.
ـــ در زندگی واقعی، آدم‌ها هر روز و هر ساعت به هم شلیک نمی‌کنند.
خودشان را حلق‌آویز نمی‌کنند یا اظهارعشق نمی‌کنند.
همه وقت و همه ساعت حرف‌های پُرمعنا و پُرمغز نمی‌زنند.
آدم‌ها بیشتر گرفتار خوردن، نوشیدن، و زدن حرف‌های احمقانه، پوچ و بیهوده هستند و این‌ها همان چیزهایی است که باید روی صحنه نمایش داده شوند.
باید نمایشنامه‌هایی نوشت که در آن‌ها آدم‌ها می‌آیند، می‌روند، راجع به هوا حرف می‌زنند و ورق‌بازی می‌کنند.
زندگی باید همان‌طوری نشان داده شود که واقعا هست و آدم‌ها طوری که واقعا هستند، نه رفیع و متعالی و اغراق‌آمیز.
آنچه در صحنه به نمایش درمی‌آید باید هم پیچیده و هم ساده باشد، درست همان‌طوری که در زندگی هست.
مردم غذایشان را می‌خورند، آری غذایشان را می‌خورند،
و یا شادند و خوشبخت و راحت زندگی‌شان را می‌کنند
یا زندگی‌شان فرومی‌پاشد و درهم می‌ریزد.........
#آنتون چخوف
.
ـــ در زندگی واقعی، آدم‌ها هر روز و هر ساعت به هم شلیک نمی‌کنند.
خودشان را حلق‌آویز نمی‌کنند یا اظهارعشق نمی‌کنند.
همه وقت و همه ساعت حرف‌های پُرمعنا و پُرمغز نمی‌زنند.
آدم‌ها بیشتر گرفتار خوردن، نوشیدن، و زدن حرف‌های احمقانه، پوچ و بیهوده هستند و این‌ها همان چیزهایی است که باید روی صحنه نمایش داده شوند.
باید نمایشنامه‌هایی نوشت که در آن‌ها آدم‌ها می‌آیند، می‌روند، راجع به هوا حرف می‌زنند و ورق‌بازی می‌کنند.
زندگی باید همان‌طوری نشان داده شود که واقعا هست و آدم‌ها طوری که واقعا هستند، نه رفیع و متعالی و اغراق‌آمیز.
آنچه در صحنه به نمایش درمی‌آید باید هم پیچیده و هم ساده باشد، درست همان‌طوری که در زندگی هست.
مردم غذایشان را می‌خورند، آری غذایشان را می‌خورند،
و یا شادند و خوشبخت و راحت زندگی‌شان را می‌کنند
یا زندگی‌شان فرومی‌پاشد و درهم می‌ریزد.........
#آنتون چخوف
.