‍ 🔻 همانطور که می‌دانید در سیاست ایران، خصوصاً در مکتب اصلاحات و اعتدال و اخیراً وفاق، سیاست‌خارجی بیش از آنکه ابزاری برای تأمین منافع ملّی و منافع کشور باشد وسیله‌ای است برای ارضای سیاسی داخلیِ هواداران و پیشبُرد پروژه‌‌های سیاست داخلی.

🔹 بخاطر همین است که مثلاً می‌بینیم سعی جلیلی که به دنبال قهرمان‌سازی از خودش نبود، بابت حفظ دستاورد صنعت هسته‌ای فحش می‌خورد. امّا محمدجواد ظریف بابت خسارت برجام، ۱۰۰ سکّه می‌گیرد. و البته همچنان هم طلبکار است.

🔸 یا موارد جدیدتر سفر علی لاریجانی به سوریه، سفرهای متعدد عراقچی به کشورهای منطقه، و سفر اول قالیباف به لبنان و با خلبانی قالیباف بود. که منتقدان سعید جلیلی به خیال و توهم خودشان برای اینکه جلیلی را بکوبند، مُدام سفرهای لاریجانی، عراقچی و قالیباف را برجسته می‌کردند. مخصوصاً اینکه برای کنایه زدنِ بیشتر جلیلی، تأکید می‌کردند که لاریجانی و قالیباف به نمایندگی از رهبر انقلاب به این سفرها رفتند و فرستاده‌ی ویژه‌ی شخص رهبری هستند.

🔹 دیروز ابتدا که خبر حضور نمایندگان ویژه‌ی رهبر انقلاب در مراسم سیّد عزیز مقاومت، شهید سیدحسن نصرالله و قرائت پیام رهبر انقلاب، توسط یکی از این نمایندگان را دیدم، به این فکر کردم که چه بسا رهبر انقلاب تعمّداً حساب نمایندگان خودشان را از دیگر مسؤولانی که به لبنان رفته‌اند جدا کردند.

🔸 خوب است از این منظر به اقدام دیروز رهبری فکر کنیم. شخصاً که واقعاً این اراده از جانب رهبری را دور از واقعیت نمی‌دانم. و البته خوب و ضروری است که یاد بگیریم سیاست‌خارجی یا مسائل پیرامون جبهه‌ی مقاومت، محلّ جبران و ارضای ناکامی‌های سیاست داخلی نیست.

@mj_mohammadzade