جمعیت ممالک محروسه ـ حتی تا یک قرن پیش، در دوران قاجار، از دو میلیون نفر عبور نکرده بود؟ آیا خشایارشا جن و پری را هم به خدمت گرفته بود؟ یا سربازانش را با ورد و دعا از دل کوه و بیشه و دریا بیرون می‌کشید؟

و هزاران کشتی؟ در جهانی که نه از موتور بخار خبری بود و نه از فناوری دریانوردی مدرن، این ناوگان عظیم را با چه نیرویی به حرکت درمی‌آوردند؟ آیا انرژی هسته‌ای را در دل تخت جمشید کشف کرده بودند؟ یا شاید اسب‌های پرنده‌ی زئوس را از اسطوره‌های یونانی به امانت گرفته بودند؟ و نیم میلیون کشته؟ یعنی یک‌دهم آن لشکر افسانه‌ای در همان آغاز کار بخار شده‌اند؟ وقتی عقل در خواب است، بازی با اعداد و گزافه‌گویی، آسان‌ترین سرگرمی است.

اما شاید خنده‌دارتر از همه این باشد که در این روایت‌ها، یونان ۲۵۰۰ سال پیش نیز به‌سان ابرقدرتی جهانی تصویر می‌شود؛ گویی ارتشی میلیونی در اختیار داشته که نبرد با آن نیازمند بسیج جمعیت نصف جهان بوده است! حال آن‌که جمعیت امروزی یونان ـ با تمام پیشرفت‌های قرن بیست‌ویکم در بهداشت، تغذیه و توسعه ـ تنها به ۱۱ میلیون نفر می‌رسد.

تفکر ایرانشهری و پان‌فارسیستی چنان در توهم عظمت فرو رفته که تاریخ را نه برای شناخت و عبرت، بلکه برای پرستش و فخر فروشی بازنویسی می‌کند. در این بازنویسی، نه صداقت اهمیتی دارد، نه منطق؛ کافی‌ست «ایران» در مرکز باشد، و جهان یا مطیع او یا در حال شکست از او. و نتیجه‌ی این خیال‌پردازی‌های کودکانه، همین کاریکاتورهای باستانی‌ست که جز تحقیر عقل و شعور، حاصلی در بر ندارد.

@gunaztv2004

یسرائیل کاتس، وزیر دفاع اسرائیل، در اظهاراتی قاطع و پرطنین، بار دیگر بر عزم راسخ دولت متبوعش در جلوگیری از دستیابی رژیم ایران به تسلیحات هسته‌ای تأکید کرد. کاتس با توصیف این مأموریت به‌عنوان «وظیفه‌ای تاریخی» برای اسرائیل، تصریح کرد که تل‌آویو در مسیر تحقق این هدف، از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد.

وی در سخنانی که بازتابی گسترده در محافل سیاسی و رسانه‌ای داشته، خاطرنشان ساخت: «ما در مقابل تهدیدهای ایران با قدرت ایستاده‌ایم و این مسیر را با تمام جدیت ادامه خواهیم داد. هر تهدیدی که متوجه امنیت و آینده ملت اسرائیل باشد، با پاسخی سخت و قاطع روبرو خواهد شد.»

کاتس ضمن اشاره به عملیات‌های اخیر ارتش اسرائیل، ازجمله ضربات کوبنده به حماس، شکست‌های مکرر حزب‌الله و حملات هدفمند علیه رژیم اسد، این اقدامات را بخشی از استراتژی کلان اسرائیل برای مهار نفوذ و تهدید جمهوری اسلامی دانست.

وی در پایان سخنان خود هشدار داد که اسرائیل در دفاع از منافع ملی خود لحظه‌ای تردید نخواهد کرد و اجازه نخواهد داد هیچ دشمنی، امنیت و موجودیت این کشور را به خطر اندازد.

این اظهارات در حالی بیان می‌شود که تنش‌های منطقه‌ای و نگرانی‌ها از احتمال پیشرفت‌های هسته‌ای رژیم ایران، بار دیگر به محور اصلی تحولات خاورمیانه بدل شده‌اند.

@gunaztv2004