- تو خودت را جدی می گیری. تو در خیال خودت وحشتناك مهمی، لااقل طبق نظری كه خودت از خودت داری اینطور است و این باید عوض شود.

تو آنقدر مهمی كه بخودت اجازه می دهی وقتی اوضاع خلاف میل توست، بگذاری و بروی. تو آنقدر مهمی كه بنظرت طبیعی است كه از همه چیز احساس ملال كنی.

شاید گمان می كنی كه این نشانه یك شخصیت قویست؟ نه. مسخره است !! تو ضعیفی، تو خود پرستی.

علیرغم اعتراض هائی كه كردم او از حرفهای خود عدول نكرد. بعلاوه به من خاطر نشان كرد كه در تمام زندگی هیچ كاری را به اتمام نرسانده بودم و دلیلش همین اهمیت فوق العاده ایست كه همواره برای خودم قائل بوده ام.

اطمینانی كه در وارد آوردن ضربه هایش داشت،‌ مرا مبهوت می كرد. او كاملا حق داشت و همین امر موجب خشم و اضطراب من می شد . خودم را در خطر می دیدم. با لحن پر طمطراقی افزود :

- خود را مهم شمردن نیز یكی از چیزهائی است كه باید رهایش كرد. مانند تاریخچه شخصی.

📕 کتاب سفر به دیگر سو