راز دل ما

‍ منم آن کشتی و طوفان،توگاهی بادبانش را
کبوتر میشوم هردم ،تو باشی آسمانش را


«من آن مستم که در میخانه‌ای از دست خواهد رفت
اگر دستان تو پر کرده باشد استکانش را »


پر از نورم میان هرشب تاریک و ظلمانی
اگر یاری رسد آرد به یک شب شمعدانش را


کویر و آتش و گرما نسوزد ذره ای من را
که آغوش پر از رازت بماند سایبانش را


کجا الکن شود شاعر که همچون تو طلا دارد
هزاران نکته می‌گوید که باشی همزبانش را


برای چون #حسان یک دم نشستن کنج اغوشت
بشاید عمر طولانی بماند جاودانش را


شبی از فرط تنهایی کشیدم جان به میخانه
ببردم دست تنهایش نگاه نیمه جانش را


بدیدم چشم خود دارد به ره بنشسته تنهایی
و می‌گوید که می آرد شبی او دیدگانش را


دلم بر متن شعرم سوزد و نالم که میدانم
دل شاعر به تنگ آمد نوای بی زبانش را


نمی‌دانی که تو تنها برای او همه ایلی
قبیله چشم تو هست و لبانت دودمانش را


که او تنهای تنها ناگهان گشتی تو آغوشش
شنیدم نور چشمی و عزیزی میهمانش را


کویری خشک و تفدیده بگو برزخ همه روزش
هزاران گل شکفتی تو، که آمد باغبانش را


شبی در کنج میخانه که ذکری بودش از رویت
بگفتا رأس وقت آمد چنینی ارمغانش را


بگفتا حکم بارانی که باریدی به تنهاییش
که غم گویی به آتش میکشیده ست آسمانش را


ستاره زیر ابر و ماه وخورشیدی نمیبینی
نباشی حال او معلوم و در هم کهکشانش را


به جای عاشقان گویم تو را جانا مرو زینجا
بِنه دستت به دستانش به جای دوستانش را


کنون ترکش نموده هر سر و یاری بیا یکدم
برای او بشو یار و تمام خاندانش را


که در راه تو و عشقت شده مخمور میخانه
اگر برگردی اش او را بماند آرمانش را


زمستان گر رسی از ره شود ده ها بهارانش
میان برف می‌آید صنوبر ارغوانش را


نگاهت مستی از باده لبت تاکی به تن دارد
برای وصل معراجش بگردی نردبانش را


در آن هیهات لبهایت به شط شرجی رویت
ضیافت بین دستانت بگردی میزبانش را


در این کوچ غم‌انگیزت میان خیل مهمل ها
نشسته با خودت باشد شوی هم ساربانش را


فقط اسمش صدا گردد میان جمع جانانت
خدا داند مقامش را، ملائک آستانش را


تویی کز بین صدها شَر توانی مرحمی باشی
به لبخندی رهانی زو خیال بدگمانش را


در این ابیات پایانی بگویم جان او گشتی
تو برگرداندی اش او را جهان رایگانش را


اگر برگردی و باشی کماکان عشق دیرینش
به نیکی برده‌ای پایان مسیر داستانش را


#حسان
#همزبان


1402/10/10

پیشنهاد میکنم بخاطر نوع ضبط صدا با هندزفری 🎧گوش کنید👌

@Razedelema

@monajat124

‍ دیشب نفسم بند هیاهوی تو بود و تو نبودی
این دل همه با دلهره در کوی تو بود و تو نبودی


اصلا بگذارم بنویسم تو چه کردی تن زارم
این من همه دربندِ به جادوی تو بود و تو نبودی


ما پیر شدیم و همه دوران همه طی شد به تمنات
در هر نفسی باز دمم بوی تو بود و تو نبودی


هر نور که تابید به هر آیه‌ای از آیت تطهیر
آن نور ز نورانی پهلوی تو بود و تو نبودی


چون راه هدایت گذرد یکسره از  مدین مویت
یک عمر حواسم همه بازوی تو بود و تو نبودی


یک عمر پس از رفتن از شهر و دیارت به شبی تار
یک سر همه ی ذکر لبم سوی تو بود و تو نبودی


عطر همه خوبیت ولی یکسره در شهر بمانده ست
این عطر گل یاس ز شب بوی تو بود و تو نبودی


ساقی بنوشته‌ست که هرکس شده‌اش معجز و نوری
بی شک متوسل خَم ابروی تو بود و تو نبودی


دیشب که به خوابم سفری بود به آن صورت نیلی
مردی به زمین خورد که یاهوی تو بود و تو نبودی

آن شب که به لب آه و چو ماهی به تاب و تاب
دیدم پدرت باز دعاگوی تو بود و تو نبودی


از اهل سرا و حَسَنینت چه بگویم تو که رفتی
چشمان حُسینت همه سوسوی تو بود و تو نبودی


گویی چو مسیحا است ندارد به زمین مسکن و مأوای
گرداشت ، دوا معجز داروی تو بود و تو نبودی


یک شب که به معراج پیمبر سفرش شد همه دیده‌ست
کشتی جهان خورده گره موی تو بود و تو نبودی


گویی که همه خلقت آفاق وَ انفس ثمر از توست
وقتی تو نبودی همه همسوی تو بود و تو نبودی


این شاعر شعرت که ز غمهات بگرید همه شبها
رازش همگی ضامن آهوی تو بود و تو نبودی


مستی که شبی نیمه شبی نور جبین مِهر به لب داشت
گفتا که جهان ملتهب از روی تو بود و تو نبودی


هر کشته جوان نور به رو مادر مظلوم به عالم
بی شک همه الگوش به الگوی تو بود و تو نبودی


من معتقدم یوم جزا شافع یوم العرصاتی
هرکس که رسید از کرم خوی تو بود و تو نبودی


این عطر شقایق که بپیچید به هر کوچه و برزن
از شعر #حسان پرس که گیسوی تو بود و تو نبودی


#حسان
#یاس_شکسته
(روز نود و پنجم سروده شد)

1403/9/15



پیشنهاد میکنم بخاطر نوع ضبط صدا با هندزفری 🎧گوش کنید👌

@Razedelema

@monajat124