کی میدونه روزی چند بار پروفایل و آخرین بازدیدِ اکانتِ کسی که دوستش داریم و از ما دوره و نداریمش رو چک می‌کنیم؟! کی میدونه وقتی دلتنگش می‌شیم و نمیتونیم بریم سراغش، چقدر زُل میزنیم به یه لست‌سین و یه پروفایلِ مجازی که اصلا نه‌تنها از دلتنگیمون کم نمیکنه، بلکه ما رو بیشتر دلتنگِ طرفِ مقابلمون میکنه. کی میدونه چقدر با عکسای کسی که دوستش داریم و نمیتونیم بریم دیدنش، حرف میزنیم. کی میدونه روزی چند بار تو صفحه‌یِ چتش تایپ می‌کنیم و گزینه سند رو نمیزنیم و پاکش می‌کنیم. کی میدونه چقدر پشتِ اکانت مجازیش، چند ساعت باهاش حرف میزنیم، بدونِ اینکه حتی کلمه‌ای از حرفامون رو شنیده باشه. کی میدونه چه شبا و روزایی رو پشتِ یه اکانت مجازی می‌گذرونیم، صرفاً بخاطرِ اینکه دوستش داریم و دلتنگشیم. کی میدونه چند نفر از ماها، سهممون از کسی که دوستش داریم، همین یه اکانت و پروفایل و آخرین بازدیدشه! اصلا مگه اون خودش میدونه وقتایی که آنلاین میشه، چقدر زُل میزنی به اون آنلاینی و به صفحه چتش، تا مبادا تو آفلاین بشی و اون پیام بده و تو نباشی که جوابشو بدی. اصلا مگه اون میدونه که تو چقدر دلتنگشی! اصلا مگه اون خبر داره؟ تهِ همه‌یِ این دلتنگیا، خودت میمونی و قلبی که از دلتنگی دیگه خسته‌ست.