الحاج خلیفه دین محمد صاحب

موږ د الله په حکم او توفیق میدان ته دانګو او د الله د حکم په مقابل کې ټول نړیوال قوانین تر پښو لاندې کوو. موږ د الله لښکر یو او ایمان لرو چې الله به موږ هېڅکله یوازې پرېنږدي. پس د دې سفر تیاری ونیسئ. تالار د تکبیر نارو په سر واخیست، سترګې له اوښکو ډکې شوې، د الله دربار ته د دغه مأموریت د پوره کولو لپاره د دعا لاسونه لپه شول او ټول الله ته په سجده پرېتول.
پر سبا یې په کابل کې د یهودو پر وړاندې د جهاد لړزونکي اعلان نړیواله میډیا په سر واخیسته، په لسګونو زره ځوانان د دفاع وزارت او د هغو اړوندو ادارو ته په لیکو کې ولاړ دي، د جهاد لپاره نوم لیکنه کوي او صفونه منظم کیږي. امریکا د بندیزونو، محدودیتونو او خپله جګړې ته د ننوتلو ګواښونو کوي، مګر د شهادت انګیزې او ارمان د مجاهدینو وینه په جوش راوستې، زړونه د الله دیدار ته تپیږي او د دښمن د دې اخطارونو هېڅ پروا نه ساتي. د اقصی د ازادۍ لښکرې د الله په لاره کې د قتال او له یهودي فوځ سره د مخ کېدلو سخت انتظار باسي. له کابل څخه د هرات په لور د دې کاروان لومړني لښکر د لبیک یا اقصی! لبیک یا اقصی! تر شعار لاندې حرکت وکړ، عام اولس، میندې او پلرونه سړکونو ته راوتي او خپل بچي د الله په لاره کې د قتال لپاره رخصتوي. د اېمان په ګاڼه سمبال ځوانان د فوځي ټانګونو پر سرونو ناست دي، پر سپینه پټه لیکل شوې کلمه یې له تندي تاو کړې، پر شونډو یې پراخه موسکا خوره ده او خپلو خویندو، میندو، پلرونو او بچیانو ته د وروستۍ خدای په امانۍ لاسونه خوځوي.
هلته یوې مور خپل یوازینی بچی په خپله غیږه کې نیولی، پر تندي یې ښکل کړ او ورته یې وویل: زویه! په غزه کې ستا مسلمانې خویندې د یهودو له خوا بې عزته کیږي، ما ته د همدې لپاره روزلي یې چې له یهودو څخه د دې ګستاخیو پوښتنه وکړې. لاړ شه او دوی ته دا وښیه چې عزه یوازې نه ده، اقصی بې ساتونکو نه دی، مسلمانې میندې په زرها کیلو مټر لرې (په افغانستان) کې د هغه د ساتنې لپاره بچي زږوي. زویه ورشه او د هغو کباب شوو ماشومانو غچ واخله چې په حق کې یې ټوله نړۍ غلې ده او پر مظلومیت یې سترګې پټوي. زوی یې د مور لاسونه ښکل کړل او ورته یې وویل: مورې! ما پر خپل سر او ځوانۍ له الله سره تجارت کړی، ماته رخصت راکړه چې د خپلو وروڼو مرستې ته ځان ورسوم، ادې! له دعا د هېر نه شم، زه به د په جنت کې سخت انتظار کوم.
هرات ته له رسېدلو وړاندې د ایران له فوځي اډو څخه ایراني عسکر تښتېدلي، نظامي مشرانو یې اخوندانو ته خبر ورکړی چې عسکر یې جګړه نه کوي او فوځي اډې یې تخلیه کړي، څوک به د الله له دغه لښکر سره د مخ کېدلو جرأت وکړي!؟ ایرانی رژیم پرځېدلی او په لسګونو زره خلک د الله د دې لښکر هرکلي ته راغلي او ورسره یو ځای کیږي. پاکستان، ترکیه، مصر، اردن لیبنان او په ګرده اسلامي نړۍ کې په میلیونونو خلک سړکونو ته راوتي او د دغه اعلان هرکلی او ننګه کوي. نړۍ حیرانه پاتې، حاکمان ګنګس دي، پولې نړیږي، امت د یو بل غیږې ته دانګې او د جهاد له لښکر سره یو ځای کیږي. هلته د یهودي سرتېرو او قومندانانو په خولو کې لاړې وچې شوي، فوځیان له جنګ په شا کیږي. نتنیاهو نه پوهیږي څه وکړي؟ ولې به نه وارخطا کیږي، د الله لښکر یې مقابلې ته روان دی. د صلاح الدین کارنامه تکراریږي او خلک له یهودو سره د جګړې لپاره د رسول الله صلی علیه وسلم د زیري عملي ننداره کوي. د حماس مجاهدین د الله دربار ته په سجده پراته دي، د دوی فداکاریو رنګ راوړی، پر اقصی د ازادۍ او فتحې شمال لګیږي او د وخت معتصم د خپلې مظلومې خور چیغې ته لبیک وایي.

‏امیرالمؤمنین حفظه الله یوه پرېکړه کړې:
د رڼو سترګو خوب – ارمان او مکلفیت
تاسو یې ولولی:


شیخ صیب د اړیکو او رسنیو د برخې مسؤل راوغوښت او له هغه یې وغوښتل چې له کابل او نورو ولایتونو څخه وزیران او نور مهم چارواکي د یوې بېړنۍ ناستې لپاره کندهار ته راوغواړي. ورځ وروسته ټول غوښتل شوي کسان حاضر شول. د ناستې په تالار کې مشران او راغلي چارواکي په خبرو لګیا و چې شیخ صیب مجلس ته دننه شو، په تالار کې چوپتیا خوره شوه، ټول د شیخ صیب په احترام په خپلو ځایونو کې ودرېدل. له روغبړ وروسته شیخ صیب پر خپل ځای کښېناست. څېره یې د معمول خلاف اندیښمنه ښکارېده او له ورایه پرې د یو لرې پراته درد نښې پرتې وي. داسې ښکارېده چې د غزې د ماشومانو چیغو او نارو او د یهودي دولت ظلم، وحشت او بربریت ترې ټول ارام اخیستی وي. د الله سبحانه وتعالی له ثنا او صفت او پر رسول الله صلی علیه وسلم باندې له درود ویلو وروسته یې په ارامه لهجه له راغلو کسانو د راپور اخیستل پیل کړل.
ټولو مسؤلینو په خپل نوبت خپل راپورونه وړاندې کړل. «د قوشتیپې لومړی فاز بشپړ شو، دویم یې ژر پیلیږي. د سالنګ د قیر کولو کارونه پای ته رسېدلي، عاید ډېر شوی، دومره کیلو مټره سړک قیر شوی، تعلیمي، ټولنیز او روغتیایي خدمتونه ښه شوي، له نړیوالو سره اړیکې په ښه کېدلو دي او او او.
داسې ښکارېده چې شیخ صیب هېڅ هغه خبره وانه ورېده چې اورېدل یې غوښتل. له خپل ځایه پاڅېد، ژوره ساه یې واخیسته، د تالار ګډونوال یې یو یو له سترګو تېر کړ او په ارامه لهجه یې وویل:
ما ستاسو خبرې واورېدې، الله د تاسو ته د دې خدمتونو اجر درکړي، مګر تاسو خبر یاست چې په غزه کې څه تیریږي؟ هلته زموږ د واحد وجود یوه برخه د یهودو پر لاسونو د له منځه تللو په حال کې ده. د عمر فاروق او صلاح الدین د فتوحاتو سمبول د یهودو تر اشغال لاندې دی. د غزې مسلمانان د یهودو له خوا قتل عام کیږي. ماشومان، ښځې او بوډاګان د اور په لمبو سوزول کیږي. مسجدینو، شفاخانې، مکتبونه له خاورو سره خاورې کیږي. د وامعتصما، وا امتا او وامسلما چیغو نړۍ په سر اخیستې. امریکا او نوره کفري نړۍ په خپل ټول زور له یهودو سره ولاړه ده، مګر د حماس مجاهدین په دغه جګړه کې په تش لاس په میدان یوازې پاتې. زه څه ډول په داسې حالتونو کې د ابادۍ، پرمختګ او اقتصادي ودې خبرونه اورېدلی شم؟ پرمختګ، پاخه سړکونه، بیلډینګونه، ارامه ژوند، امکانات او سهولتونه کله زموږ اخرت تضمینولی شي؟ ایا الله به له موږ دا پوښتنه کوي چې تاسو ولې پرمختګ ونه کړ، ولې مو ارامه ژوند نه درلود او که دا چې ولې مو له اقصی دفاع ونه کړه؟ پس څه ډول امکان لري چې د غزې د میندو د وامعتصما چیغې لبیک نه کړم. ما یوه پرېکړه کړې او هغه دا ده چې له یهودو سره په دغه جګړه کې حماس یوازې نه پرېږدم او له یهودو سره د عمومي جهاد اعلان کوم.
تالار کې لږ نا ارامي خوره شوه. «مګر دا کار څنګه امکان لري؟ موږ څه ډول تر هغه ځایه رسېدلی شو؟ پر لاره پراته خنډونه (پولې) به څه ډول ماتیږي؟ دا جګړه خو ډېرو امکاناتو ته اړتیا لري دا به له کومه کیږي؟ له یهودو سره خو ټوله نړۍ ولاړه ده، امریکا، انګلیس، فرانسه او... دوی خورا پیاوړي دي، منظم فوځ، امکانات، نظامي بیړۍ، اټومي وسلې، ډرون او نورو نظامي الوتکې لري، له دوی سره جګړه څنګه ممکنه ده؟
دې پوښتنو د ټولو ګډونوالو ذهنونه مخشوش کړي و، شیخ صیب له وړې دمې وروسته بیا خبرې پیل کړې. زه پوهېږم چې دا کار ډېر ستونزمن دی، امکانات غواړي، مګر جګړه په امکاناتو نه ګټل کیږي، بلکې اېمانونه د جګړې د ګټلو پرېکړه کوي، موږ پرون له امریکا جګړه ګټلې ده، هو هغه جګړه امکاناتو نه ده ګټلې، بلکې د افغان مجاهدینو ایمانونو ګټلې ده. په یوه کلاشینکوف مو له ډرون او ټانګونو سره جګړه کړې او تاسو ټول د دې شاهدان یاست، هو موږ پرون له جګړې راستانه شوي یو، مګر د الله په لاره کې له قتال کولو ستړي نه یو.
د تالار له منځه یو ځوان وزیر پورته شو، په داسې حال کې چې نظامي کورتۍ یې پر تن او پګړۍ یې پر سر وه له مقدمې پرته یې وویل: اې شیخ صیب: «موږ د جهاد اولاده یو، موږ د جنګ نسل یو، موږ که د ویاړ یوه کارنامه لرو هغه د الله په لاره کې د سرونو شیندل او د ځوانیو قرباني کول دي. موږ په ټول اطاعت له تا پیروي کوو، که اور ته د دانګلو امر راته وکړې، نو نافرماني به ونه کړو. غزه د امت عزت او ناموس دی او موږ د هغه په ساتلو کې د الله پر وړاندې مکلف یو. موږ اېمان لرو چې الله به موږ په دغه مأموریت کې یوازې پرېنږدي.»
د شیخ صیب تندی وغوړید، په څیره کې یې ارامي او خوښي څرګنده شوه. په ارامه لهجه یې وویل: دا سفر له کابل څخه تر هرات او له هغه ځایه تر ایران - عراق او فلسطین پورې دی. دا شاوخوا ۳۰۰۰ کیلو مټره لاره ده، موږ د الله په ملتیا د خپلو وروڼو په ننګه او د اقصی د ازادۍ په موخه دا سفر پیلوو او په دې مسیر کې له هېچا نه ویریږو او نه د چا د زور او ممانعت پروا ساتو.

اَلسَلامُ عَلَيْكُم وَرَحْمَةُ اَللهِ وَبَرَكاتُهُ‎!

لومړی تاسو ته ستاسي درنې کورنئ او ملګرو
ته د نیکمرغه لوي اختر مبارکی وایم..!

وبعد :
د الله جل جلاله شکر ادا کوو چي پس له ډیری مودې یو ځل بیا د سپین محمدې بیرغ ترسیوري لاندی د اختر مبارکه ورځ لمانځو، الله تعالې دې د هغه میړنیو مسلمانانو ستړیاوی قبولی کړی، چی مونږ یی د قربانیو په وجه تر امن او ارام ژونده راورسیدو، دا ددوئ د استشهاد , شهادت , زخم , حبس , لوږو , تندو , د یتیمانو د اوښکو , او د کونډو او بورو د اسویلیو نتیجه ده چی باید هیر یی نه کړو، په پایی کی یو ځل بیا درته د نیکمرغه لوي اختر مبارکی وایم الله تعالي مو قرباني قبولي کړه ، ښاد اباد او په هر میدان بریالی ووسئ.

« والسلام »

‏غالباً د دوه زره یوولسم 2011 م کال په اوږدو کې يو امریکايي پوځي افسر چې برېګډال نومېده، د افغانستان په خاوره د طالبانو لخوا ونيول شو، امريکايي پوځيانو او څارګرو شبکو ډير عمليات او لټون پسې وکړ خو پيدا يې نشوای کړای، بالاخره د 2013 م کال په اوږدو کې امريکا د ياد پوځي افسر د خلاصولو لپاره د مذاکراتو میز ته مجبوره او اماده شوه.

د طالبانو له بند څخه ازاده شوې برطانوۍ خبریاله ايوان رېډيلي چې بیا مسلمانه هم شوه او اوس يې نوم مريم ده، د طالبانو او امريکا ترمنځ د مذاکرو په اړه يوه تحقيقي او څيړنيزه مقاله ليکلې وه، چې اوس ېې هم په ګوګل کې موندلای او لوستلای شئ.

ښاغلې ايوان رېډيلي په خپل دې تحقيقاتي رپورټ کې دا څرګنده کړې وه چې طالبانو د هغه بندي امریکايي افسر په بدله له امريکا څخه ډاکټر عافيه صديقي غوښتله، خو د پاکستان حکومت پرې اعتراض کړی و، چې عافيه صديقي د پاکستان تابیعت لرونکې ده، او دا زموږ خپله معامله ده، طالبان پدې معامله کې د نړيوالو قوانينو له مخې پدې موضوع د خبرو کولو حق نلري.
چې وروسته طالبان مجبور شول او خپل پنځه ملګري يې پرې را خلاص کړل، خو کله چې هغوی ته وروسته له خپلې ازادۍ او خلاصون معلومه شوه چې زموږ د خلاصون څخه مخکې د عافيه صديقي د خلاصون او ازادي اړوند خبره شوې وه، نو هغوی په قطر کې بې اختیاره په چغو چغو وژړل او چغې يې وهلې چې کاش زموږ ټول عمر په زندان کې تېر شوی وای خو زموږ مسلمانې خور ته دې ازادي ورکړای شوې وای.


أفغانستان میں ایک امریکی آرمی آفیسر 2011 میں غالباً گرفتار ہوا تھا، اس کا نام بو بریگڈال تھا۔ اسے امریکہ افواج ڈھونڈھتی رہی لیکن وہ نہ ملا۔ بالآخر 2013 میں امریکہ اسے چھڑانے کیلئے مذاکرات پر آمادہ ہوا۔ طالبان کی قید سے آزاد ہونے والی برطانوی صحافی ایوان ریڈلی جو مسلمان ہو چکی ہیں اور اس کا نام مریم ہے، نے ان مذاکرات پر اپنی ایک رپورٹ پبلش کی تھی آپ گوگل کرکے پڑھ سکتے ہیں۔ ایوان ریڈلی نے انکشاف کیا ہے کہ طالبان نے اس امریکی آفیسر کے بدلے میں عافیہ صدیقی کی مانگ کی تھی لیکن پاکستانی حکومت نے اس پر اعتراض اٹھایا تھا کہ عافیہ صدیقی پاکستانی شہریت رکھنے والی خاتون ہے اور یہ ہمارا معاملہ ہے اور افغانستان یا طالبان اس معاملے میں عالمی قوانین کے مطابق بات بھی نہیں کر سکتے لہذا طالبان نے پھر اپنے چھ یا سات قیدی چھڑوا لیے تھے جنہیں آزادی کے بعد جب پتہ چلا کہ ہم سے پہلے عافیہ صدیقی کی رہائی کی بات چلائی گئی تھی، تو وہ بے بسی میں رونے لگے تھے کہ کاش ہماری ساری زندگی جیل میں گذر جاتی اس کے بدلے کہ ہماری مسلمان بہن آزاد ہو جاتی۔
احرار.
‎#LetFowziaBringAafiaHome
‎