شاید کم نباشند کسانیکه دوست داشتند رهبر انقلاب ، صبح روز یکشنبه و در جلسه درس خارج، جور دیگری حرف می زدند و مثلا تصمیم دولت را با حکم حکومتی وتو می کردند.
این دسته، اغلب دلسوز، معتقد و در بزنگاه های مختلف پای کار نظامند.
آنچه این خلجان ذهنی را در آنها تقویت می کند، از یکسو وضع معیشتی مردم فرودست و مستضعف است و از دیگر سو، نگرانی از اینکه نظام طبقه مستضعف را که حامیان و صاحبان اصلی انقلاب هستند، از دست بدهد.
این هر دو دغدغه هم ارزشمند و قابل احترام است.
پس ظاهرا باید به این دغدغه بال و پر داد!
اما معتقدم پاسخ منفی است!
به دو دلیل عقلی و یک دلیل دینی
نخست آنکه
معتقدم من یک عنصر در این نظام هستم و رهبر عزیز انقلاب، رهبر ما و این نظام است و طبعا او از خیلی بیش من و همه دلسوزان، دغدغه حفظ و بقا نظام را دارد.
دوم آنکه
علم و اطلاع ما از وضع مردم و حوادثی که آنها و کیان جامعه را تهدید می کند، محدود به همین اخبار و اطلاعات منتشر شده در رسانه هاست و ایشان از ده و صدها خبر و سند مهم و محرمانه و خطیر برای اتخاذ مواضع و تصمیماتش بهره می برد که طبعا از پشتوانه عمیق وسعت دید و دریافت برخوردار است.
پس عقل اقتضا می کند که به رای او بیش از رای خودمان اعتماد کنیم.
اما دلیل دینی
خداوند در سوره نساء در مقام بیان شرط ایمان خطاب به پیامبر عزیزمان می فرماید:
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
یعنی به خدا سوگند مومن وقتی مومن است که در بحبوحه مشاجرات، تسلیم امر تو باشد، آنگونه که در برابر حکم پیامبر، آنگونه تسلیم باشد که حتی در قلبش هم نسبت به آن تصمیم، کوچکترین تردید و ناراحتی نداشته باشد.
یادمان باشد آنها که به امام حسن لقب زشت «مذل المؤمنین» دادند، دنبال ارزانی و رفاه نبودند! آنها ظاهرا مخالف صلح حسنی و به دنبال جهاد بودند که یک نتیجه آن می توانست شهادت و پایان زندگی باشد!
اما منطق مخالفت با امام یکی است ، چه در قالب ارزانی و رفاه طبقه محروم و چه در قالب شهادت طلبی!
عصر ما، «عصر مقارن ظهور» است و باید برای زندگی زیر سایه امام زمان عج الله تعالی فرجه تمرین کنیم.
نکند ما هم مثل خوارج، اماممان وادار به صلح کنیم، بعد پشیمان شویم و توبه کنیم!
توبه ای که دیگر هیچ سودی نداشت.
#بنزین
@H_shamsian1
https://www.instagram.com/p/B5DWtRpJbQR/?igshid=futo8i17v0cm
این دسته، اغلب دلسوز، معتقد و در بزنگاه های مختلف پای کار نظامند.
آنچه این خلجان ذهنی را در آنها تقویت می کند، از یکسو وضع معیشتی مردم فرودست و مستضعف است و از دیگر سو، نگرانی از اینکه نظام طبقه مستضعف را که حامیان و صاحبان اصلی انقلاب هستند، از دست بدهد.
این هر دو دغدغه هم ارزشمند و قابل احترام است.
پس ظاهرا باید به این دغدغه بال و پر داد!
اما معتقدم پاسخ منفی است!
به دو دلیل عقلی و یک دلیل دینی
نخست آنکه
معتقدم من یک عنصر در این نظام هستم و رهبر عزیز انقلاب، رهبر ما و این نظام است و طبعا او از خیلی بیش من و همه دلسوزان، دغدغه حفظ و بقا نظام را دارد.
دوم آنکه
علم و اطلاع ما از وضع مردم و حوادثی که آنها و کیان جامعه را تهدید می کند، محدود به همین اخبار و اطلاعات منتشر شده در رسانه هاست و ایشان از ده و صدها خبر و سند مهم و محرمانه و خطیر برای اتخاذ مواضع و تصمیماتش بهره می برد که طبعا از پشتوانه عمیق وسعت دید و دریافت برخوردار است.
پس عقل اقتضا می کند که به رای او بیش از رای خودمان اعتماد کنیم.
اما دلیل دینی
خداوند در سوره نساء در مقام بیان شرط ایمان خطاب به پیامبر عزیزمان می فرماید:
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
یعنی به خدا سوگند مومن وقتی مومن است که در بحبوحه مشاجرات، تسلیم امر تو باشد، آنگونه که در برابر حکم پیامبر، آنگونه تسلیم باشد که حتی در قلبش هم نسبت به آن تصمیم، کوچکترین تردید و ناراحتی نداشته باشد.
یادمان باشد آنها که به امام حسن لقب زشت «مذل المؤمنین» دادند، دنبال ارزانی و رفاه نبودند! آنها ظاهرا مخالف صلح حسنی و به دنبال جهاد بودند که یک نتیجه آن می توانست شهادت و پایان زندگی باشد!
اما منطق مخالفت با امام یکی است ، چه در قالب ارزانی و رفاه طبقه محروم و چه در قالب شهادت طلبی!
عصر ما، «عصر مقارن ظهور» است و باید برای زندگی زیر سایه امام زمان عج الله تعالی فرجه تمرین کنیم.
نکند ما هم مثل خوارج، اماممان وادار به صلح کنیم، بعد پشیمان شویم و توبه کنیم!
توبه ای که دیگر هیچ سودی نداشت.
#بنزین
@H_shamsian1
https://www.instagram.com/p/B5DWtRpJbQR/?igshid=futo8i17v0cm