«کسی رنج مارو میفهمه که رنج کشیده باشه»
جمله بالا حامل پیام اشتباهی است. اگر فقط دو دقیقه فکر کنید، نمونه‌هایی توی ذهنتون میاد که رنج‌کشیده‌ها تبدیل به کسانی میشن که همون رنج رو ایجاد میکنن.
سربازهای رنج‌کشیده‌ای که بدون اینکه کسی ازشون بخواد، وظیفه اذیت کردن سربازهای دیگه رو بر عهده دارن. خانواده‌هایی که از فرزندشون حمایت نمیکنن چون خودشون به سختی بزرگ شدن و فکر میکنن پس بچه رو هم باید پاره کرد! اقلیت‌های سرکوب‌شده‌ای که تبدیل به قبایلی شدن که فروشگاه‌های والمارت و تارگت رو غارت کردن و برای همنوعانشون رنج‌آفرینی کردن و غیره و غیره.
برعکسشم زیاده. یعنی کسانی که تجربه رنج مشترکی ندارن، اما رنج‌کشیده‌ها رو درک میکنن. مثل قانونگذاری که نه خودش اعدام شده و نه اعضای خانواده‌اش؛ اما شدیدا مخالف اعدامه.
گاها حتا بعضی بر این باور هستند که (کسی که در سختی و بدبختی بزرگ شده، نباید جایگاه‌های حساس را به او داد. اینکه او سختی و درد کشیده و حالِ دردکشیده‌ها را درک خواهد کرد اشتباهی بیش نیست.
جایگاه‌های حساس باید مال کسانی باشد که چندین نسل در رفاه بوده‌اند و اتفاقا هیچ درکی از درد گرسنه‌ها و شرمندگی به خاطر بی‌پولی‌ها نداشته باشند. چرا که این درک‌ها پایه‌ی تصميمات احساسی است)
انقدر ساده نیست که فکر کنی خب پس فقط کسی رنج ما رو میفهمه که رنج کشیده باشه! نه. رنج، لزوما به درک ختم نمیشه. اگه بشه هم، درک لزوما به انصاف ختم نمیشه. رنج، آدمارو گاهی سِر یا وحشی و انتقام‌جو و احساسی هم میکنه.
محتوای مرتبط
@NoktehSarekhat
جمله بالا حامل پیام اشتباهی است. اگر فقط دو دقیقه فکر کنید، نمونه‌هایی توی ذهنتون میاد که رنج‌کشیده‌ها تبدیل به کسانی میشن که همون رنج رو ایجاد میکنن.
سربازهای رنج‌کشیده‌ای که بدون اینکه کسی ازشون بخواد، وظیفه اذیت کردن سربازهای دیگه رو بر عهده دارن. خانواده‌هایی که از فرزندشون حمایت نمیکنن چون خودشون به سختی بزرگ شدن و فکر میکنن پس بچه رو هم باید پاره کرد! اقلیت‌های سرکوب‌شده‌ای که تبدیل به قبایلی شدن که فروشگاه‌های والمارت و تارگت رو غارت کردن و برای همنوعانشون رنج‌آفرینی کردن و غیره و غیره.
برعکسشم زیاده. یعنی کسانی که تجربه رنج مشترکی ندارن، اما رنج‌کشیده‌ها رو درک میکنن. مثل قانونگذاری که نه خودش اعدام شده و نه اعضای خانواده‌اش؛ اما شدیدا مخالف اعدامه.
گاها حتا بعضی بر این باور هستند که (کسی که در سختی و بدبختی بزرگ شده، نباید جایگاه‌های حساس را به او داد. اینکه او سختی و درد کشیده و حالِ دردکشیده‌ها را درک خواهد کرد اشتباهی بیش نیست.
جایگاه‌های حساس باید مال کسانی باشد که چندین نسل در رفاه بوده‌اند و اتفاقا هیچ درکی از درد گرسنه‌ها و شرمندگی به خاطر بی‌پولی‌ها نداشته باشند. چرا که این درک‌ها پایه‌ی تصميمات احساسی است)
انقدر ساده نیست که فکر کنی خب پس فقط کسی رنج ما رو میفهمه که رنج کشیده باشه! نه. رنج، لزوما به درک ختم نمیشه. اگه بشه هم، درک لزوما به انصاف ختم نمیشه. رنج، آدمارو گاهی سِر یا وحشی و انتقام‌جو و احساسی هم میکنه.
محتوای مرتبط
@NoktehSarekhat