🔰 «دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شریف»
🔸 چند سالی است هربار دفترچه‌ی انتخاب رشته‌ی کنکور سراسری منتشر می‌شود، انگار باید انتظار داغ‌شدن موضوع «افزایش ظرفیت پردیس» را داشته‌باشیم؛ مسئله‌ی وجود پردیس از دید هر ناظر عادلی در نگاه اول مردود است؛ آموزش یکسان و ارزشیابی یکسان با کسی که عمر و انرژی فراوانی را در کنکور خرج کرده، آن هم به بهای پول چه توجیهی دارد؟ تحلیل غیرعقلانی این موضوع کار درستی نیست. عجله هم کار شیطان است. پس منتظر جواب‌های بیشتر و البته قانع‌کننده‌تری از سوی مسئولین مربوطه هستیم؛ اما درهرصورت می‌توان دراین‌باره چند سؤال مهم را مطرح کرد.
🔹 شاید اولین سؤالی که بتوان پرسید این باشد که روند افزایش تعداد پذیرش پردیسی‌ها تا کجا ادامه خواهد یافت؟ چند درصد ورودی‌های دانشگاه اگر پردیسی باشند کفایت می‌کند؟! سؤال دیگر آن‌که چرا کسی که با تلاش شبانه‌روزی رتبه‌ی برتر کنکور را بدست آورده و کسی که با پول وارد دانشگاه شده‌است، مدرک یکسان می‌گیرند؟
🔸 دیگر آن که انگیزه‌ی واقعی از این کار چیست؟ کمبود بودجه دانشگاه؟! به‌راستی آیا این پاسخ مناسبی به کمبود بودجه است؟! خبرگزاری مهر به‌خوبی باکمک آمارهای جمع‌آوری‌شده از مراجع مختلف رتبه‌بندی دانشگاه‌ها، به مقایسه‌ی آن‌ها در موضوع «درآمد دانشگاه از طریق ارتباط با جامعه و صنعت» پرداخته است؛ خوشبختانه دانشگاه صنعتی شریف در بسیاری از این موارد، از سردمداران دانشگاه‌های کشور است؛ ولی این جایگاه درمیان دانشگاه‌های جهان، دارای وضعیت مطلوبی نیست. سؤالی که پیش می‌آید این است: دانشگاهی که این‌همه در موارد مختلف به تقلید از دانشگاه‌های دیگر جهان علاقه‌مند است، چرا در این موضوع مسیر آن‌ها را برای کسب درآمد انتخاب نمی‌کند؟!
🔹 موضوع دیگری که می‌توان به آن پرداخت، این است که نتیجه‌ی پولی(تر)شدن دانشگاه چیست؟ چه انگیزه‌ای را در چه کسی می‌تواند ایجاد کند؟ آیا واقعاً انگیزه‌ای برای بهتر درس‌خواندن در هیچ مقطع تحصیلی‌ای می‌دهد؟ یا صرفاً داغِ داشتنِ یک پدر پولدار را بر دل برخی می‌گذارد؟ آیا محتمل نیست روزی برسد که وقتی از مقابل بانک عبور می‌کنیم با چنین پارچه‌نوشته‌ای روبرو شویم: «وام مهندسی کامپیوتر دانشگاه شریف، با بهره‌ی تنها ۳۰ درصد»!
✍ علی‌اصغر مظفری
🇮🇷 @Enqelabsq | نشریه میدان انقلاب
🔸 چند سالی است هربار دفترچه‌ی انتخاب رشته‌ی کنکور سراسری منتشر می‌شود، انگار باید انتظار داغ‌شدن موضوع «افزایش ظرفیت پردیس» را داشته‌باشیم؛ مسئله‌ی وجود پردیس از دید هر ناظر عادلی در نگاه اول مردود است؛ آموزش یکسان و ارزشیابی یکسان با کسی که عمر و انرژی فراوانی را در کنکور خرج کرده، آن هم به بهای پول چه توجیهی دارد؟ تحلیل غیرعقلانی این موضوع کار درستی نیست. عجله هم کار شیطان است. پس منتظر جواب‌های بیشتر و البته قانع‌کننده‌تری از سوی مسئولین مربوطه هستیم؛ اما درهرصورت می‌توان دراین‌باره چند سؤال مهم را مطرح کرد.
🔹 شاید اولین سؤالی که بتوان پرسید این باشد که روند افزایش تعداد پذیرش پردیسی‌ها تا کجا ادامه خواهد یافت؟ چند درصد ورودی‌های دانشگاه اگر پردیسی باشند کفایت می‌کند؟! سؤال دیگر آن‌که چرا کسی که با تلاش شبانه‌روزی رتبه‌ی برتر کنکور را بدست آورده و کسی که با پول وارد دانشگاه شده‌است، مدرک یکسان می‌گیرند؟
🔸 دیگر آن که انگیزه‌ی واقعی از این کار چیست؟ کمبود بودجه دانشگاه؟! به‌راستی آیا این پاسخ مناسبی به کمبود بودجه است؟! خبرگزاری مهر به‌خوبی باکمک آمارهای جمع‌آوری‌شده از مراجع مختلف رتبه‌بندی دانشگاه‌ها، به مقایسه‌ی آن‌ها در موضوع «درآمد دانشگاه از طریق ارتباط با جامعه و صنعت» پرداخته است؛ خوشبختانه دانشگاه صنعتی شریف در بسیاری از این موارد، از سردمداران دانشگاه‌های کشور است؛ ولی این جایگاه درمیان دانشگاه‌های جهان، دارای وضعیت مطلوبی نیست. سؤالی که پیش می‌آید این است: دانشگاهی که این‌همه در موارد مختلف به تقلید از دانشگاه‌های دیگر جهان علاقه‌مند است، چرا در این موضوع مسیر آن‌ها را برای کسب درآمد انتخاب نمی‌کند؟!
🔹 موضوع دیگری که می‌توان به آن پرداخت، این است که نتیجه‌ی پولی(تر)شدن دانشگاه چیست؟ چه انگیزه‌ای را در چه کسی می‌تواند ایجاد کند؟ آیا واقعاً انگیزه‌ای برای بهتر درس‌خواندن در هیچ مقطع تحصیلی‌ای می‌دهد؟ یا صرفاً داغِ داشتنِ یک پدر پولدار را بر دل برخی می‌گذارد؟ آیا محتمل نیست روزی برسد که وقتی از مقابل بانک عبور می‌کنیم با چنین پارچه‌نوشته‌ای روبرو شویم: «وام مهندسی کامپیوتر دانشگاه شریف، با بهره‌ی تنها ۳۰ درصد»!
✍ علی‌اصغر مظفری
🇮🇷 @Enqelabsq | نشریه میدان انقلاب