بوم رنگ

📌افسرده‌های پیدا و پنهان

در سال ۲۰۱۶ در بین کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، مردم آمریکا، ایسلند و استرالیا بیشترین قرص ضد افسردگی را مصرف کردند. در سوی مقابل مردم کره جنوبی، شیلی و استونی کمترین میزان مصرف را داشتند. در همان زمان بالاترین آمار خودکشی متعلق به کشورهایی چون کره جنوبی، مجارستان و استونی بود! این دو آمار به ظاهر متناقض‌اند، اما هر دو واقعیت دارند. در ادامه برخی دلایل مرتبط بررسی شده.

در برخی کشورها (خصوصا در شرق)، مراجعه به روانشانس/روانپزشک و مصرف قرص‌های ضدافسردگی نشان‌دهنده ضعف شخصیتی افراد است و مردم تلاش می‌کنند مشکلات روانی را منکر شده یا مخفی کنند. در مقابل در برخی کشورها (خصوصا در غرب) آگاهی عمومی نسبت به افسردگی بیشتر است و رویکرد کلی بر پنهان کردن بیماری‌های روانی نیست. بنابراین در این جوامع تلاش برای درمان بیماری روانی و مراجعه به روانشانس/روانپزشک بیشتر است و درنتیجه میزان تجویز قرص ضد افسردگی نیز بالاتر است. حتی برخی افراد برای احساس عدم رضایت از زندگی به روان‌پزشک مراجعه کنند، یا برای اضطراب و افسردگی‌های جزیی قرص مصرف کنند. در کنار این موارد، میانگین سنی جامعه نیز مهم است. طبق آمار نرخ خودکشی بین افراد مسن سه برابر جوانان است. در نتیجه کشورهایی با میانگین سنی بالاتر، مستعد نرخ خودکشی بالاتر هستند.

به طور خلاصه مصرف کمتر یا بیشتر قرص ضدافسردگی، "لزوما" به معنی بهتر یا بدتر بودن اوضاع روانی یک جامعه نیست و همانطور که در بالا اشاره شد، عوامل مختلفی را باید لحاظ کرد، خصوصا:
- میزان پذیرش مشکلات روانی در جامعه
- میزان دسترسی و مراجعه به روانشانس/روانپزشک

Sources: Business Insider, Atlantic, Cambridge Press

@b00mrang

📌زندگی نرمال

یک‌شنبه قبل مهمان چند دوست عزیز بودیم و مثل همیشه صحبت‌ رسید به اخبار ایران. سهیل حسابی دلش برای ایران تنگ شده. می‌گوید: "نسرین که درسش تموم بشه، برمی‌گردیم ایران". از آن قدیمی‌های ساکن آمریکاست و چهار گوشه دنیا را دیده. از استرالیا و ژاپن بگیر تا آفریقای جنوبی و کانادا. سهیل و نسرین دلشان پر است از ایرانی‌هایی که آمریکا برایشان بهشت است و ایران جهنم. نسرین می‌گوید: "کاش ایرانیا فقط یکبار بیان اوضاع فلاکت‌بار چهل میلیون بی‌خانمان آمریکایی رو ببینن، تا اینقدر ناشکری نکنن". در ذهن نسرین ریشه همه غصه‌ها و غرب‌پرستی‌ها، فیلم‌های هالیوودی و شبکه‌های اجتماعی‌ست. سهیل می‌گوید: "قطعا برمی‌گردم. با چند تا دانشگاه هم صحبت کردم برای استادی. البته زیاد امید ندارم، بدون رابطه بعیده قبولم کنن، ولی توکل به خدا". نسرین مخالف استاد شدن سهیل است و دنبال استارت‌آپ است. می‌گوید: "با ۱۰، ۱۲ میلیون حقوق چطور زندگی کنیم؟" سهیل اما دلش قرص است: "خدا بزرگه".

حسین که از اول بحث سرش توی گوشی بوده، لبخندی می‌زد و می‌گوید: "آقا سهیل شما انگار خیلی وقته نرفتی ایران. خبر داری چند کیلو گوشت و مرغ و برنج و میوه میشه ۲ میلیون. از هزینه مدرسه، لوازم‌التحریر، پوشاک و اسبا‌ب‌بازی بچه‌ خبر داری؟ اجاره خونه که واویلا. توی شهرستان زیر پنج میلیون، توی تهران زیر ده میلیون یعنی خط فقر. چند درصد تهرانیا بالای ده میلیون حقوق دارن؟ کارگر چقدر در میاره؟ ایشالا زودتر برید ایران، اوضاع دست‌تون بیاد".

سهیل جواب می‌دهد: "اتفاقا خیلی هم پیگیر اخبارم، آمار قیمت‌ها هم دارم، از قطعی برق و آب و مشکلات دیگه هم باخبرم. با این دولت هم که مشکلات چند برابر شده. نمیگم ایران بهشته. حرفم اینه که مشکلات همه جا هست. اینقدر نزنیم توی سر خودمون که بدبختی‌ها مختص ماست. همین آمریکا برای یه عمل پزشکی اگه بیمه نداشته باشی، حسابت با کرام الکاتبین‌ه. باید زندگی‌ات رو بفروشی خرج بیمارستان کنی و آخرش بی‌خانمان می‌شی. باور نداری؟ آمارش رو سرچ کن. وجدانا ایران ازین‌ خبراست؟ ایشالا که تو آمریکا هیچ وقت گذرت به بیمارستان نخوره. ضمنا تو هنوز دانشجویی، از هزینه‌های زندگی خبر نداری. بیمه، مدرسه بچه‌، مالیات‌، تعمیر خونه و هزار خرج دیگه. چندتا ایرانی برات مثال بزنم که همین آمریکا محتاج نون شب‌ هستن. چندتا دکتر بگم که راننده اوبر و گارسون شدن. حق داری حسین جان، دور برت فقط دانشجو بوده و دکتر و مهندس و خانواده‌ پول‌دار، از اوضاع آمریکایی‌ها بی‌خبری".

حسین تقریبا از کوره در می‌رود: "مقایسه باید نسبی‌ باشه، نسبی! واقعا میانگین رفاه تو ایران بیشتر از آمریکاست؟ مشکلات تو ایران کمتره؟ ایرانیا ناشکرن؟ اصلا مگه ایرانیا حق اعتراض دارن که بخوان ناشکر باشن؟" حدیث می‌آید وسط بحث و می‌گوید: "حسین باز می‌خوای دعوا راه بندازی؟ من می‌رم خونه. تو بمون با دوستات و بحثای بی‌خود سیاسی".

در چشم به هم زدنی همه ساکت می‌شوند. ایمان و مائده می‌روند دنبال بساط جوجه کباب، فرید مشغول تهیه سالاد است، کاوه یک چای دارچین اعلا می‌آورد، راضیه هم گز ناب اصفهان را. بعد از ناهار سهیل و حسین یخ‌شان آب شده و درباره بازار سهام‌ حرف ‌می‌زنند ...

@b00mrang

📌آزاد

بیشتر مردم دنیا صبح‌شان را با یک هدف مشترک شروع می‌کنند: رسیدن به رفاه بیشتر. اما در راه رسیدن به این هدف، یک تفاوت اساسی در کشورهای مختلف وجود دارد: آزادی اقتصادی.

هر ساله موسسه heritage شاخص آزادی اقتصادی را براساس چهار فاکتور کلی (حق مالکیت، آزادی تجارت، آزادی کسب و کار، آزادی سرمایه‌گذاری) بررسی کرده و کشورهای دنیا را رتبه‌بندی می‌کند. در بین ۱۷۸ کشور در رتبه‌بندی ۲۰۲۱، سنگاپور، نیوزلند و استرالیا در صدر قرار گرفتند، کانادا (۱۰)، امارات (۱۴)، آمریکا (۲۰)، آلمان (۲۹)، قطر (۳۱)، عربستان (۶۳)، چین (۱۰۷)، هند (۱۲۱)، پاکستان (۱۵۲)، ایران (۱۶۸)، کره شمالی (۱۷۸).

نتایج این رتبه‌بندی نشان داده رابطه مستقیمی بین آزادی اقتصادی و موارد زیر برقرار است: قوانین مالیاتی، کارآفرینی، نوآوری در کسب و کار، ساختارهای دموکراتیک‌، درآمد سرانه، سلامت و بهداشت، آموزش، حفاظت از محیط زیست.

اما این آمار چه اهمیتی دارد؟ آزادی اقتصادی گرچه راه‌حلی برای تمام مشکلات دنیا نیست، اما تاثیر زیادی در بهبود رفاه اجتماعی مردم دارد. به طور مثال به هر منطقه جغرافیایی از دنیا که نگاه کنید، سطح رفاه در کشورهایی که بالاترین آزادی اقتصادی را دارند، بسیار بیشتر از کشورهایی‌ست که کمترین آزادی اقتصادی قرار دارند.

Trade Openness is not Economic Freedom!
@b00mrang

📌۴۲ سال

تلفن خانه زنگ خورد و صدایی عصبانی از آن طرف خط گفت: "یک نفر درخانه شما درحال سرک کشیدن به مناطق ممنوعه است. اگر ادامه دهید، اینترنت شما قطع می‌شود." مادر دانیل جواب داد: "اگر اینترنت ما را قطع کنید، یک آگهی در روزنامه چاپ می‌کنم که امنیت سایت‌های پنتاگون در حدی‌ست که یک بچه ۱۱ ساله می‌تواند آنها را هک کند!"

این داستان در سال ۱۹۹۰ رخ داد، زمانی که دانیل کامنیسکی ۱۱ ساله بود و به خاطر نفوذ به سایت‌های نظامی آمریکا، سه روز اینترنت خانه‌‌شان قطع شد. دانیل ابتدا در سال ۲۰۰۵ در بین محققان حوزه امنیت شهرت یافت، پس ازینکه افشا کرد شرکت سونی نزدیک به ۶۰۰ هزار کامپیوتر را عمدا آلوده کرده. اما شهرت اصلی‌ او به سال ۲۰۰۸ برمی‌گردد، وقتی که یک حفره امنیتی در سرویس DNS (دفترچه تلفن اینترنت) پیدا کرد که امکان جعل هر وبسایتی را می‌داد. بعد از پیدا کردن مشکل، دانیل سریعا با یکی از پیشگامان حوزه اینترنت و طراحان DNS یعنی پل ویکسی تماس گرفت. آقای ویکسی درباره آن تماس می‌گوید: شوکه شدم! باید به کل اینترنت یک وصله امنیتی می‌زدیم.

پل و دانیل موضوع را با دولت آمریکا، مایکروسافت، سیسکو و چند شرکت دیگر در میان گذاشتند. در مقر مایکروسافت در سیاتل یک جلسه محرمانه با حضور متخصصان حوزه امنیت از سراسر دنیا تشکیل و ظرف چند روز مشکل حل شد. چند ماه بعد ازین اتفاق، دانیل در کنفرانس Black Hat موضوع را به صورت علنی منتشر کرد. جالب اینکه همان مدیری که در ۱۱ سالگی اینترنت‌ خانه دانیل را قطع کرده بود، بعد از کنفرانس سراغش رفت و برای نجات اینترنت از او تشکر کرد. در ویدیو پیوست، دانیل خلاصه‌ای از داستان را تعریف کرده.

دانیل کامنیسکی، محقق امنیت اینترنت، در ۱۸ بهمن ۵۷ در سانفرانسیسکو به دنیا آمد و سوم اردیبهشت ۱۴۰۰ بر اثر ابتلا به کتواسیدوز دیابتی درگذشت. در این ۴۲ سال، دانیل در انجام کارهای عام‌المنفعه و کمک به تحقیقات پزشکی فعال بود و در اوج شهرت به هیچ کدام از پیشنهادهای کاری غول‌های فناوری در سیلیکون‌ولی پاسخ مثبت نداد، تا به کارهای تحقیقاتی‌‌اش بپردازد. در سال ۲۰۱۵ که FBI از شرکت اپل خواست تا برای دست‌یابی به اطلاعات یک ایفون، سیستم رمزنگاری یا به قول خودشان "سگ نگهبان شرور" را کنار بزند، دانیل اعلام کرد: من همان سگ نگهبان شرور هستم و سوالم از دولت این است: آیا هدف‌ شما افزایش امنیت است یا کاهش آن؟
nytimes
@b00mrang