آدم امن زندگی می‌دونی یعنی چی؟
یعنی اشتباهاتت رو پیشش اعتراف کنی و اون جای سرزنش دنبال راه حل باشه.
از ضعف ها و مشکلات خانواده ت بهش بگی و اون نگاهش بهت تغییر نکنه. احساس نکنه بیشتر از تو می‌فهمه و نظرتو سبک بشمره. کنارش خودت باشی، راحت باشی، احساس امنیت کنی و نگران چیزی نباشی، از انجام کاری نترسی. تعصبش جلوتر از عقل و منطقش نباشه؛ توی بحث و گفتگو، درد دلهایی که باهاش کردی رونزنه توی صورتت.
از رویاهات بگی و مسخره ات نکنه. کنکاش نکنه توی اتفاقات زندگیت و اجازه بده اگه راحت بودی بهش بگی. با یه کار اشتباه قضاوتت نکنه. اگه لازم بود، نظر بده، اما عقیده اش رو بهت تحمیل نکنه. بتونی محبت و ابرازعلاقه کنی بهش و نگران ازچشم افتادن نباشی...
می دونی چرا عمیقاً احساس تنهایی می کنیم؟
چون تعداد آدمای امن زندگیمون به صفر میل می‌کنه!