English Learning

🧚‍♂🔤🧚‍♀
@Englishagency
💢 Short story
✴️ Day of the Dead

👉I arrive in Guatemala on The Day of the Dead, November 1st. I’m curious about this holiday, so I go to the cemetery to see what’s happening. What I find is quite interesting.

The atmosphere is like a party. There are people everywhere. Families are sitting around the graves of their dead ancestors. They clean the graves and add fresh flowers. I walk through the cemetery and admire the beauty of all the colorful flowers.

There is also color in the sky, because many kids are flying kites. Some families are having a picnic
next to the graves. They eat, drink, and chat together. People laugh and smile.

In the Unites States, cemeteries are always somber. We certainly never have festivals or parties next to graves. We don’t laugh or play music or fly kites in cemeteries either.

I find that I prefer the Guatemalan approach. I like the way they remember and celebrate those
who have passed away. I like that they acknowledge death, instead of denying it the way Americans do. I like that there is life, as well as death, in their cemeteries.

Guatemalans call it “The Day of the Dead”, but it is also a day to appreciate life.

✴️ روز مردگان

👈من در روز مردگان ، 21 نوامبر، به گواتمالا رسيدم . در مورد اين روز تعطيل كنجكاو هستم، از اين رو به گورستان رفتم تا ببينم چه اتفاقي در حال وقوع است. چيزي كه دريافتم بسيار جالب است.

فضاي آنجا همچون يك ميهماني است. انسان ها همه جا هستند. خانواده ها كنار مقبره اجداد خود نشسته اند. آنها قبر ها را تميز مي كنند و گلهاي تازه روي آنها مي گذارند. من در طول گورستان راه مي رفتم در حالي كه زيبايي گلهاي رنگارنگ را تحسين مي كردم.

آسمان نيز رنگي بود، زيرا بسياري از كودكان كايت هاي خود را هوا مي كردند. برخي از خانواده هاي كنار قبرها پيك نيك دارند. غذا مي خورند و مي نوشند و با هم گپ مي زنند. آن ها بلند مي خندند و لبخند بر لب دارند.
در ايالات متحده آمريكا، گورستان ها هميشه تاريك و غم انگيز است. ما قطعاً هرگز كنار قبرها جشن و مهماني برگزار نمي كنيم. نمي خنديم يا موسيقي نمي نوازيم يا در گورستان كايت هوا نمي كنيم.

من احساس كردم كه ديدگاه گواتمالايي ها را ترجيح مي دهم. من شيوه ي ياد بود و جشن گرفتن آنها را براي از دست رفتگانشان دوست دارم. من اين را دوست دارم كه آنها مرگ را تصديق مي كنند ، به جاي آمريكايي ها كه آن را انكار مي كنند. من مي پسندم كه در گورستان هاي آنها در كنار مرگ ، زندگي هم هست.

گواتمالايي ها اين را "روز مردگان" مي نامند، اما اين همچنين روزي براي بزرگداشت و قدرداني از زندگي هم هست.