جهانی فاقد هرگونه تبعیض جنسیتی، نژادی و مذهبی که در آن احترام انسان‌ها بر مبنای میزان خدماتی که به هم‌نوع خود کردند، تعیین شود.
جهانی با مردمانی خردمند که بدانند مالک هر سرزمینی اول خداوندست و بعد مردمی که در آنجا زندگی کرده و در آبادی‌تش کوشیده‌اند و اجازه ندهند هر قلدر چرب‌زبانی از ناآگاهی‌شان برای ایجاد حکومتی مستبد بهره بگیرد. جهانی که در آن همه دیکتاتورها و اربابان جنگ، شیادان غارتگر و ستمگران بی‌رحم و دشمنان بشریت، مطرود شده باشند. جهانی عاری از شکنجه و اعدام و خشونت... جهانی سبز که در آن صاحبان صنایع و سرمایه‌داران با درک این حقیقت که زمین با همه وسعتش مانند خانه مشترکی‌ست که آلودگی آب و خاک و منابع آن نصیب همه اهالی‌اش می‌شود، شاید امروز خودشان نصیبی از آلاینده‌ها نبرند، اما حتماً فرزندانشان ارث آن آلودگی‌ها خواهند بود.
این جهان شاید ایده‌آلیستی به نظر آید، اما رشد و نبوغ بشر در طی قرون اخیر، نشان داده که با اتکا به دانش و آگاهی هر ناممکنی ممکن می‌شود.
شاید این تن بیمار و روح و روان خسته این زندانی آن روز را نبیند اما شادمانم که به قدر خود هرچند اندک برای پیدایش چنین دنیایی کوشیدم.
با احترام به جنابعالی و همه انسان‌های آگاه و آزاده
عباس واحدیان شاهرودی
۱۰ آوریل ۲۰۲۴
۲۲ فروردین ۱۴۰۳
مشهد، زندان وکیل آباد

https://t.me/ghalamban1398/2729?single