وقتی اوضاع تغییر می‌کنه، دائم به وضعیتِ قبلی فکر می‌کنیم. به چیزهایی که در گذشته وجود داشته و الان وجود نداره. به اتفاقاتی که تا یک هفته پیش، هر روز برامون رخ می‌داده و الان دیگه اثری ازشون نیست. به چهره‌هایی که نصفِ بیش‌ترِ عمرمون هر روز می‌دیدمشون و الان سالی یک بار. ولی چه می‌شه کرد؟ باید رها کرد تا بتونیم عبور کنیم. نمی‌شه هرشب به یاد اون چهره‌ها اشک ریخت و بخاطر اتفاقاتی که دیگه تکرار نمی‌شن حسرت خورد. چهره‌های جدید، اتفاقات جدید، تجربه‌های جدید. ولی مگه چقدر پیش می‌آد تا یه چهره، بتونه کامل جای یه چهره‌ی دیگه رو بگیره؟! قطعا پیش نمی‌آد! کسی به جای کسی وارد زندگی آدم نمی‌شه. اگه کسی دیگه نیست، به هر دلیلی، باید پذیرفت. باید بذاریم هر درد و زخم، به درونمون بره و از درون به رشدمون کمک کنه. هر اتفاقی یه دلیلی داره و مطمئن باش اگه چیزی ازت گرفته می‌شه، قراره بعدش چیز دیگه‌ای بهت داده بشه. هیچ چیز بی‌هدف رخ نمی‌ده.

#اچکان