محبتی که از مرز گونه‌ها فراتر نرود، سراب عطوفت است، نه حقیقت آن. کسی که در نگاه معصوم یک حیوان ناتوان از دیدن ارزشی برای محبت است، در ژرفای وجود خود نیز گنجایشی برای مهر واقعی به انسان‌ها ندارد. او محبت را نه جوهری درونی، بلکه معامله‌ای سوداگرانه می‌بیند، مشروط به پاسخ، مقید به منفعت. اما مهر، اگر حقیقی باشد، بی‌قید است، بی‌مرز است، و نخستین محک آن، نحوه‌ی رفتار با آنان است که هیچ قدرتی برای تلافی یا تمجید ندارند. انسانی که در برابر یک حیوان، که نه تملق می‌داند و نه انتقام، به خشونت یا بی‌تفاوتی دچار می‌شود، همان زهر را در روابط انسانی‌اش نیز جاری خواهد کرد ، تنها با نقابی لطیف‌تر.

- روح کهن