آیا زمان آن نرسیده است که به نظافت و بهداشت شهرمان کمی بیشتر توجه نشان دهیم؟

یکی از عادات ما، بی‌توجهی به نظافت کوچه‌ها، خیابان‌ها، پارک‌ها و هم چنین آسیب زدن به وسایل رفاه عمومی مانند صندلی اتوبوس‌ها و نیمکت‌های تعبیه شده در پارک‌ها و هم چنین گل‌ها و گیاهان بوده است. به نظر می‌رسد ما با این کارها از ظلم دولت‌ها انتقام می‌گرفته‌ایم.
این رفتارها آنچنان در ما نهادینه شده است که می‌توان تفاوت بارزی بین محله‌های مهاجرنشین در کشورهای مدرن و مناطقی که مهاجران معدودی در آن ساکنند مشاهده کرد. موضوعی که گاه و بیگاه در رسانه‌های غربی در مورد آن صحبت می‌شود و بسیار باعث تاسف و خجلت است.

شاید توجه به سه نکته‌ی زیر  بتواند ما را در ترک این عادات ناپسند کمک کند:
اول اینکه با خراب کردن وسایل رفاه عمومی و با ریختن زباله در کوچه و خیابان، به بهداشت و آسایش خود و فرزندانمان آسیب می‌رسانیم و دیگر  اینکه مکانهای عمومی، متعلق به همگان است و کثیف کردن آن، بی‌احترامی به حقوق دیگران محسوب می‌شود و سوم این که ده‌ها هزار مامور شهرداری قادر به تمیز کردن شهرهایی نخواهند بود که میلیون‌ها نفر هر روزه در کوچه و خیابان آن زباله می‌ریزند.

بیاییم از امروز شروع کنیم.

از کتاب در اسارت فرهنگ

https://t.me/Essarat/1991

🌷🌷🌷