لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (3)
«كسي را نزاده و زاده نشده است» يعني: نه از او فرزندي پديد آمده و نه او خود از كسي زاده شده است زيرا چيزي با او مجانست ندارد تا او از جنس خود همسري برگرفته باشد و ـ العياذ بالله ـ از آن دو، فرزندي متولد شده باشد. همچنين توالد نشانه فناء است زيرا توالد و تناسل براي آن انجام مي‌گيرد كه جنس يك چيز بعد از فناي پدر و مادر خود باقي بماند در حالي كه نسبت دادن عدم به سوي حق تعالي در گذشته و آينده مستحيل است لذا حق تعالي پدري ندارد تا به وي نسبت داده شود و فرزنداني نيز ندارد تا به او نسبت داده شوند. قتاده مي‌گويد: مشركان عرب گفتند: فرشتگان دختران خدايند يهوديان گفتند: عزير پسر خداست و نصاري گفتند: مسيح پسر خداست پس خداوند جلّ جلاله همه آنان را تكذيب كرد و فرمود: لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ نه او كسي را زاده است و نه هم خودش از كسي زاده شده است.
«كسي را نزاده و زاده نشده است» يعني: نه از او فرزندي پديد آمده و نه او خود از كسي زاده شده است زيرا چيزي با او مجانست ندارد تا او از جنس خود همسري برگرفته باشد و ـ العياذ بالله ـ از آن دو، فرزندي متولد شده باشد. همچنين توالد نشانه فناء است زيرا توالد و تناسل براي آن انجام مي‌گيرد كه جنس يك چيز بعد از فناي پدر و مادر خود باقي بماند در حالي كه نسبت دادن عدم به سوي حق تعالي در گذشته و آينده مستحيل است لذا حق تعالي پدري ندارد تا به وي نسبت داده شود و فرزنداني نيز ندارد تا به او نسبت داده شوند. قتاده مي‌گويد: مشركان عرب گفتند: فرشتگان دختران خدايند يهوديان گفتند: عزير پسر خداست و نصاري گفتند: مسيح پسر خداست پس خداوند جلّ جلاله همه آنان را تكذيب كرد و فرمود: لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ نه او كسي را زاده است و نه هم خودش از كسي زاده شده است.