با دیدن این کلیپ دچار شرم نیابتی شدم مخصوصا وقتی که فهمیدم این کلیپ در مرکز قلب تهران یکی از سه بیمارستان برتر قلب کشور ضبط شده. من با شادی و نشاط محیط بیمارستان مخالفتی ندارم کما این‌که خودم هم سعی می‌کنم در برخورد با بیمارها حس شوخ‌طبعی خودم را حفظ کنم و جو راحتی را ایجاد کنم اما انتشار عمومی این کلیپ‌ها که معمولا با هدف لایک و کامنت صورت می‌گیرد تاثیری جز مخدوش‌کردن چهره‌ی کادردرمان ندارد و این تصویر را متبادر می‌کند که توی بیمارستان همیشه این بساط است. اصلا بیماری که بندری رقصیدن و قر کمر پزشک و پرستار را دیده چه‌طور می‌تواند در ناخودآگاهش خاطرجمع باشد که بیماری و زندگیش برای کادر درمان مهم است؟! در کنار این به این هم فکر می‌کنم که محال است کسی در بیمارستان ما حتی به مخیله‌اش هم خطور کند که چنین حرکاتی را اجرا کند و اگر چنین کلیپی در بیمارستان ما ضبط می‌شد حکم محاربه و فساد فی الارض داشت و احتمالا تا شب نشده عذر همه‌ی اعضای کلیپ را می‌خواستند و یا چنان نقره‌داغشان می‌کردند که هرچه قر است توی کمرشان خشک شود و البته به این هم فکر کردم که چه خوب شد انتخاب اول و قطعی من همین‌جا بود.