اخبار اعتراضات مردمی

در اعتراض به صدور رو به افزایش احکام اعدام، سرکوب دامنه‌دار و زائدالوصف زندانیان سیاسی و آزار و ایذاء مضاعف زنان زندانی سیاسی، شماری از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین، با انتشار بیانیه‌ای مورخ ۲۶ آبان ۱۴۰۳، صدور احکام اعدام برای "وریشه مرادی" و "پخشان عزیزی" را محکوم کردند و خواستار لغو تمامی احکام اعدام در زندان‌های سراسر ایران شدند. آنها صراحتاً از مردم ایران، فعالان مدنی، سیاسی و حقوق بشری خواستند تا با نشان دادن "واکنشی فعالانه" ، اجازه ندهند جمهوری اسلامی، جان افراد را قربانی "تسویه حساب خود با جنبش‌های آزادی‌خواهانه و برابری‌طلبانه‌ی مردم ایران" کند.
آذرماه ۱۴۰۳ شعبه‌ی ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی ایمان افشاری، برای شش زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین به نام‌های "اکبر دانشور کار" ، "سید محمد تقوی سنگ‌دهی" ، "بابک علیپور" ، "پویا قبادی بیستونی" ، "وحید بنی‌عامریان" و "سید ابوالحسن منتظر" ؛ به اتهام بغی از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق، حکم اعدام صادر کرد.
با تداوم صدور احکام اعدام برای زندانیان سیاسی دربند، شماری از زندانیان سیاسی زندان اوین، طی بیانیه‌ای که در تاریخ ۱۴ آذر ۱۴۰۳ منتشر شد، صدور احکام اعدام برای شش زندانی سیاسی مرتبط با سازمان مجاهدین خلق را به شدت محکوم کردند و مراتب اعتراض خود را از این طریق ابراز نمودند.
بر این سیاهه اگر نام‌های دو تن از زندانیان سیاسی؛ "شریفه محمدی" و "مجاهد کورکور" را نیز بیفزاییم؛ تنها طُرّه‌ای بر بافه‌ها افشانده‌ایم!
لازم به ذکر است حکم اعدام "شریفه محمدی" ؛ فعال کارگری نهایتاً توسط دستگاه قضایی نقض شد و نیز حکم اعدام مجاهد کورکور؛ زندانی سیاسی اهل شهرستان ایذه که پیشتر توسط دیوان عالی کشور نقض شده بود، به‌تازگی و برای دومین بار توسط شعبه‌ی هم‌عرض در دادگاه انقلاب اهواز صادر شد.
در آخر باید افزود کارزار سه‌شنبه‌های "نه به اعدام!" که اعتصاب غذای جمعی از زندانیان سیاسی اعم از زن و مرد، در روز سه‌شنبه‌ی هر هفته و در اعتراض به گسترش و استمرار اعدام‌های حکومتی‌ برگزار می‌شود و از بهمن ۱۴۰۲ به راه افتاده‌است، وارد چهل و هشتمین هفته‌ی خود شد.
این کارزار که با صدور و انتشار بیانیه‌هایی مستمر و مرتبط، از سوی زندانیان سیاسی همراه بوده، تاکنون گستره‌ای قریب به ۳۰ زندان کشور را در بر گرفته‌است و همچنان و هنوز، شجاعانه ادامه دارد وایضاً واکنش‌ها و بازتاب‌های کثیر و درخور داخلی و بین‌المللی را در پی داشته‌است.
به امید الغای ابدی مجازات جبران‌ناپذیر و ضد بشری اعدام

گزارش
⁨2 ژانویهٔ، 2025⁩ توسط ⁨کانون نویسندگان ایران⁩



از همان آغازین روزهای استقرار حاکمیت اسلامی، صفیر گلوله و آونگ دار با هستی این رژیم، پیوندی ناگسستنی خورد و بدل به مذهب مختار مصطبه‌داران نورسیده در برابر همه‌ی مخالفان و معارضان شد و با استقرار و تحکیم سلطه‌ی نظام، از جوخه به چوبه جلوه گرداند و گردنه‌گیری‌های این طناب تافته و سلسله‌ی نفس‌بُر، لاینقطع تا روزگار ما تداوم یافته است.
طُرفه را حکومتی که وسیله‌ای جز جلاد برای دفاع از خود نمی‌شناسد، وحشی‌گری و بدویت خود را مدام و مکرر به مثابه‌ی قانونی الهی و ابدی به تدلیس جار می‌زند و وقیحانه به نمایش می‌گذارد.
حاکمیت سال ۱۴۰۳ را با اعدام دو زندانی سیاسی-عقیدتی کرد؛ "انور خضری" و "خسرو بشارت" آغاز کرد. گفتنی‌ست این دو نفر از بازماندگان پرونده‌ای غیر شفاف موسوم به ترور امام جمعه‌ی مهآباد بودند و تا پیش از اعدام قریب به ۱۴سال را در زندان گذرانده بودند.
سحرگاه ۴مرداد ۱۴۰۳، حکم اعدام "کامران شیخه" دیگر زندانی سیاسی-عقیدتی کرد و آخرین بازمانده‌ی پرونده‌ی موسوم به ترور امام جمعه‌ی مهآباد، پس از ۱۵سال حبس و بلاتکلیفی، به اجرا درآمد.
۱۶مرداد ۱۴۰۳ "غلامرضا رسایی" ؛ زندانی سیاسی ۳۵ساله اهل شهرستان صحنه‌ی استان کرمانشاه، در پرونده‌ای مملو از شبهات و تناقضات و عدم ادله‌ی کافی، به اتهام قتل یکی از عوامل امنیتی، به دار آویخته شد.
در همین روز و در اعتراض به اعدام وی، شماری از زنان زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین با سر دادن شعارهایی برضد مجازات اعدام و اجرای حکم "رضا رسایی" دست به تجمع اعتراضی زدند که این تجمع با یورش وحشیانه‌ی نیروهای امنیتی و ماموران زندان و با سرکوب و ضرب و شتم شدید زنان معترض، همراه شد.
۲۸شهریورماه ۱۴۰۳ طی رویدادی که حتی با معیارها و موازین حقوقی جمهوری اسلامی نیز شگفت می‌نماید، برای سومین بار حکم اعدام "محمدجواد وفایی ثانی" ؛ زندانی سیاسی و قهرمان ورزشی، به اتهام بغی، محاربه و هواداری از سازمان مجاهدین خلق توسط دو قاضی به نام‌های "سعدی مکان" و "یزدان‌خواه" در دادگاه انقلاب مشهد صادر و به وی ابلاغ شد. باید افزود که این حکم را دیوان عالی کشور، پیشتر دوبار نقض کرده بود.
۳۰شهریورماه جاری برای دو زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین؛ "بهروز احسانی اسلام‌لو؛ ۷۰ساله و "مهدی حسنی"؛ ۵۲ساله به اتهم بغی، محاربه و افساد فی‌الارض از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق توسط شعبه‌ی ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، حکم اعدام صادر شد.
مهرماه ۱۴۰۳ خانواده‌های شش زندانی سیاسی عرب اهل خوزستان، مقابل زندان سپیدار اهواز دست به تجمع اعتراضی زدند. این شش زندانی سیاسی که احکام اعدام آنها پیشتر صادر شده‌است، در خطر اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام قرار دارند و چهار نفر از ایشان به نام‌های "علی مجدم" ، "معین خنفری" ، "محمدرضا مقدم" و "سید عدنان موسوی" جهت اجرای حکم از زندان شیبان اهواز به زندان سپیدار اهواز منتقل شده‌اند و سایه‌ی سنگین طناب دار را بر سر خود می‌بینند. دو تن دیگر به نام‌های "حبیب دریس" و "سید سالم آلبوشوکه" نیز در نوبت انتقال قرار دارند.
آبان‌ماه جاری برای شش نفر از متهمان پرونده‌ی موسوم به "بچه‌های اکباتان" حکم اعدام صادر شد. بنا به گفته‌ی "بابک پاک‌نیا"؛ وکیل پرونده، آقایان "میلاد آرمون" ، "علیرضا کفایی" ، "امیرمحمد خوش‌اقبال" ، "نوید نجاران" ، "حسین نعمتی" و "علیرضا برمرز پورناک" ، علیرغم مخالفت ریاست شعبه، با رای مستشاران شعبه‌ی سیزدهم دادگاه کیفری، به اعدام محکوم شده‌اند.
در دوران زمامداری جمهوری اسلامی، صدور احکام اعدام اگرچه هیچگاه تعجب و تازگی نداشته و ندارد اما گره خوردن این حکم ارتجاعی و قرون وسطایی با نام دو زن زندانی سیاسی کرد، بر توجهات و حساسیت‌های خبری افزود. ۳مرداد ۱۴۰۳ "پخشان عزیزی" ؛ زندانی سیاسی، فعال مدنی و مددکار اجتماعی اهل شهرستان مهآباد، به اتهام بغی و حضور در منطقه‌ی کردستان سوریه "روژاوا" به چهار سال زندان و اعدام محکوم شد.
۲۰آبان ۱۴۰۳ "وریشه مرادی" ؛ زندانی سیاسی، فعال حقوق زنان و محیط زیست با حکم اعدام مواجه شد. او نیز به سبب حضور در کردستان سوریه و ارتباط با گروه‌های مسلح مخالف رژیم، به اتهام بغی و محاربه، به اعدام محکوم kشده است. لازم به تذکر است او در جریان دفاع از شهر کوبانی در کنار یگان‌های زنان مدافع خلق، در برابر نیروهای داعش مجروح و مصدوم شده بود.
گفتنی‌ست تا به امروز ۱۵سال از اعدام یک زندانی سیاسی زن می‌گذرد؛ "شیرین علم‌هولی" در سال ۱۳۸۸ با حکم قاضی "ابوالقاسم صلواتی" به اتهام محاربه و عضویت در گروه‌های مسلح مخالف رژیم اعدام شد.

🛑 اعلام آمادگی مردم برای قیام نهایی

https://youtu.be/5tWr3cFphlY?si=D1rB0OzbfxoAj6Kj
🔺لایو دیشب-فایل مهمی است بشنوید🔺

چرا اعتراضات صنفی مهم و زمینه‌ساز اعتراضات و اعتصابات سراسری است؟
#اعتراض‌های_صنفی‌ـ‌‌معیشتی مهم‌ترین ویژگی منازعه پردامنه شهروندان ایرانی و جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر و اصلی‌ترین عامل حفظ و برجسته کردن «خیابان» در عرصه سیاست در سایه حکومتی بوده که خود را در عین ناکارآمدی، بی‌لیاقتی و غارتگری، صرفا به مدد سرکوب، سانسور و توزیع نابرابر و هدفمند ثروت و قدرت حفظ کرده است.
در فقدان احزاب سیاسی مستقل و بیرون از قدرت، که نتیجه مستقیم قلع‌و‌قمع و سرکوب مستمر نیروهای سیاسی در بیش از چهار دهه حکومت جمهوری اسلامی است، تشکل‌های صنفی در سال‌های اخیر، عملا نه تنها با بیان مطالبات گروهی و معیشتی خود، بلکه با تشخیص درست از صف‌بندی و آرایش سیاسی و شناخت عمیق از ریشه‌ها و دلایل وضعیت موجود کشور، در شعارهای سیاسی و فراگیر خود، کلیت جمهوری اسلامی و رهبران آن را نشانه می‌گیرند.
در چنین شرایطی، حضور پیوسته و گسترده طیف‌های مختلفی از جامعه که در نبود رهبری و سازماندهی سیاسی موثر، در قالب تشکل‌ها و اتحادیه‌های صنفی، مانند معلمان و کارگران، یا حتی بدون وجود تشکیلات، مانند بازنشستگان و کسبه عمدتا خرده‌پای بازار، خیابان‌های شهرهای مختلف را به عرصه‌ای برای بیان نارضایتی و خشم عمیق شهروندان بدل کرده است، از جهات متعدد و متفاوتی مهم و زمینه‌ساز شکل‌گیری اعتراض‌ها و اعتصاب‌های سراسری است.
نکته مهم‌تر این است که به چهار دلیل مشخص، این اعترا‌ض‌های صنفی دست‌کم تا آینده نزدیک همچنان ادامه خواهد یافت و تداوم آن، در عمل، موجب تشویق دیگر شهروندان به پیوستن به اعتراض‌ها از یک‌سو و فعال‌ شدن نیروهای سیاسی مخالف جمهوری اسلامی برای جهت‌دهی و فراکشیدن این اعتراض‌ها خواهد شد.