🔻طینت مؤمن و طینت کافر؛
◁صفحه دوم؛
امام باقر علیه‌السلام تبسمی کردند و سپس فرمودند: ای ابراهیم! اینجاست که آن تلاش کرده رنج برده، هلاک می‌شود [و] «تَصْلی ناراً حامِیَةً * تُسْقی مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ» غاشیه/۴ و ۵ {[ناچار] در آتشی سوزان درآیند * از چشمه ای داغ نوشانیده شوند}، و به سبب همین است که خداوند عزوجل فرمود: «وَ قَدِمْنا إِلی ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً» فرقان/ ۲۳ {و به هرگونه کاری که کرده‌اند می‌پردازیم و آن را [چون] گردی پراکنده می‌سازیم}.
ای ابراهیم! آیا می‌دانی سبب و قصه آن چیست و چه چیزی از آن بر مردم پوشیده است؟
عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! برایم تبیین کنید و شرح دهید و مبرهن نمایید.
ایشان فرمودند: ای ابراهیم! خداوند تبارک و تعالی، عالم #ازلی و #قدیم است و موجودات را از هیچ #خلق کرد، هر کس بپندارد که خداوند عزوجل موجودات را از چیزی آفریده، کافر شده است؛ زیرا اگر آن چیزی که موجودات را از آن آفریده، در #ازلیت و هویتش مانند خداوند، قدیم باشد، آن نیز باید #ازلی باشد.
بلکه خداوند عزوجل موجودات را از هیچ آفرید. یکی از چیزهایی که خداوند عزوجل آفرید زمینی پاک نهاد بود، بعد از این که آن را آفرید، آب گوارا و زلال از دل آن بیرون آورد و ولایت ما #اهل‌بیت را بر آن زمین عرضه داشت و آن زمین نیز قبول کرد، سپس آن آب را #هفت روز بر آن جاری کرد و بر تمام سطح آن رساند و همه جایش را زیر آب برد و سپس آن آب را از آن خارج کرد.
از برگزیده گِل آن زمین، مقداری برگرفت و آن را گِل #ائمه علیهم‌السلام قرار داد.
سپس ته نشین آن را برداشت و شیعیان ما را از آن آفرید.
ای ابراهیم! اگر [خداوند] #طینت شما را نیز مانند ما به حال خود رها می‌کرد، ما و شما، یک چیز می‌شدیم.
عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! [خداوند] با طینت ما چه کرد؟ فرمود: ای ابراهیم! برایت می‌گویم؛ بعد از آن خداوند، #زمین شوره زاری آفرید و از دل آن آبی #تلخ و بد رنگ و #شور بیرون کشید و ولایت ما اهل‌بیت را بر آن زمین عرضه کرد و آن زمین آن را نپذیرفت.
خداوند آن آب را هفت روز بر آن زمین جاری کرد و بر تمام سطح آن زمین رساند و همه آن را زیر آب برد.
سپس آن آب را از آن خارج کرد و آن گاه مقداری از آن گِل برداشت و طاغیان و ائمه #طاغوت را از آن آفرید و سپس آن را با ته نشین طینت شما مخلوط کرد.
اگر طینت آنان را به حال خود رها می‌کرد و آن را با طینت شما مخلوط نمی نمود، آنان به شهادتین گواهی نمی دادند و نماز نمی خواندند و روزه نمی گرفتند و زکات نمی دادند و حج به جا نمی آوردند و امانت را ادا نمی کردند و صورت هایشان شبیه به شما نمی گشت؛ هیچ چیز بر مؤمن سخت تر از آن نیست که صورت دشمنش را مانند صورت خودش ببیند.
عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! خداوند سپس با آن دو طینت چه کرد؟ ایشان فرمودند: آن دو را با آن آب اول و آب دوم مخلوط کرد و سپس آن را مانند مالیدن پوست، به هم سایید و آن گاه مشتی از آن برداشت و فرمود: این به #بهشت می‌رود و مرا باکی نیست، و مشت دیگری برداشت و فرمود: این به #جهنم می‌رود و مرا باکی نیست.
سپس بین آن دو را مخلوط کرد و بدین ترتیب مقداری از آن چه که از #سنخ و #طینت مؤمن بود، بر سنخ و طینت کافر واقع شد و مقداری از آن چه که از سنخ و طینت کافر بود، بر سنخ و طینت مؤمن واقع گشت.
آن اعمال مانند زنا و لواط و ترک نماز و روزه و حج و جهاد و خیانت و کبیره ای از این کبائر که از شیعیان ما دیدی، به سبب طینت و #عنصر دشمن مخالف است که در [طینت] او ممزوج شده است؛ زیرا ارتکاب گناهان و اعمال زشت و گناهان کبیره، از [خصوصیات] سنخ و عنصر و طینت دشمن مخالف است.
و آن اعمال مانند مراقبت بر نماز و روزه و زکات و حج و جهاد و کارهای نیک که از دشمن مخالف دیدی، به سبب طینت و سنخ مؤمنی است که در [طینت] او ممزوج شده است؛ زیرا انجام کارهای نیک و اعمال خیر و پرهیز از گناهان از [خصوصیات] سنخ و عنصر و طینت مؤمن است.
هنگامی که همه این اعمال به خداوند عرضه شد، فرمود: من عادلی هستم که ستم نمی کنم و منصفی هستم که ظلم نمی نمایم و حاکمی‌ام که حق را پایمال نمی کنم و از آن منحرف نمی شوم و تجاوز نمی نمایم؛ اعمال بدی که مؤمن مرتکب شده را به سنخ و طینت دشمن مخالف ملحق کنید و اعمال نیکی که #ناصب انجام داده را به سنخ و طینت مؤمن ملحق کنید، هر کدام را به #اصل خود برگردانید که من خداوندی هستم که معبودی جز من نیست و من دانای به سرّ و نهانم، و من آن کسی هستم که بر قلب‌های بندگانم آگاهم، و جور و ستم نمی کنم، و هیچ کس را به چیزی ملزم نمی‌کنم مگر این که قبل از آنی که او را بیافرینم، آن را به او شناسانده باشم.
#طینت #مؤمن #کافر #ناصبی
◁ادامه☟
◁صفحه دوم؛
امام باقر علیه‌السلام تبسمی کردند و سپس فرمودند: ای ابراهیم! اینجاست که آن تلاش کرده رنج برده، هلاک می‌شود [و] «تَصْلی ناراً حامِیَةً * تُسْقی مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ» غاشیه/۴ و ۵ {[ناچار] در آتشی سوزان درآیند * از چشمه ای داغ نوشانیده شوند}، و به سبب همین است که خداوند عزوجل فرمود: «وَ قَدِمْنا إِلی ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً» فرقان/ ۲۳ {و به هرگونه کاری که کرده‌اند می‌پردازیم و آن را [چون] گردی پراکنده می‌سازیم}.
ای ابراهیم! آیا می‌دانی سبب و قصه آن چیست و چه چیزی از آن بر مردم پوشیده است؟
عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! برایم تبیین کنید و شرح دهید و مبرهن نمایید.
ایشان فرمودند: ای ابراهیم! خداوند تبارک و تعالی، عالم #ازلی و #قدیم است و موجودات را از هیچ #خلق کرد، هر کس بپندارد که خداوند عزوجل موجودات را از چیزی آفریده، کافر شده است؛ زیرا اگر آن چیزی که موجودات را از آن آفریده، در #ازلیت و هویتش مانند خداوند، قدیم باشد، آن نیز باید #ازلی باشد.
بلکه خداوند عزوجل موجودات را از هیچ آفرید. یکی از چیزهایی که خداوند عزوجل آفرید زمینی پاک نهاد بود، بعد از این که آن را آفرید، آب گوارا و زلال از دل آن بیرون آورد و ولایت ما #اهل‌بیت را بر آن زمین عرضه داشت و آن زمین نیز قبول کرد، سپس آن آب را #هفت روز بر آن جاری کرد و بر تمام سطح آن رساند و همه جایش را زیر آب برد و سپس آن آب را از آن خارج کرد.
از برگزیده گِل آن زمین، مقداری برگرفت و آن را گِل #ائمه علیهم‌السلام قرار داد.
سپس ته نشین آن را برداشت و شیعیان ما را از آن آفرید.
ای ابراهیم! اگر [خداوند] #طینت شما را نیز مانند ما به حال خود رها می‌کرد، ما و شما، یک چیز می‌شدیم.
عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! [خداوند] با طینت ما چه کرد؟ فرمود: ای ابراهیم! برایت می‌گویم؛ بعد از آن خداوند، #زمین شوره زاری آفرید و از دل آن آبی #تلخ و بد رنگ و #شور بیرون کشید و ولایت ما اهل‌بیت را بر آن زمین عرضه کرد و آن زمین آن را نپذیرفت.
خداوند آن آب را هفت روز بر آن زمین جاری کرد و بر تمام سطح آن زمین رساند و همه آن را زیر آب برد.
سپس آن آب را از آن خارج کرد و آن گاه مقداری از آن گِل برداشت و طاغیان و ائمه #طاغوت را از آن آفرید و سپس آن را با ته نشین طینت شما مخلوط کرد.
اگر طینت آنان را به حال خود رها می‌کرد و آن را با طینت شما مخلوط نمی نمود، آنان به شهادتین گواهی نمی دادند و نماز نمی خواندند و روزه نمی گرفتند و زکات نمی دادند و حج به جا نمی آوردند و امانت را ادا نمی کردند و صورت هایشان شبیه به شما نمی گشت؛ هیچ چیز بر مؤمن سخت تر از آن نیست که صورت دشمنش را مانند صورت خودش ببیند.
عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! خداوند سپس با آن دو طینت چه کرد؟ ایشان فرمودند: آن دو را با آن آب اول و آب دوم مخلوط کرد و سپس آن را مانند مالیدن پوست، به هم سایید و آن گاه مشتی از آن برداشت و فرمود: این به #بهشت می‌رود و مرا باکی نیست، و مشت دیگری برداشت و فرمود: این به #جهنم می‌رود و مرا باکی نیست.
سپس بین آن دو را مخلوط کرد و بدین ترتیب مقداری از آن چه که از #سنخ و #طینت مؤمن بود، بر سنخ و طینت کافر واقع شد و مقداری از آن چه که از سنخ و طینت کافر بود، بر سنخ و طینت مؤمن واقع گشت.
آن اعمال مانند زنا و لواط و ترک نماز و روزه و حج و جهاد و خیانت و کبیره ای از این کبائر که از شیعیان ما دیدی، به سبب طینت و #عنصر دشمن مخالف است که در [طینت] او ممزوج شده است؛ زیرا ارتکاب گناهان و اعمال زشت و گناهان کبیره، از [خصوصیات] سنخ و عنصر و طینت دشمن مخالف است.
و آن اعمال مانند مراقبت بر نماز و روزه و زکات و حج و جهاد و کارهای نیک که از دشمن مخالف دیدی، به سبب طینت و سنخ مؤمنی است که در [طینت] او ممزوج شده است؛ زیرا انجام کارهای نیک و اعمال خیر و پرهیز از گناهان از [خصوصیات] سنخ و عنصر و طینت مؤمن است.
هنگامی که همه این اعمال به خداوند عرضه شد، فرمود: من عادلی هستم که ستم نمی کنم و منصفی هستم که ظلم نمی نمایم و حاکمی‌ام که حق را پایمال نمی کنم و از آن منحرف نمی شوم و تجاوز نمی نمایم؛ اعمال بدی که مؤمن مرتکب شده را به سنخ و طینت دشمن مخالف ملحق کنید و اعمال نیکی که #ناصب انجام داده را به سنخ و طینت مؤمن ملحق کنید، هر کدام را به #اصل خود برگردانید که من خداوندی هستم که معبودی جز من نیست و من دانای به سرّ و نهانم، و من آن کسی هستم که بر قلب‌های بندگانم آگاهم، و جور و ستم نمی کنم، و هیچ کس را به چیزی ملزم نمی‌کنم مگر این که قبل از آنی که او را بیافرینم، آن را به او شناسانده باشم.
#طینت #مؤمن #کافر #ناصبی
◁ادامه☟