𓇚𓇚 ✞︎ 𝗦𝗖𝗛𝗘𝗥𝗪𝗜𝗡 𝐔𝐍𝐃 𝐅𝐀𝐑𝐒𝐇𝐀𝐃 𝗟𝗜𝗡𝗞𝗗𝗨𝗡𝗜 ✞︎𓇚♥𓇚

اشتوگ۳ در ابتدا به عنوان یک توپ تهاجمی متحرک جهت تأمین آتش پشتیبانی مستقیم برای پیاده نظام ساخته شد اما بعدها با اصلاحاتی به عنوان زره پوش ضد تانک مورد استفاده قرار گرفت.
توپخانه های آن زمان با وزن سنگین از تحرک لازم جهت همراهی پیاده نظام پیشرونده، برای منهدم کردن سنگرهای دشمن برخوردار نبودند. اریش فن مانشتاین، ژنرال آلمانی را بنیانگذار توپخانه تهاجمی دانسته اند . فن مانشتاین نخستین بار پیشنهاد بهره گیری از این ادوات در نقش تأمین آتش پشتیبانی مستقیم برای لشکرهای پیاده نظام، را در سال ۱۹۳۵ میلادی با ژنرال لودویگ بک ، فرمانده وقت ستاد عالی فرماندهی نیروی زمینی آلمان در میان گذاشت.
پانزدهم ماه ژوئن سال ۱۹۳۶ دایملر آگ سفارشی مبنی بر طراحی یک خودروی زرهی پشتیبانی پیاده نظام با قابلیت نصب یک توپ ۷۵ میلی متری دریافت کرد. اتاقک ثابت و یکپارچه توپ می بایستی می توانست حداقل تا ۲۵ درجه و حداکثر تا ۳۰ درجه به اطراف بچرخد و برای بالای سر خدمه محافظت تأمین کند. مقرر شد توپ این زره پوش به اندازه ای قابل بالا آوردن باشد که در حالت آتش غیر مستقیم بتواند دست کم تا فاصله ۶ کیلومتری را مورد اصابت قرار دهد. ارتفاع خودرو نیز نباید از قد یک سرباز متوسط فراتر می رفت. همچنین زره پیشین میبایست تاب آوری لازم مقابل گلوله های ضد زره ۲۰ میلی متری و مابقی سطح بدنه در مقابل آتش تسلیحات سبک را دارا می بودند. ستاد کل فرماندهی نیروی زمینی هدف از طراحی این زره پوش را منهدم کردن جایگاه تیربارهای دشمن در برد عملیاتی پیاده نظام و در فاصله حداکثر ۴ کیلومتری تعیین نمود.

The Stug 3 was originally designed as a mobile assault gun to provide direct fire support to infantry, but was later modified to be used as an anti-tank gun.
The heavy artillery of the time did not have the mobility needed to accompany advancing infantry to destroy enemy trenches. German General Erich von Manstein is considered the founder of assault artillery. Von Manstein first proposed the use of these devices in the role of providing direct fire support to infantry divisions in 1935 to General Ludwig Beck, then Commander of the German Army High Command.
On June 15, 1936, Daimler AG received an order to design an armored infantry support vehicle capable of mounting a 75 mm gun. The fixed, integral gun turret was to be able to rotate at least 25 degrees and a maximum of 30 degrees, providing protection for the crew's head. It was decided that the gun of this armored vehicle should be able to be raised to a height that would allow it to hit targets at a distance of at least 6 km in indirect fire mode. The height of the vehicle should not exceed the height of an average soldier. Also, the front armor should have the necessary resilience against 20 mm anti-armor bullets and the rest of the body surface should have the necessary resilience against light weapons fire. The General Staff of the Ground Forces Command set the goal of designing this armored vehicle to destroy enemy machine gun positions within the operational range of the infantry and at a maximum distance of 4 km.