دستانش دو نسخه‌ی خطی بودند
آرام آرام ورق می‌زدم انگشتانش را
تا کلماتشان از رنگ نیفتد
مثل گل‌هایی که اگر
چیده شوند
از زیبایی خودشان دلگیر می‌شوند
هر وقت با کسی دست می‌داد
دستانم از نگرانی سرخ می‌شدند
که مبادا کسی دستانش را بچیند
دستانش چیدنی بودند
من اما آنها را
خواندنی می‌خواستم


شعر و صدا : #جلال_حاجی_زاده
تصویر از فیلم «طلوع» از سلیمان میناسیان
محصول سال ۱۳۴۹
@caffeeshno