سیاستگذار اقتصادی باید نقش داور بازی فوتبال رو ایفا کنه، نه بازیکن یا مربی. یعنی خودش پا به توپ نشه، به بازیکن‌ها هم نگه چه جوری پاس بدن و شوت بزنند، بلکه در واکنش به اوت، آفساید، یا خطا، سوت بزنه.

تو اقتصاد، تعیین قیمت مثل پاس‌کاری بازیکن‌هاست؛ باید آزادی عمل داشته باشند. قرارداد با مشتری مثل پاس گله، و سود مثل شوتیه که تبدیل به گل میشه. همونطور که داور فوتبال باید بازیکنها رو آزاد بگذاره تا هر جور می‌خواهند پاس بدهند و گل بزنند، دولت هم باید بنگاه‌ها رو آزاد بگذاره هر جور می‌خواهند قیمت بگذارند و رقابت بکنند.

اما آزاد گذاشتن بنگاه‌ها به معنی رها کردن اقتصاد نیست. همونطور که داور بازی رو رها نمی‌کنه، بلکه اگه اوت، آفساید یا خطا دید سوت می‌زنه، دولت هم باید اونجا که انحصار، تقلب، کم فروشی، تعارض منافع، دزدی یا کلاه‌برداری دید برخورد کنه. اما قیمتها رو باید به تعادل بازار بسپره.


سه تصویر بالا همه از جنس مداخله داور در پاس و شوت بازیکنان اقتصاده. از سر دلسوزیه که میگم با همین دست‌فرمون، هفت سال دیگه رئیسی همونجوری روحانی رو روسفید می‌کنه که روحانی احمدی‌نژاد رو روسفید کرد. تاریخ بدجوری در حال تکرار شدنه.