⬅️#جستاری_در_حقیقت_ذکر
🔅قسمت اول
✅مقدمه
یاد خدا عالی ترین سرمایه انسان عارف است تو گویی که ذکر او هوایی است که عارف از آن بهره می گیرد و با آن حیات نو می یابد. با یاد او خویشتن را هماره در صحت و سلامتی نگاه می دارد، و با او هر لحظه به شدن نزدیک تر می گردد.
یاد او مایه اصلی دین و پایه بنیادین عرفان است، بی یاد او نه دین پیامی دارد و نه عرفان کلامی.
کلام عارفان و پیام دینداران
ذکر و یاد اوست.
این یاد سبب آرامش و اطمینان قلب سالک است و بدون یاد خدا آدمی مدام در خطر سقوط و تغییر هویت انسانی است.
یاد او باعث بیداری و بصیرت است. سبب دوری شیطان از انسان است و باعث رشد و تعالی آدمیان است.
ذکر او عین نماز است، کلمات دلنشین قرآن است و بنیاد سلوک الی الله است.
ذکر او چونان آتش است آتش تند و سرکش که هوای نفس و شیطان را به یکباره می سوزد و خاکسترش می سازد و آدمی را خالص و ناب می گرداند.
این ذکر سبب رسیدن و کامل شدن
عارف است.
اما بدون معرفت و بدون عشق به راستی که بی معناست، لقلقه ای بیش نیست.
ولی با عشق و معرفت معنی می گیرد، و کارگر می افتد ووجود ذاکر به وسعت مذکور می تواند ابتهاج یابد
این آتشین بودن ذکر زمانی پدیدار می آید که آدمی صاحب معرفت باشد و دلی سرشار از عشق داشته باشد.
این عشق سبب می شود تا لحظه ای از یاد محبوب و معشوق غافل نباشد، هر لحظه و در هر کجا به یاد او باشد و این یاد در واقع همه هویت و همه سرمایه عاشق است، تو گویی که عاشق چونان نی درون تهی شده و از او دیگر هیچ باقی نیست، از اصل دور افتاده و آتش به جانش رسیده و حامل نواهای نوادان است.
ذاکر که عاشق نباشد در واقع زبان و لب می جنباند و هیچ یاد نمی کند و شرط یاد کردن توجه به مذکور است و این توجه زمانی حاصل می شود که ذاکر صاحب معرفتی نسبت به ذکر و ذاکر و مذکور باشد و هم عشق به مذکور در جانش مشتعل باشد.
به هر جهت یاد خدا علی رغم این که بر همه زبان ها جاری است اما به راستی که فهم دقیق آن برای کم تر کسی میسر شده است.
✅ ادامه دارد....
🕌: @TakyaTalabaniSonjagh
🔅قسمت اول
✅مقدمه
یاد خدا عالی ترین سرمایه انسان عارف است تو گویی که ذکر او هوایی است که عارف از آن بهره می گیرد و با آن حیات نو می یابد. با یاد او خویشتن را هماره در صحت و سلامتی نگاه می دارد، و با او هر لحظه به شدن نزدیک تر می گردد.
یاد او مایه اصلی دین و پایه بنیادین عرفان است، بی یاد او نه دین پیامی دارد و نه عرفان کلامی.
کلام عارفان و پیام دینداران
ذکر و یاد اوست.
این یاد سبب آرامش و اطمینان قلب سالک است و بدون یاد خدا آدمی مدام در خطر سقوط و تغییر هویت انسانی است.
یاد او باعث بیداری و بصیرت است. سبب دوری شیطان از انسان است و باعث رشد و تعالی آدمیان است.
ذکر او عین نماز است، کلمات دلنشین قرآن است و بنیاد سلوک الی الله است.
ذکر او چونان آتش است آتش تند و سرکش که هوای نفس و شیطان را به یکباره می سوزد و خاکسترش می سازد و آدمی را خالص و ناب می گرداند.
این ذکر سبب رسیدن و کامل شدن
عارف است.
اما بدون معرفت و بدون عشق به راستی که بی معناست، لقلقه ای بیش نیست.
ولی با عشق و معرفت معنی می گیرد، و کارگر می افتد ووجود ذاکر به وسعت مذکور می تواند ابتهاج یابد
این آتشین بودن ذکر زمانی پدیدار می آید که آدمی صاحب معرفت باشد و دلی سرشار از عشق داشته باشد.
این عشق سبب می شود تا لحظه ای از یاد محبوب و معشوق غافل نباشد، هر لحظه و در هر کجا به یاد او باشد و این یاد در واقع همه هویت و همه سرمایه عاشق است، تو گویی که عاشق چونان نی درون تهی شده و از او دیگر هیچ باقی نیست، از اصل دور افتاده و آتش به جانش رسیده و حامل نواهای نوادان است.
ذاکر که عاشق نباشد در واقع زبان و لب می جنباند و هیچ یاد نمی کند و شرط یاد کردن توجه به مذکور است و این توجه زمانی حاصل می شود که ذاکر صاحب معرفتی نسبت به ذکر و ذاکر و مذکور باشد و هم عشق به مذکور در جانش مشتعل باشد.
به هر جهت یاد خدا علی رغم این که بر همه زبان ها جاری است اما به راستی که فهم دقیق آن برای کم تر کسی میسر شده است.
✅ ادامه دارد....
🕌: @TakyaTalabaniSonjagh