Video oldindan ko‘rish uchun mavjud emas
Telegram'da ko‘rish
اسفند ۱۳۴۱ نقطه عطفی در تاریخ ایران بود که سرآغاز تحولی بی‌سابقه در حقوق شهروندی شد. روزی که زنان ایرانی برای نخستین بار در تاریخ معاصر کشور به حقوق سیاسی خود دست یافتند و در فرآیند تصمیم گیری ملی سهیم شدند. این تحول بخشی از انقلاب سفید بود،. برنامه ای که با دوراندیشی و اراده ی سیاسی شاهنشاه آریامهر، ایران را در مسیر نوگرایی و برابری حقوقی قرار داد.
تنها یک سال بعد، در سال ۱۳۴۲، این مسیر با تصویب قانون حمایت از خانواده تکمیل شد؛ قانونی که حق طلاق، حضانت فرزند، و محدودیت چندهمسری را در راستای حقوق شهروندی تنظیم کرد و چارچوب قانونی مربوطه را با ابزارهای مناسب تقویت کرد تا همه شهروندان به طور برابر از آن بهره‌مند شوند. در سال ۱۳۴۷، در نتیجه اصلاحات مذکور ایران شاهد رویدادی شد که نمادی از بلوغ این تحولات بود: بانو فرخ‌رو پارسا، که پیش‌تر در حوزه آموزش فعال بود، به عنوان وزیر آموزش و پرورش منصوب شد. او نخستین زن در تاریخ ایران بود که به مقام وزارت رسید و در اصلاحات آموزشی و گسترش فرصت‌های برابر برای زنان نقش کلیدی ایفا کرد.
اما این تحولات، که ایران را به سوی توسعه و پیشرفت هدایت می‌کردند، از ابتدا با مخالفت نیروهای ایران‌ستیز رو به رو شد. تنها سه ماه پس از تصویب حق رأی زنان، در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، نیروهای واپسگرای مذکور که پذیرش حقوق زنان را تهدیدی علیه جایگاه خود می‌دانستند، به خیابان‌ها ریختند. آن‌ها نه‌تنها با حقوق زنان، بلکه با کل گفتمان دموکراسی و توسعه سر ستیز داشتند و تلاش کردند این تحول تاریخی را به حاشیه ببرند. بخشی از این نیروها که در آن روز حکومت قانون و توسعه را برنمی‌تابیدند، امروز در قالب جمهوری اسلامی، ایران را در اشغال خود دارند. شایسته است در بزرگداشت سالگرد روز اعطای حقوق سیاسی به زنان ایران یادآور شویم، همان‌طور که واپسگرایان در در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ ناموفق بودند، امروز نیز جمهوری اسلامی در عرصه آگاهی شکست سختی از ملت ایران خورده است.
بدین ترتیب یادآوری این رویدادها نشانگر این اصل مهم است که خواست ملی مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده‌ی مسیر آینده است. میراث و مسیری که در ۸ اسفند ۱۳۴۱بنا شد هنوز زنده است. اکنون که بحران های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ساختار جمهوری اسلامی را به لرزه انداخته و رژیم را در ضعیف ترین حالت خود قرار داده است، خواست ملت ایران چیزی جز بازگشت به مسیر شکوفایی میهن نیست. تاریخ نشان داده است که وقتی ملت به قدرت خود باور پیدا کنند، هیچ مانعی توان ایستادگی در برابر اراده‌ی آنان را ندارد. در این راه شاهزاده رضا پهلوی، به عنوان وارث تاریخی شاهنشاهی ایران و وارث نظم توسعه‌گرای پهلوی، انقلاب ملی ایران را تا رسیدن به پیروزی و ثبات کامل رهبری می‌کنند. آنچه امروز برای آن تلاش می‌کنیم، ادامه‌ی همان مسیری است که دهه ها قبل آغاز شد. اکنون نوبت ماست که با رهبری شاهزاده رضا پهلوی نقش فردی خود را به عنوان شهروندان ایران ایفا کرده و آن را به سرانجام برسانیم. ایران ظرفیت بزرگی برای حرکت به‌سوی شکوفایی و برون رفت از بحران دارد و می‌تواند با تکیه بر منابع انسانی و طبیعی موجود و بر پایه ارزش‌های ملی و تاریخی خود، حکومتی شایسته، مبتنی بر ارزش‌های سکولار دموکراسی و اصول حقوق بشر بنا کند.
تنها یک سال بعد، در سال ۱۳۴۲، این مسیر با تصویب قانون حمایت از خانواده تکمیل شد؛ قانونی که حق طلاق، حضانت فرزند، و محدودیت چندهمسری را در راستای حقوق شهروندی تنظیم کرد و چارچوب قانونی مربوطه را با ابزارهای مناسب تقویت کرد تا همه شهروندان به طور برابر از آن بهره‌مند شوند. در سال ۱۳۴۷، در نتیجه اصلاحات مذکور ایران شاهد رویدادی شد که نمادی از بلوغ این تحولات بود: بانو فرخ‌رو پارسا، که پیش‌تر در حوزه آموزش فعال بود، به عنوان وزیر آموزش و پرورش منصوب شد. او نخستین زن در تاریخ ایران بود که به مقام وزارت رسید و در اصلاحات آموزشی و گسترش فرصت‌های برابر برای زنان نقش کلیدی ایفا کرد.
اما این تحولات، که ایران را به سوی توسعه و پیشرفت هدایت می‌کردند، از ابتدا با مخالفت نیروهای ایران‌ستیز رو به رو شد. تنها سه ماه پس از تصویب حق رأی زنان، در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، نیروهای واپسگرای مذکور که پذیرش حقوق زنان را تهدیدی علیه جایگاه خود می‌دانستند، به خیابان‌ها ریختند. آن‌ها نه‌تنها با حقوق زنان، بلکه با کل گفتمان دموکراسی و توسعه سر ستیز داشتند و تلاش کردند این تحول تاریخی را به حاشیه ببرند. بخشی از این نیروها که در آن روز حکومت قانون و توسعه را برنمی‌تابیدند، امروز در قالب جمهوری اسلامی، ایران را در اشغال خود دارند. شایسته است در بزرگداشت سالگرد روز اعطای حقوق سیاسی به زنان ایران یادآور شویم، همان‌طور که واپسگرایان در در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ ناموفق بودند، امروز نیز جمهوری اسلامی در عرصه آگاهی شکست سختی از ملت ایران خورده است.
بدین ترتیب یادآوری این رویدادها نشانگر این اصل مهم است که خواست ملی مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده‌ی مسیر آینده است. میراث و مسیری که در ۸ اسفند ۱۳۴۱بنا شد هنوز زنده است. اکنون که بحران های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ساختار جمهوری اسلامی را به لرزه انداخته و رژیم را در ضعیف ترین حالت خود قرار داده است، خواست ملت ایران چیزی جز بازگشت به مسیر شکوفایی میهن نیست. تاریخ نشان داده است که وقتی ملت به قدرت خود باور پیدا کنند، هیچ مانعی توان ایستادگی در برابر اراده‌ی آنان را ندارد. در این راه شاهزاده رضا پهلوی، به عنوان وارث تاریخی شاهنشاهی ایران و وارث نظم توسعه‌گرای پهلوی، انقلاب ملی ایران را تا رسیدن به پیروزی و ثبات کامل رهبری می‌کنند. آنچه امروز برای آن تلاش می‌کنیم، ادامه‌ی همان مسیری است که دهه ها قبل آغاز شد. اکنون نوبت ماست که با رهبری شاهزاده رضا پهلوی نقش فردی خود را به عنوان شهروندان ایران ایفا کرده و آن را به سرانجام برسانیم. ایران ظرفیت بزرگی برای حرکت به‌سوی شکوفایی و برون رفت از بحران دارد و می‌تواند با تکیه بر منابع انسانی و طبیعی موجود و بر پایه ارزش‌های ملی و تاریخی خود، حکومتی شایسته، مبتنی بر ارزش‌های سکولار دموکراسی و اصول حقوق بشر بنا کند.